به گزارش سینماپرس، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «زندگی شیرین» با حضور مجتبا اسپنانی کارگردان، مجید صدیقی تهیه‌کننده، شاهده خدادادی بازیگر فیلم، رهبر قنبری منتقد مهمان و با اجرای علی زادمهر، عصر یکشنبه ۱۷ دی در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.

«هنر و تجربه» ساحلی امن برای فیلم‌های اکران نشده است

مجتبی اسپنانی کارگردان فیلم «زندگی شیرین» در ابتدا گفت: موضوع محوری آثاری که تاکنون کار کرده‌ام، مربوط به زنان بوده است. مدتی بود که به جنگ و نقش زن‌ها در آن فکر می‌کردم. افرادی که اتفاقاً به دور از جبهه‌های جنگ به زندگی خود ادامه دادند و نقش پشتیبان را داشتند. با خود فکر می‌کردم اگر مردان در خط مقدم حاضر می‌شدند، در آن مدت زنان چه می‌کردند و معتقدم به نقش زنان و خانواده در سینمای جنگ و دفاع مقدس آن گونه که باید، توجه نشده است.

وی با اشاره به این‌که داستان فیلم در فضای یک خانه روایت می‌شود، بیان کرد: هنگام نگارش یک اثر نمی‌توانیم ذهن را آزاد بگذاریم چراکه شرایط تولیدی به ما اجازه ساخت هر اثری را نمی‌دهد. به لحاظ مقتضیات درام می‌خواستم این فیلم در خانه شروع و تمام شود و فکر کردم بهتر است «زندگی شیرین» دارای ساختار تک‌لوکیشن باشد.

اسپنانی با اشاره به اینکه هنوز برخی سینمای مستقل را به رسمیت نمی‌شناسند، گفت: در این میان «هنر و تجربه» حیاطی کوچک و ساحلی امن برای فیلم‌های اکران نشده به شمار می‌رود. ساخت فیلم و تولید اثر در این شرایط کاری دشوار و پیمودن مراحل اکران، کاری سخت‌تر است و من از «هنر و تجربه» که شرایط نمایش فیلم را فراهم کرد سپاسگزارم.

وی با تشکر از عوامل و بازیگران فیلم گفت: بازیگران این اثر هیچ‌کدام اصفهانی نبودند اما تلاش زیادی برای ایفای نقش از خود نشان دادند و سعی کردند لهجه اصفهانی را به خوبی بیان کنند زیرا صحبت کردن به زبان و لهجه شیرین اصفهانی بسیار سخت بوده و ادا کردن سیلاب‌های آن کار دشواری است.

تولید در سینمای مستقل، پرچالش و غم‌انگیز است

در ادامه مجید صدیقی تهیه‌کننده این فیلم نیز گفت: من و آقای اسپنانی در یک مستند و سه فیلم سینمایی بلند با یکدیگر همکاری داشته‌ایم. ما فارغ از این‌که تا چه اندازه از نظر سلیقه و جهان‌بینی سینمایی شبیه یکدیگر، دارای خاستگاه و فرهنگ اجتماعی مشترک هستیم که از تجربه زیسته ما در جنوب شهر اصفهان نشأت می‌گیرد؛ مساله مهمی که در تعامل میان ما به شدت اثرگذار است. سال‌ها است که با یکدیگر در تعامل هستیم و بعضاً به ایده‌هایی می‌رسیم که شرایط تولیدی دارد و آن را از یک ایده دو خطی، به جهانی پیچیده همراه با جزئیات و مختصات تصویری تبدیل می‌کنیم که البته دارای چالش‌های بسیاری است. تولید در حوزه سینمای مستقل، ماجرایی پرچالش و غم‌انگیز است. قصه‌ای که از محل برخورد هنرمند و محیط پیرامون برآمده باشد و به دغدغه‌ها و باید و نبایدهایی در مسیر تحول مردم بپردازد، مجالی برای حمایت در بخش‌های مختلف ندارد. شرایط سختی در تولید داشتیم و به این ماجرا معتقد بودیم، دردی که تو را نکشد، نجاتت خواهد داد.

وی بیان کرد: این فیلم با همه شرایطی که تجربه کرد، یک بانی خیر به نام گروه هنر و تجربه دارد که از آن‌ها بسیار ممنونم.

ساخت فیلم «زندگی شیرین» شجاعت می‌خواهد

رهبر قنبری کارگردان سینما که به عنوان منتقد مهمان در این نشست حضور پیدا کرده بود گفت: این فیلم قرار بوده یک اثر رئال اجتماعی، رئالیسم جادویی یا شاعرانه باشد. هر داستانی که به شکل رئالیته می‌سازیم، مبتنی بر یک بستر اجتماعی مناسب است تا به ما وسعت نظر دهد. نمونه تاریخی آن، فیلم «دزد دوچرخه» است. زمانی که دوچرخه دزدیده می‌شود دایره وسیعی از کارگران را می‌بینیم و فیلمساز او را به مثابه یک جامعه در نظر گرفته است.

وی توضیح داد: در فیلم «زندگی شیرین» چیدمان دیالوگ‌های صحیح است که داستان را پیش می‌برد و این نکته از نقاط قوت این فیلم است. ساخت این فیلم شجاعت می‌خواهد. فیلمساز به موقعیت یک خانواده پرداخته و کار شاعرانه و زیبایی را انجام می‌دهد. قدرت بازیگران و دیالوگ‌ها برآمده از جهان فیلم است. این اثر سرشار از بازی‌ها و دیالوگ‌های درخشان است. شخصیت‌ها خارج از متن، مفاهیمی را به ما منتقل می‌کنند.

در ادامه این نشست شاهده خدادادی بازیگر فیلم نیز گفت: من اصالتاً بختیاری هستم اما مدت‌ها در اصفهان زندگی کرده‌ام. لهجه این شهر بسیار دشوار است و هیچ وقت از ذهن پاک نمی‌شود. شش استاد با من به صورت ابتدایی لهجه اصفهانی را تمرین کردند و اصول نهایی را از آقای صدیقی آموختم. به علاوه باید خلقیات شخصیت را که از من بسیار دور بود نیز رعایت می‌کردم. شرایط بسیار دوستانه و همدلانه‌ای بر پشت صحنه «زندگی شیرین» حاکم بود.