به گزارش سینماپرس، ژان لوک گدار کارگردان نامدار فرانسوی در گفت‌و گو با لیبراسیون به شروع جشنواره کن با سخنان زلینسکی رییس‌جمهوری اوکراین اعتراض کرد و آن را زیبایی‌شناسی غربی خواند.

گدار که به عنوان یکی از بزرگ‌ترین کارگردان‌های جهان شناخته می‌شود، هفته پیش در پیامی موبایلی گفت: اگر به حضور زلینسکی از زاویه میزانسن نگاه کنید بدیهی است که وی را یک بازیگر بد، یک کمدین حرفه‌ای در مقابل دیگر متخصصان موفق در حرفه خود می‌بینید.

وی گفت: انگار باید یک جنگ جهانی دیگر راه بیندازیم و شاهد فاجعه‌ای دیگر شویم تا متوجه شویم که کن هم یک سلاح تبلیغاتی است. آنها هر چه باشد کارشان تبلیغ زیبایی‌شناسی غربی است.

گدار در ادامه گفت: هیچ تعارض بزرگ یا کوچکی وجود ندارد، مگر اینکه پای منافعی در میان باشد. بروتوس، نرون، بایدن یا پوتین، قسطنطنیه، عراق یا اوکراین، به غیر از قتل عام چیزی زیادی تغییر نکرده است.

این کارگردان ۹۱ ساله افزود: درک این موضوع به خودی خود معنای زیادی ندارد، اما همین است.

گدار افزود: تصور کنید که جنگ خود زیبایی‌شناسی است که در طول جشنواره جهانی شکل می‌گیرد و بازیگران آن کشورهای متخاصم هستند. دقیق‌تر گفته شود دولت‌هایی که با هم تضاد منابع دارند که نمایش‌هایی خلق می‌کنند که همه ما در آن هستیم. از نظر شما چطور است؟

رسانه‌های دیگر از جمله آپار تی‌وی که این خبر را گسترش داد می‌پرسد: گدار مزیتی دارد که آن پیری است، بنابراین او دیگر نمی‌ترسد. او یکی از آخرین افرادی است که برخلاف همکارانش جرات کرد تا آنچه را واقعاً فکر می‌کند به زبان بیارود. با اظهار نظری که وی درباره زلینسکی کرد تامین مالی فیلم بعدی وی دشوار می‌شود اما او با این پیامش دارد به ما می‌گوید: آزادی و آزادی بیان بهتر از آن است که در برابر کسی که پول می‌دهد زانو بزنی.

نشریه فرانسوی دیگر هم نوشته است: جشنواره کن که برای پاسخ به ممنوعیت‌ها و فاشیسم حاکم بر جشنواره فیلم ونیز ایجاد شد، از همان ابتدا استعاره ساده‌لوحانه خود مبنی بر مقاومت جبهه مردمی را برای مدتی طولانی اعلام کرد و از همان زمان همگام با سرمایه‌داری بانک‌ها جلو آمد. امروز در پی آنچه گدار زیبایی‌شناسی غربی می‌خواند، این جشنواره تولستوی، آیزنشتاین و بسیاری دیگر را سانسور می‌کند و بهتر است اعلام کند تابع همان زیبایی شناسی جنگ است که والتر بنیامین و برشت و بسیاری دیگر در زمان خود از آن صحبت می‌کردند.

در ادامه آمده: با جشنواره کن از تارانتینو به بازی‌های ویدیویی رسیدیم و بعد فرانسه برای استقبال از تام کروز و زلنسکی از همان محصولات جانبی کارخانه‌های تجلیل و دستکاری منابع جنگ بهره گرفت.

ژان لوک گدار پخش فیلم حضور زلیسنکی را یک «صحنه‌پردازی» خوانده که یک بازیگر بد، یک کمدین حرفه‌ای زیر نگاه دیگر متخصصان می‌روند.

در کن همه چیز ممکن است! جت‌های فرانسوی روی فرش قرمز پرواز می‌کنند تا به استقبال تام کروز بروند که فیلمی است که از جنگ ویتنام الهام گرفته است. جایی که در بحبوحه فاجعه در آمریکا، یک ستوان جوان روش جدید برای استفاده از هوانوردی در جنگ اختراع کرد. فرانسه با مه ۶۸ و ژان لوک گدار آرزوی سینمای دیگری را داشت اما برای اکثر آنهایی که از نظر این جشنواره قهرمان هستند، این رویا با آتلانسیسم افسار گسیخته به پایان می‌رسد.