مجری و کارشناس «برنامه‌های تاریخ معاصر» رسانه ملی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده به عنوان یک مورخ و روزنامه نگاری که بیش از ۶۰ سال است در این حوزه فعالیت دارم عرض می کنم که هر وقت سانسور رسانه ای در کشور ما نبود مملکت از بلایا نجات پیدا کرد و هرگاه سانسور رسانه ای وجود داشت ما با آسیب های فراوان روبرو بودیم.

معتضد سپس با بیان اینکه رسانه باید به جامعه بیداری و آگاهی دهد تصریح کرد: رسانه باید سراغ آدم های باسواد برود؛ این همه آدم درخشان در کشور وجود دارد و مسئولان نباید آن ها را نادیده بگیرند و با این کارشان فرصت را به رقبا بدهند؛ نخبگان باید در رسانه های ما جا داشته باشند نه اینکه ما آن ها را نادیده بگیریم و این فرصت را در اختیار بی بی سی و امثال آن قرار دهیم که بروند و از آن افراد بر اساس تفکرات و منافع خودشان بهره برداری کنند.

وی تأکید کرد: مردم زمانی دنبال رسانه می روند که برنامه های آن جذاب باشد و انتقاد در آن آزاد باشد. الآن رسانه ها باید با کمک دولتمردان سر قضیه خانم مهسا امینی شفاف سازی درستی داشته باشند. اگر همه چیز از دقیقه ابتدایی تا پایانی با مستندات به صورت شفاف به اطلاع مردم برسد دیگر هرگز شاهد چنین جنجال هایی نخواهیم بود. مسئولان رسانه ها باید کاری کنند که مردم به آن ها و در نتیجه به دولت اعتماد داشته باشند و رسانه را چشم بینا و گوش شنوای خود بدانند.

نگارنده کتاب های «تاریخ ۵۷ ساله پهلوی و جنبش‌ های تجزیه‌طلبانه» و «جنگ نفت روی شن های داغ» خاطرنشان کرد: موقعی رسانه ها شکوفا می شوند که سانسور ناشی از نادانی و بی سوادی در آن ها وجود نداشته باشد؛ ما از یک سو نباید در رسانه ها تصویر خود را در دنیا بد نشان دهیم و از سوی دیگر نباید با سرپوش گذاشتن روی حقایق کاری کنیم که مردم از رسانه ها دوری کنند و به سمت رسانه های بیگانه گرایش پیدا کنند.

معتضد در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به تاریخ رسانه و روزنامه نگاری در کشورمان یادآور شد: روزنامه نگاری از زمان محمدشاه در کشورمان آغاز شد؛ در آن زمان یک روزنامه دو ورقی وجود داشت. در زمان ناصرالدین شاه هفته نامه ای به صورت دست نویس چاپ می شد به نحوی که خطاط ها مطالب آن را می نوشتند و از روی آن ها چاپ سنگی می شد. اما سانسور در آن زمان بیداد می کرد و همین باعث می شد مردم توجه چندانی به روزنامه ها در دوره ۵۰ ساله ناصرالدین شاه نداشته باشند.

وی ادامه داد: در زمانی که امیرکبیر صدارت را بر عهده گرفت کمی وضعیت روزنامه ها که تنها رسانه کشور بودند بهتر شد و در زمان سلطنت مظفرالدین شاه یک باره ۱۵۰ روزنامه خصوصی در کشور منتشر شد. آن دوران اولین دوران شکوفایی رسانه در کشور ما بود اما بعدها در زمان محمدعلی شاه روزنامه نگاران را کشتند. در دوران مشروطه کبیر روزنامه نگاری جانی دوباره گرفت اما با روی کار آمدن رضا خان میرپنج دوباره تمام روزنامه ها بسته شد و فرخی یزدی که یکی از روزنامه نگاران زبردست و ماهر کشور بود به دستور رضاشاه کشته شد.

این مورخ افزود: با رفتن رضاشاه وضعیت نشریه ها زیاد شد اما مطالب آن ها بیشتر زرد بود و مردم چندان به آن توجهی نداشتند؛ اما امروزه دنیای رسانه ها به شدت گسترش پیدا کرده و ما از یک سو با رسانه های سنتی مانند روزنامه ها و هفته نامه ها روبرو هستیم از سوی دیگر رادیو و تلویزیون و ماهواره ها وجود دارند و از سوی دیگر فضای مجازی نقش رسانه ای را ایفا می کنند و از این رو دسترسی مردم به رسانه ها بیشتر شده و این اتفاق نیازمند آن است که مسئولان فرهنگی تدبیری اندیشه کنند تا سواد رسانه ای مردم افزایش یابد و آن ها فریب هر خبری را نخورند.

معتضد در پایان این گفتگو افزود: رسانه ها می توانند احساسات وطن پرستی را در دل مردم زنده کنند. رسانه در تمام سازمان های دولتی باید نقش بیداری بخش و آگاهی بخش داشته باشد. ما نباید فراموش کنیم که یک ملت تاریخی هستیم؛ سر نگه داشتن هریک از مرزهای مان خون دادیم و باید از آن صیانت کنیم اما این باعث تأسف است که بخش کثیری از مردم کشور نسبت به تاریخ مان اطلاع چندانی ندارند و حتی نمی دانند زمان قرارداد ترکمانچای چند سال است! خوب همه این ها به دلیل کم کاری رسانه ها است و آن ها موظفند که مردم را به درستی از تاریخ کشور و آنچه در کشور می گذرد آگاه کنند.