طراح چهره پردازی فیلم سینمایی «ندارها» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: یک پرسش مهمی که بنده از مسئولان دارم در رابطه با هنر کارت است؛ این هنر کارت چه کارآیی برای ما داشت؟ ماه های متمادی است که هیچ مبلغ کمک معیشتی به سینماگران پرداخت نشده، پس این همه ثبت نام و گرفتن حق عضویت و اعطای این کارت چه دستاوردی داشت؟ بی شک یک بازی الکی بود!

وی یادآور شد: قبلا هر چند ماه یک بار و به مناسبت های مختلف حداقل مبلغ یک میلیون تومان در این هنر کارت شارژ می شد تا هنرمندان بتوانند این مبلغ هرچند ناچیز و اندک را به زخم زندگی خود بزنند؛ چرا الآن ماه ها است هیچ پولی در این هنر کارت واریز نشده؟ چرا دیگر مانند دوران احمدی نژاد از عیدی و آذوقه و سکه و... خبری نیست؟ چرا به فکر هنرمندان نیستند و حداقل ها را از هنرمندان دریغ کرده اند؟ بی تردید در حال حاضر با این تورم موجود ما بیش از پیش نیازمند این مبالغ کمک معیشتی به صورت واریز مستمر هستیم!

نعمت زاده با بیان اینکه من بعد از ۲۰ و اندی سال کار کردن به علت اینکه واقعاً نمی توانستم از پس مخارج خودم بربیایم طراحی را کنار گذاشتم و به اجرا برگشتم اظهار داشت: آیا این فاجعه نیست که من به عنوان یک طراح مجبور باشم دوباره به حیطه اجرا برگردم؟ متأسفانه در سینمای ما هیچ قاعده و ضابطه ای وجود ندارد به نحوی که برخی از افراد که تخصصی ندارند دستمزد و درآمدهای شان از ما بیشتر است.

این سینماگر تصریح کرد: واقعا مسئولان خانه سینما و وزارت ارشاد چه می کنند؟ چرا هیچ کس به فکر ما و امثال ما نیست؟ امروز بخش کثیری از هنرمندان در بیکاری به سر می برند و مجبور شده اند برای تأمین معاش شان دست به هر کاری زده و شغل های دیگر را تجربه کنند تا اندک پولی به دست بیاورند. متأسفانه هیچ چیز از نظر تخصصی و فنی جای خودش نیست و درآمدها اندک است؛ حالا وضعیت ما با این درآمد اندک و دلار بالای ۵۰ هزار تومان و تورم بسیار چیست؟

وی متذکر شد: من واقعا دیگر خسته شده ام و حرف هایم را می زنم؛ البته به خیلی ها برخورده چرا من تند صحبت می کنم! من همیشه حقیقت را گفتم. سال ها پیش گفتم بچه ها بیکار هستند. به صنف خودمان معترض بودم که چرا برای تمدید عضویت اعضا پول مطالبه می کنید؟ چرا باید این حق عضویت ۵۰۰ هزار تومانی را بدهیم و هیچ خدمات صنفی به ما ارائه نمی شود؟

این چهره پرداز خاطرنشان کرد: مدت ها تلاش کردند که صنوف خانه سینما را کارگری کنند حالا این صنوف کارگری شده اما چه چیزی برای ما فرق کرد؟ نفع این کارگری شدن کجا بود؟ آیا ما مانند کارگران بیمه بیکاری داریم؟ آیا عیدی از دولت می گیریم؟ آیا درمان رایگان داریم؟

نعمت زاده تأکید کرد: شاید چند نفری مانند بنده در منزل مادری خود زندگی کنند و هنرجوی خصوصی داشته باشند و به سختی بتوانند زندگی شان را بگذرانند اما وای به حال بقیه که همین حداقل ها را ندارند. خوب در این شرایط وظیفه مدیران سینمایی است که به داد ما برسند.

وی در بخش دیگری از این گفتگو خطاب به سیاست گذاران سینما اظهار داشت: بریز بپاش ها را کم کنید و به جای آن به فکر ما باشید! از دغدغه برگزاری جشنواره های ریز و درشت کم کنید و به درد سینماگران برسید. این جشن و جشنواره ها زمانی معنا پیدا می کند که فردی از اهالی سینمای کشور بیکار و خانه نشین نباشد. این روزها مشکل اعصاب و گرانی در اهالی سینما بیداد می کند و شرم آور است که ما در پی برگزاری جشنواره ها هستیم.

این هنرمند متذکر شد: متأسفانه در خانه سینما هم همه گنگ شده اند؛ اگر کسی زیر پرچم آن ها برود کار دارد اگر نه باید بیکاری و بی پولی را تحمل کند. این خانه سینمایی که زمانی عضویت در آن بسیار ابهت داشت و برای اهالی سینما مهم بود امروز بدل به مکانی برای باندبازی برخی افراد خاص شده است.

نعمت زاده در بخش پایانی اظهارات خود گفت: خانه سینماِ وزارت ارشاد و... که ما زیرمجموعه شان هستیم نگاهی به ما بیندازند که با این گرانی و تورم و فشار عصبی دست و پنجه نرم می کنیم. هیچ جای دنیا به این شکل با اهالی سینما رفتار نمی شود، ما رسماً بیگاری می کنیم. دیگر نشانی از فرهنگ و هنر نیست و همه چیز بر اساس مادیات پیش می رود و ما شاهد یک مرگ تدریجی هستیم.