برنده سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری برای فیلم های سینمایی «در مسیر تندباد» و «اعتراض» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: چند روز قبل داشتم به این فکر می کردم بنده ای که بیش از هزار فیلم را به عنوان صدابردار، صداگذار، میکس و... در سینمای ایران کار کرده ام چرا باید در سن بازنشستگی به جایی برسم که کسی کمترین یادی از من نکند؟

وی ادامه داد: روزگاری در جوانی فکر می کردیم وقتی سن مان بالا می رود دیگر نباید به خودمان فشار بیاوریم و روزگار بر وفق مرادمان خواهد بود اما متأسفانه همه چیز برعکس شد و دیدیم چنین اتفاقی نیفتاد! همواره از خودم سوأل می کنم من و امثال من چرا باید بعد از دهه ها حضور متمادی در سینما امروز به چه کنم چه کنم بیفتیم؟ چرا بعد از این همه تلاش و جایزه گرفتن و... به اینجا رسیده ایم؟

خانزادی تأکید کرد: متأسفانه بدنه سینما هرگز مورد توجه قرار نمی گیرند و دیده نمی شوند. شاید مدیران خانه سینما و سازمان سینمایی به برخی استارها یا آرتیست ها رسیدگی کنند اما به من و امثال کسی فکر نمی کند.

صدابردار فیلم های سینمایی «سربازهای جمعه» و «تسویه حساب» متذکر شد: این برای من باعث حسرت و تأسف است که در این سن و سال باید جلوی اقوام و دوستان و آشنایان و همسر خودم همواره خجالت زده و شرمگین باشم! این برای من باعث افسوس است که وقتی کسی از من درخواستی می کند نمی توانم درخواستش را اجابت کنم و باید از روی همه خجالت بکشیم. من و امثال من نزد مردم از حرمت و اعتباری برخوردار هستیم و آن ها فکر می کنند دست ما به خیلی جاها می رسد در صورتی که چنین نیست و برای گذران امورات شخصی زندگی مان هم لنگ می زنیم اما خوب هیچ کس نیست که فریاد ما را بشنوند و به دادمان برسد!