علی توکل نیا تهیه کننده و کارگردان سینما در خصوص اجرای عدالت در سینما به ویژه در حوزه اکران گفت: در کدامیک از بخش های سینما و وزارت ارشاد عدالت جاری است که توقع داشته باشیم در حوزه اکران عدالت وجود داشته باشد؟ این واژه عدالت محوری و عدالت طلبی که توسط مدیران مطرح می شود تنها در حد همان حرف و شعار باقی می ماند!

تهیه کننده فیلم های سینمایی «دخترک کنار مرداب» و «حکایت آن مرد خوشبخت» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده خودم یکی از قربانیان فیلمسوزی هستم؛ زمان اکران فیلم سینمایی «چند می گیری گریه کنی ۲» فیلم من سانس کم داشت چرا که صاحب فلان مجموعه سینمایی بهترین سانس ها را در اختیار فیلم های خود می گذاشت و همین باعث شد تا فیلم من در اکران با مشکل روبرو شود.

وی ادامه داد: اجحاف در اکران زیاد است؛ البته من به سینماداران حق می دهم که با این تورم و گرانی و مخارج بالا در پی اکران فیلم های پر فروش باشند اما این وظیفه مدیران سینمایی است که به سینماداران سوبسید بدهند و به آن ها کمک کنند تا آن ها برای فروش و درآمد بیشتر تنها به برخی فیلم های پر فروش سانس های خوب ندهند.

توکل نیا سپس با بیان اینکه اگر مدیران سینمایی تدبیری نکنند معضلات سینما روز به روز پیچیده تر و فزاینده تر خواهد شد اظهار داشت: مدیران می توانند زیرساخت های سینمای کشور را اصلاح کنند؛ دولت به جای تولید فیلم های زائد که در گیشه اغلب با شکست روبرو می شوند باید سالن بسازد! چرا بنیاد سینمایی فارابی این همه بودجه سینما را صرف تولید فیلم های کم اثر و کم فروش می کند؟

این سینماگر در همین راستا متذکر شد: با همین بودجه ها می توان سالانه حداقل یک مجموعه سینمایی ۱۰ سالنه ساخت؛ دولت می تواند این سالن ها را بسازد و اداره آن ها را به دست تهیه کنندگان و پخش کنندگان مظلوم سینما بسپارد. اگر این اتفاق بیفتد آن زمان مدیران می توانند داعیه دار عدالت محوری در سینما باشند.

کارگردان فیلم های سینمایی «نفرین» و «مدیوم» در پایان این گفتگو تأکید کرد: ما باید باور کنیم که سینما در کشورمان کاملاً از دست رفته است؛ دیگر در این سینما کمتر آدم سالمی پیدا می شود. زیرمیزی و پارتی بازی و رفیق بازی و رانت خواری در تمامی بخش ها بیداد می کند و با این شرایط دیگر من و امثال من امیدی برای ادامه کار در سینما را ندارند.