فیلمنامه نویس سریال خانگی «مرداب» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: وقتی بنده نوعی فیلمی مانند «زنبور کارگر» می سازم اما کسی آن را نمی بیند مشخص است که هیچ تهیه کننده ای دیگر سراغ من نمی آید که برایش فیلمنامه بنویسم یا فیلم بسازم. تهیه کنندگان به سراغ فلان کارگردان بفروشی می روند که بدانند برایشان می تواند سودآوری فراوان داشته باشد.

این سینماگر خاطرنشان کرد: متأسفانه معضل ما تنها در سینما نیست؛ همین چند شب قبل من در تلویزیون سریالی را دیدم که بیش از یک ربع نتوانستم آن را تحمل کنم. کارها همه سردستی و سطحی شده و نه تنها فیلمنامه خوبی ندارد که حتی یک بازی قابل قبول یا دکوپاژ درست و یا فیلمبرداری و نورپردازی خوب هم ندارد.

صادقی تصریح کرد: واقعاً نمی دانم مسئولان با مردم چه کرده اند که آن ها راضی می شوند این محصولات فرهنگی را ببینند! البته درد ما فقط بحث سینما نیست؛ همه چیزمان به هم می آید. وقتی مردم امروزه به خرید آشغال مرغ روی آورده اند می خواهید آشغال فیلم نبینند؟ در واقع ما را به مصرف آشغال عادت داده اند! در واقع قرار نیست هیچ چیز درجه یک باشد. ما با آشغال ساز روبرو هستیم که ساختمان می سازد و می ریزد و...

وی سپس با بیان اینکه سینما بدل به تجارتخانه شده است تصریح کرد: البته در تمام دنیا به سینما به عنوان صنعت نگاه می کنند اما مردم آن ها هرگز راضی نمی شوند به تماشای آثار آشغال بروند اما متأسفانه مردم ما از آشغال استقبال می کنند.

کارگردان و تهیه‌کننده سریال «دایره راز» و کارگردان فیلم سینمایی «زنبور کارگر» در پاسخ به این پرسش که آیا با این شرایط فیلمنامه نویسان و هنرمندان متعهد و کاربلد تکلیف شان چیست اظهار داشت: اغلب کسانی که زیر بار این جریان نمی روند بیکار می شوند. همین چند وقت قبل تهیه کننده ای به من گفت شما را یک ساله بدل به پولساز ترین کارگردان می کنم من گفتم این کار را بلد نیستم و نمی کنم!

صادقی در خصوص نهادها و سازمان های متعدد سینمایی و وظیفه آن ها در قبال صیانت و پاسداری از فرهنگ و هنر کشور متذکر شد: این ها همه جوک است، حرف است، وعده و شعار است. البته من نمی خواهم منکر این بشوم که ما در سینما بچه ها و مدیران دلسوز هم داریم اما آن ها یا نمی توانند یا نمی خواهند و یا نمی شود که کاری کنند.

این کارگردان تأکید کرد: این بسیار دردآور است که مردم به سینما می روند و به شوخی های کلامی و فیزیکی جنسی می خندند. آیا هیچ وقت به این مقوله فکر شده که ما مردم را به چه سمتی سوق می دهیم؟

وی در پایان این گفتگو یادآور شد: متأسفانه ما حتی امنیت نوشتاری هم نداریم. به عنوان مثال همین فیلمنامه «مرداب» را کاملاً حین ساخت عوض کردند. شخصیت ها را تغییر دادند تا بتوانند کار خود را ساده تر کنند. اصلاً پایبندی به فیلمنامه ها وجود ندارد و همه چیز کاملاً به صورت باری به هر جهت پیش می رود.