کارگردان مستندهای «غزه ۸۵ مایل» و «رستاخیز» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: وقتی مسئولان برای مسأله پر اهمیت فلسطین قدمی برنمی دارند قطعاً در ماجراهای دیگر وضعیت بدتر خواهد بود! مثلا در خصوص جنگ اوکراین گویا ظاهراً پرداختن به آن اصلاً مسأله مسئولان نیست.

وی در همین راستا ادامه داد: این اتفاق در حالی است که این جنگ یک اتفاق خاص و ویژه جهانی است و ما هم باید مانند دیگر کشورها از زاویه نگاه خودمان به آن ورود کنیم؛ متأسفانه ما نتوانستیم مسئولان ذی ربط را در این خصوص متقاعد کنیم که این تجربه ماندگار و پر اهمیت است! اما کشورهای دیگر از زاویه دید خود به منطقه رفتند و روایت خود را از این جنگ داشتند.

صادقی سپس با اشاره به حمله وحشیانه و ددمنشانه رژیم غاصب صهیونیستی به غزه اظهار داشت: در اهمیت این موضوع که ما باید وارد میدان شویم و مبادرت به مستندسازی از اتفاقات اخیر غزه کنیم بعید می دانم کسی تردید داشته باشد اما اینکه چرا چنین اتفاقی رخ نمی دهد بسیار عجیب است!

وی متذکر شد: مستند زنده است و با روایت حقیقی اتفاقاتی که حول و حوش جهان پیرامونی مان میفتد مردم را آگاه می کند. آنچه مستند بحران را از سایر ژانرهای دیگر سینمای مستند مجزا می کند خاص بودنش است. شرایط تولید مستند بحرذن بسیار خاص و پیچیده است و تولید این آثار نیازمند حضور افرادی است که توانمندی و شناخت کافی از وقایع داشته باشند، با زبان و فرهنگ و جغرافیای آن خطه آشنا باشند تا بتوانند اثر ماندگار و قابل تأملی را خلق کنند.

این مستندساز خاطرنشان کرد: مستندسازهای مطرح دنیا که در چنین حوزه هایی کار می کنند اصطلاحاً یک پشتیبان کننده ای دارند و حداقل مجموعه های تخصصی در حوزه مستند مانند آژانس های خبری و… به آن ها خدمت می کنند و زمینه هایی را فراهم می کنند که مستندساز بتواند امکان دسترسی به هرآنچه باید را داشته باشد تا کار خودش را به نحو مطلوبی انجام دهد.

صادقی تأکید کرد: ما الحمدالله در ایران مستندسازهای خوبی داریم و نگاه بچه های ایرانی به کار مستند نگاه درست و عمیق و روشنگرانه ای است. مستندسازان ما جلو هستند و ما از نظر نیروی انسانی نسبت به کشورهای منطقه که این بستر در آن ها وجود ندارد یک گام جلوتر ایستاده ایم اما مهمترین معضل مان این است که با همه این ها و وجود جشنواره تخصصی که بیش از یک دهه از عمر آن می گذرد و مراکز مختلف حمایتی، مجموعه های تخصصی خیلی جدی به اهمیت مستندسازی بحران به ویژه در منطقه توجهی ندارند!

وی‌ با اشاره به اینکه توجهات مسئولان بیشتر به مستندهای خبری و گزارشی است تصریح کرد: مستندسازی نیاز به یک زمان بیشتری دارد تا پرداختن به هر موضوعی موشکافانه انجام شود. سازوکار ابتدایی که می تواند زمینه ساز این باشد تا مستندسازان از چنین امکاناتی برخوردار باشند رایزن های فرهنگی هستند اما می بینید ظاهراً مجموعه های تخصصی مأموریت شان این است تا می شود افراد دغدغه مند را دور کنند از آن بخش تا حواشی که این اتفاقات می تواند رقم بزند گرفتارشان نکند!

صادقی در پایان این گفتگو افزود: متأسفانه در بخش خصوصی ماجرا هم این اتفاق نیفتاده که کمیته ها و مجموعه هایی باشند که بتوانند زمینه حقوقی را در سطح بین المللی تأمین کنند تا مستندسازان بتوانند از آن استفاده کنند و خود را نزدیک حادثه کنند. افسوس که بچه های مستندساز پشت دیوارهای بلندی که بعضاً خیلی مسأله دوستان نیست مانده اند.

به گزارش سینماپرس، «سعید صادقی» کارگردان، فیلمنامه نویس و مستندساز ایرانی است که بیشتر به خاطر ساخت مستندهای «کویرس، وطن کوچک من»، «غزه 85 مایل»، «خط تماس» و «آغازی برای یک پایان» شناخته می‌شود. وی در سال‌های میانی دهه 1370 هجری شمسی با شرکت در دوره های عکاسی خانه عکاسان حوزه هنری و در ادامه با گذراندن یک دوره فیلم سازی یکساله در انجمن فیلم سازی جوانان ایران، زمینه را برای ورود خود به عرصه مستندسازی فراهم کرد و در سال 1389 هجری شمسی نخستین مستند بلند خود را با عنوان «غزه 85 مایل» در موسسه روایت فتح تولید نمود.