بازیگر فیلم های سینمایی «بازنده» و «ورود آقایان ممنوع» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده سرطان گرفتم، بیمار شدم، در بیمارستان افتادم، دنبال مشکلات دارو و درمان بودم، تهیه کننده پولم را خورد، با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم کردم اما حتی یک بار از خانه سینما کسی به من زنگ نزد بگوید شما مرده اید یا زنده؟ حالتان خوب است یا در بستر مرگ هستید؟

وی ادامه داد: چرا به خانه سینما می گویند نهاد صنفی وقتی هیچ حمایت صنفی از اعضایش نداشته و ندارد؟ خانه سینما کجاست وقتی تهیه کنندگان سینما پول های ما را می خورند؟ آیا نباید حق ما را از کسی که پولمان را می خورد بگیرند؟

امیرابراهیمی سپس با تأکید بر اینکه این روزها بخش کثیری از اهالی سینما مشکلات شدید معیشتی دارند و در تأمین اجاره خانه های سرسام آورشان دچار مشکل هستند اظهار داشت: از سال ها پیش قرار بود خانه سینما تعاونی مسکن تشکیل دهد و مشکل بی مسکنی سینماگران را حل کند؛ این کار به کجا رسید؟ اصلاً آن ها می دانند درد نداری و بی پولی یعنی چه؟ من این حرف ها را برای خودم نمی زنم چرا که در جوانی عقل کردم و برای این روزهای خود اندک ذخیره ای کردم و سقفی بالای سر دارم اما بسیاری از هنرمندان نامدار ما فاقد مسکن هستند آن ها باید چه کنند؟

این سینماگر متذکر شد: این افراد در خانه سینما دور هم جمع شده اند و خوش می گذرانند! کسی که خوش است قطعاً یاد ناخوش نیست! ما اهالی سینما روزهای تلخی را می گذرانیم اما کسی از تلخکامی و درد و رنج ما خبر ندارد.

وی در پایان این گفتگو افزود: من از مدیران خانه سینما و سازمان سینمایی بسیار رنجیده خاطرم؛ آن ها موظفند تدبیری برای رفع بحران مالی و معیشتی زندگی هنرمندان داشته باشند. آن ها می توانند با دولت، شهرداری و... رایزنی کنند و تسهیلات ویژه ای برای هنرمندان در نظر بگیرند اما هرگز این کار را نکرده و نمی کنند. نه فقط آن ها که هنرمندان متمول و دارا هم به فکر همکاران بخت برگشته و ندار خود نیستند و این اتفاق تلخی های این روزگار را مضاعف می کند.