منشی صحنه فیلم های سینمایی «طبقه یک و نیم» و «باد و شقایق» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: مسئولان خانه سینما تنها کاری که با قدرت انجام می دهند خفه کردن افراد منتقد و معترض نسبت به عملکرد خودشان است! آن ها می خواهند افراد را خفه کنند تا خودشان از قدرت پایین نیایند. آن می خواهند همواره بر مسند قدرت باشند تا بتوانند برای خود بودجه های هنگفتی بگیرند و روزگارشان را به خوبی سپری کنند.
وی با بیان اینکه کسی که سیر است به یاد گرسنگان نیست اظهار داشت: تنها کاری که این افراد کرده و می کنند این است که مثلاً صندوق اعتباری هنر را مجاب کنند به اشخاص وام های ۵ یا ۱۰ میلیونی بدهند! حال سوأل اینجا است که وام ۵ میلیون و ۱۰ میلیونی صندوق در این روزگار و در این وانفسای بحرانی اقتصاد کشور به چه کاری می آید؟
دانش ادامه داد: این وام ها می تواند گره ای از مشکلات سینماگران بخت برگشته باز کند؟ مثلاً کسی که به ناگهان رهن خانه اش ۲-۳ برابر شده و سال ها است بیکار و خانه نشین است الآن تکلیفش چیست؟ جامعه اصناف سینمای ایران و سازمان سینمایی و صندوق اعتباری هنر چه حمایتی از آن شخص دارد؟
این سینماگر خاطرنشان کرد: معضل مسکن امروزه از همه معضلات سینماگران مهمتر است. سال ها پیش قرار بود خانه سینما به سینماگران زمین بدهد و یک زمانی هم آمدند و از عده ای برای این کار پول هایی گرفتند اما در نهایت تکلیف مشخص نشد و معلوم نشد آن پول ها صرف چه شد!
منشی صحنه فیلم های سینمایی «ازدواج به سبک ایرانی» و «چشمهایش» متذکر شد: مسئولان سینمایی به خصوص مدیران خانه سینما همانطور که دولت وام به مستأجران می دهد باید برای اهالی بیکار و خانه نشین سینما وام های بی بهره بدهند. آن ها باید با نهادهای متعدد در خصوص وضعیت مالی و معیشتی سینماگران در حال مذاکره باشند اما افسوس که اصلاً سینماگران برایشان خالی از هر اهمیتی هستند و اگر رایزنی و مذاکره ای هم می کنند تنها برای منافع شخصی خودشان است.
وی تأکید کرد: در این روزگار وانفسای اقتصادی حتی دیگر از بسته های معیشتی و حمایتی هم خبری نیست! در صورتی که کمترین کاری که مدیران خانه سینما و سازمان سینمایی و صندوق اعتباری هنر می توانند بکنند این است که حداقل در هر فصل یک سبد کالا برای تمامی اعضای خانه سینما در نظر بگیرند.
دانش در بخش دیگری از این گفتگو با انتقاد از عدم تأمین امنیت شغلی اظهار داشت: نمی دانم چرا برخی افراد از این کار به آن کار می روند؟ اما ما که نمی خواهیم باج سبیل بدهیم وامانده و درمانده شده ایم!
این سینماگر در پایان این گفتگو افزود: این روزها کام ما تلخ تر از تلخ است. دیگر امیدی به آینده نداریم و متأسفانه هیچ مدیر و مسئولی هم به یاد ما نیست و تدبیری برای رفع بحران زندگی مان ندارد.
ارسال نظر