علی خودسیانی فیلمنامه نویس در خصوص فقدان آموزش اصولی و حرفه ای در سینمای ایران گفت: بدیهی است سیاست گذار و مدیر فرهنگی که با رانت اداره امور را در دست گرفته به مقوله های مهم آموزش و ارتقای سینما توجهی ندارد! ما از این افراد که اغلب شناختی از حوزه فرهنگ و هنر ندارند چه توقعی می توانیم داشته باشیم؟

فیلمنامه نویس فیلم سینمایی «رز زرد» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده صراحتاً عنوان می کنم آیا وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی از مقوله فرهنگ بویی برده اند؟ آیا شناختی از این حوزه دارند؟ کارکرد ایشان در این حوزه چه بوده است؟ بدیهی است وقتی وزیری برای اداره امور فرهنگی و هنری کشور انتخاب می شود که بویی از فرهنگ و هنر نبرده معاونین زیرمجموعه وی نیز افرادی باشند که دغدغه ای برای رشد و اعتلای حوزه های خود نداشته باشند.

وی سپس با انتقاد شدید از دانشگاه ها تصریح کرد: وقتی دانشگاهی درست شده که اغلب رانتی است و خانوادگی اداره می شود و ورودی هایش با گزینش های خاص وارد می شوند توقع مان از خروجی این دانشگاه ها چیست؟ قطعاً اداره کنندگان این دانشگاه ها دغدغه شان افزایش سواد و دانش و اندیشه و خرد دانشجویان شان نیست. قطعاً دغدغه خدمت و ارتقای شعور دانشجویان را ندارند.

خودسیانی متذکر شد: همه دغدغه این ها گرفتن پست و چپاول و خالی کردن جیب مردم است. نه فقط در دانشگاه ها، ما در بسیاری از حوزه های دیگر هم شاهد این وضعیت هستیم؛ مثلاً در حوزه خودرو نیز وضعیت این چنین است در سینما هم وضعیت همین است. امروز همه دنبال پول هستند و می خواهند ببینند چطور می توانند جیب شان را پر کنند!

این سینماگر در بخش دیگری از این گفتگو معضل اصلی سینمای ایران را تهیه کنندگانی دانست که سینما را با تجارت خانه اشتباه گرفته اند و در این راستا خاطرنشان کرد: معمولاً در همه جای دنیا این گونه است که سینما از تهیه کننده شروع می شود و حرف اول و آخر را کمپانی ها و تهیه کننده ها می زنند. خوب وقتی تهیه کننده ای با رانت وارد سینما شده باشد و یا با فروختن املاک پدرش به سینما آمده باشد یا با وابستگی تهیه کننده شده باشد نمی توان توقع داشت که دنبال افراد تحصیل کرده و آموزش دیده در حوزه فیلمنامه نویسی و کارگردانی برود!

نویسنده سریال های تلویزیونی «تولدی دیگر» و «هیأت مدیره» تأکید کرد: همه می روند و هم جنس خود را پیدا می کنند! بدیهی است تهیه کننده ای که سواد و توان پایینی دارد و نظرات تخصصی درستی ندارد ترجیح می دهد با افرادی کار کند که گاف شان فاش نشود و از او حرف شنوی داشته باشند. طبیعی است سراغ افراد با سواد نمی رود. نتیجه اش می شود سال های سال فیلم های فرحبخشی در سینما! شما ببینید آدم هایی که با او کار می کنند چه کسانی هستند؟ یا کسانی که با رانت وارد سینما شدند مثل ده نمکی ببینید چه کسانی با آن ها کار می کنند!

خودسیانی اظهار داشت: عوامل هم دنبال پول هستند و در پی کسی می روند که سر موقع و خوب پول بدهد. از سوی دیگر ادعا در سینمای ایران بیداد می کند! همه خود را خدای کار می دانند و فکر می کنند در حرفه شان بهترین و بالاترین هستند! این ها معضلات و مشکلات ما در سینما است! با این شرایط چطور می توانیم توقع داشته باشیم آموزش اصولی و صحیح در سینما وجود داشته باشد یا کسانی که احیاناً آموزش اصولی دیده اند بتوانند در سینما فعالیت کنند؟