حسن هدایت کارگردان سینما در خصوص فقدان آموزش اصولی و حرفه ای در سینمای ایران گفت: آموزش آکادمیک سینما در کلاس های آزاد و دانشگاه ها اغلب کلاهبرداری است! ما مدت ها است شاهد این اتفاق هستیم و این مسأله به دیروز و امروز باز نمی گردد.

کارگردان فیلم های سینمایی «گراند سینما» و «دلاوران کوچه دلگشا» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: خیلی آموزشگاه ها ادعا دارند که ۲ ماهه اصول فیلمنامه نویسی، بازیگری یا کارگردانی را به هنرجویان یاد می دهند. یک نفر نیست از این ها سوأل کند مگر کشک است؟ اگر اینطور بود که امروز همه فیلمساز و گریمور و بازیگر و فیلمنامه نویس درجه یک می شدند. اگر این چنین بود که این همه سال در سینمای دنیا آزمون و خطا روی فیلمسازان نمی شد.

وی یادآور شد: بنده از اول که وارد سینما شدم تا الآن این نتیجه برایم روشن بوده و هر سال هم قطعی تر می شود که آموزش تئوری در سینما بی معنی است. این کلاس ها و آموزشگاه ها و دانشگاه ها همه دکانی هستند برای سر کیسه کردن جوانانی که با آرزوی فراوان واردش می شوند. البته شاید استثنائاتی در این میان باشد اما مسأله این است که همه این ها پول و وقت هنرجویان را هدر می دهند و در نهایت هیچ پل ارتباطی میان هنرجویان و سینما نمی شوند.

هدایت سپس با بیان اینکه سینما مثل کار بنایی است اظهار داشت: همانطور که هیچ بنایی را دانشکده رفته و درس خوانده نمی بینیم و بیشتر کار و مهارت شان بر اساس کار اجرایی و تجربی است در سینما هم وضعیت همین است. ممکن است در یک آموزشگاهی تکنیک کار سینما را به هنرجو آموزش بدهند اما تا این فرد نتواند در این حیطه آزمون و خطا کند و اثری تولید کند چه فایده دارد؟

این سینماگر در بخش دیگری از این گفتگو به مقوله بسیار مهم محتوا و لزوم آموزش محتوا برای فیلمسازان اشاره و در این باره تصریح کرد: سینمای ایران دولتی است و از این رو هر ضعفی در تولیدات وجود دارد تماماً به سیاست های ارشاد باز می گردد؛ ما اگر فیلم هایی با محتوای نازل و کم ارزش در سینما می بینیم از کجا مجوز گرفته اند؟ همه از سازمان سینمایی و ارشاد مجوز گرفته اند پس در این میان نقش غلط مدیران فرهنگی و سینمایی از همه پررنگ تر است.

کارگردان فیلم های سینمایی «آتش در زمستان» و «یک مرد، یک شهر» خاطرنشان کرد: مدیران فرهنگی باید بدانند که هرچه امروز در سینما می بینیم موید سیاست های آن ها است و همه ضعف ها به خود سیاست های دولت باز می گردد.

وی ادامه داد: دولت در همه کار دخالت می کند؛ اما نه به معیشت سینماگران توجه دارد نه مسکن و بیمه و شأن سینماگر برایش مهم است و در همه کار هم دخالت می کند. این دخالت از اول دادن فیلمنامه شروع می شود تا دخالت در انتخاب عوامل و بازیگر و کنترل سوژه ها و نوبت اکران و... ادامه دارد. بی شک اگر این مراحل به خود سینماگران واگذار می شد وضعیت از این بهتر بود.

هدایت در همین راستا متذکر شد: در سینمای دهه های ۶۰ و ۷۰ مدیرانی بودند که درک درست تری از سینما داشتند و عمده فیلم های به درد بخور و استخوان دار کشور در آن دوران ساخته شده بود اما هر چه جلوتر آمدیم کارها ضعیف تر شد، جز یک سری استثنائات! البته نباید به این استثنائات توجه کرد چرا که ربطی به سیستم و اجرای سیستم ندارد و محصول کار و تلاش فیلمسازان شان است. در سال این همه فیلم ساخته می شود چند تا از آن ها به معنای واقعی استاندارد یک فیلم سینمایی است؟

این فیلمساز با انتقاد شدید از وزارت ارشاد تصریح کرد: این وزارتخانه مثل بقیه وزارتخانه ها دنبال آمار است به همین علت راحت مجوز به آموزشگاه و... می دهد. اگر پیگیری شود تا این آموزشگاه های حقه بازی درشان تخته شود و مورد پرسش قرار گیرند خدمتی به جوانان و خانواده ها می کنند که ستودنی است. این آموزشگاه ها دکان دو نبش است و مدرک الکی می دهند و یک سری آدم امیدوار را بیرون می فرستند که در نهایت سرشان به سنگ می خورد.

وی در پایان این گفتگو افزود: متأسفانه ما نه تنها بحث مهم آموزش در سینما را کاملاً نادیده گرفته و رها کرده ایم بلکه خیلی از نکات مهم دیگر را نیز نادیده گرفته ایم؛ همین باعث شده تا مردم در این شرایط وانفسا سطح توقعات شان پایین بیاید اما خوشبختانه به صفر نرسیده و هر اثری را قبول نمی کنند. فیلم باید حداقلی را به آن ها به شکل انسانی و علمی و احساسی به آن ها بدهد و آن ها را با حال خوش به خانه بفرستد اما اغلب فیلم های ما چنین نیست. ما قطعاً در سینما نیازمند محتوای سالم و انسانی و اندیشه ورز هستیم که این مهم قبل از آموزش نیاز به دغدغه از سوی مدیران فرهنگی و سیاست گذاران سینما دارد.