به گزارش سینماپرس، امیرمحمد زند در گفت‌وگو با میزان درخصوص وضعیت حال حاضر عرصه بازیگری در سینمای ایران گفت: در همه جای جهان بازیگران با تغییرات خودشان را به روز می‌کنند و مطالعه در صدر امور آن‌ها قرار دارد، ولی متاسفانه اکثر بازیگران سینمای ما با مطالعه کردن کاملاً بیگانه اند.

زند در همین راستا ادامه داد: تا وقتی که فرهنگ مطالعه در میان بازیگران ایرانی جا نیفتد وضعیت بازیگری تغییر چندانی نکرده و همچنان بد خواهد ماند. بازیگر باید در مورد نقش تحلیل و تحقیق کند، اما من دیده ام که بازیگر لحظه قرارگیری پشت دوربین تازه از کارگردان سوال می‌پرسد. سوالاتی بدیهی که با اندکی تامل حل شدنی است.

این بازیگر سینما درباره درخشش موقت برخی بازیگران ادامه داد: برخی از بازیگران یک شبه با یک نقش مطرح می‌شوند، اما درخشش آن‌ها مقطعی است، زیرا آن بازیگران کار خاصی را انجام نداده اند و صرفاً جلوی دوریبن رفته اند.

زند: بازیگر نیازمند آگاهی از پیرامون خود است

بازیگر “اتوبوس شب” درباره تاثیر بازیگر خوب بر یک نقش افزود: بازیگر در صورت داشتن آگاهی و تجربه و سواد می‌تواند در کنار متن و کارگردانی خودش به بار نقش اضافه کند و به نوعی به عنوان یک بازیگر مولف نقش را هر چند کوتاه، اما پر رنگ کند.

بازیگر فیلم «تقاطع» نیاز امروز سینمای ایران را اینگونه تشریح کرد: در سینمای امروز ما نیاز به بازیگری داریم که معلومات و تحلیل درست داشته باشد، بازیگرانی که نقش خود را تحلیل کنند و در مرحله بعد بخواهند در دیالوگ‌ها دخل و تصرف داشته باشند بسیار کم هستند.

زند دلیل ورود بازیگران سینما به تئاتر را اینگونه وصف کرد: چندین عامل برای ورود بازیگران چهره سینما به تئاتر وجود دارد که اولین نکته جایگاه هنری است که تئاتر به آن‌ها می‌دهد. در بخش دوم که بسیار مهم هم هست این بازیگران وقتی بیکار می‌شوند به تئاتر پناه می‌آورند.

زند تفکیک بازیگران به چهره و غیر چهره را اشتباه خواند و خاطرنشان کرد: من بازیگری را به چهره و غیر چهره تقسیم نمی‌کنم. آل پاچینو هم می‌تواند سینما، تلویزیون و تئاتر کار کند و همین طور همه بازیگران می‌توانند در عرصه‌های مختلف کار کنند. این که مخاطب برای دیدن بازیگر چهره به تئاتر کشیده و باعث چرخش اقتصادی تئاتر شود خوب است، اما به شرط این که دچار شعارزدگی و شو آف نشویم و به خاطر خود هنر کار کنیم، اما متاسفانه ما راه غلط را پیش گرفته ایم یعنی اول خود را پیش از بازی کردن و دیده شدن اثر مطرح می‌کنیم بعد به اصل ماجرا می‌پردازیم و این صحیح نیست.