فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «مرد نقره ای» و «توفیق اجباری» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده به ضرس قاطع می گویم منتقدان سینمای کمدی افرادی حسود هستند! آن ها چشم دیدن بهبود شرایط سینما را ندارند. من این را به عنوان فیلمنامه نویسی می گویم که هیچ سهمی از سینمای کمدی طی سال های اخیر ندارم. دو فیلمنامه من که ساخته شده هنوز به اکران نرسیده، پس این برداشت نشود که من سهمی از این سینما دارم که از آن دفاع می کنم.

وی ادامه داد: سینما یک هنر-صنعت است که باید چرخش بچرخد. حالا اگر قرار است چرخ سینما با فیلم های کمدی بچرخد چرا برخی به آن انتقاد می کنند؟ آیا این بد است که مردم ساعتی به سینما بروند و بخندند؟ آیا این بد است که فیلم سینمایی ساخته شود و همکاران بیکار و خانه نشین ما سر کار بروند؟ آیا این بد است که سرمایه گذاران با دیدن رونق سینما بیش از پیش ترغیب شوند وارد سینما شده و سرمایه گذاری کنند؟ این ها همه اتفاقات خوبی است که ما باید آن را به فال نیک بگیریم.

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه ادعا ندارم در ایران فیلمنامه نویسان درجه یک داریم اما تأکید دارم که فیلمنامه نویسان به اندازه سینمای خودمان پیش رفته اند تصریح کرد: ما در کشورمان در زمینه های مختلف دارای ضعف فراوان هستیم. ما حتی در حوزه مدیریت آب و هوای مان هم ضعف داریم. از این رو من هرگز این ادعا را مطرح نمی کنم که فیلمنامه نویسان ما درجه یک هستند و این را می گویم که همه چیزمان به هم می آید!

عباسی خاطرنشان کرد: تردید نکنید مردم اگر از فیلمی خوششان نیاید به راحتی آن را پس می زنند و به تماشایش نمی روند. نکته مهمی که من دوست دارم در مورد سختی کار در سینمای کمدی بگویم این است که خنداندن ملت ایران اصلاً کار ساده ای نیست چرا که ما ملتی بانمک داریم که به راحتی نمی توان خنده به لبان شان آورد. از سوی دیگر افسردگی در جامعه ما بیداد می کند و اگر این ملت افسرده به سینما می روند و بر اساس نوشته های یک فیلمنامه نویس می خندند باید آن فیلمنامه نویس را روی سر گذاشت و از او تقدیر کرد که توانسته مسبب شادی جامعه شود.

فیلمنامه نویس فیلم های سینمایی «زن بدلی» و «پرتقال خونی» متذکر شد: ما در کشورمان فیلمنامه نویسان خلاقی در همه ژانرها و گونه ها داریم و نباید فراموش کنیم که حتی فیلمنامه های ما تا پای گرفتن اسکار هم پیشرفت داشته اند. به هر صورت این وظیفه سیاست گذاران است که اگر تمایل دارند در مابقی حوزه ها فیلمنامه نوشته شود آن را به فیلمنامه نویسان سفارش دهند.

این فیلمنامه نویس سلیقه افراد را در خصوص خوب یا بد بودن هر اثری بسیار موثر برشمرد و در این باره اظهار داشت: من معتقدم ما باید سلیقه خود را کنار بگذاریم و اندکی به سلیقه مردم احترام بگذاریم. وقتی مردم فیلمی را می پسندند ما نباید حال مان از پسند آن ها بد شود. من می گویم منتقدان اگر سینمای بهتری را سراغ دارند بروند و در آن سینما شروع به کار کنند. چرا اگر قرار است سینمای فرهیخته تر و جایزه بگیرتر از این که شاهدیم داشته باشیم سراغش نمی رویم؟

وی در پایان این گفتگو افزود: ما نباید فراموش کنیم که در روزگار کرونا کابوس تمام شدن حرفه سینما را داشتیم. آن زمان اوج توجه مردم سراسر جهان به شبکه نمایش خانگی بود و بیم این می رفت که بساط سینما برای همیشه برچیده شود و مردم تنها پس از آن در خانه های شان فیلم ببیند اما وقتی چنین نشده و مردم هنوز با شور و اشتیاق به سینما می روند ما باید خرسند باشیم و کیف کنیم که این صنعت روی پای خویش ایستاده است.