چهره پرداز فیلم های سینمایی «پشت دیوار سکوت» و «هیس، دخترها فریاد نمی زنند!» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: داستان فیلم «بهشت تبهکاران» در زمان ملی شدن صنعت نفت می گذرد و از این رو ما با اثری مواجه بودیم که کار در آن از هر نظر به ویژه در حوزه های گریم، صحنه، لباس و فیلمبرداری بسیار دشوار بود چرا که باید تماماً فضا، لباس و گریم آن زمان آن هم با دقت نظر ویژه آقای مسعود جعفری جوزانی به عنوان کارگردان طراحی می شد.

نویدی سپس با بیان اینکه «بهشت تبهکاران» یکی از سخت ترین فیلم ها در کارنامه من است اظهار داشت: خوشبختانه چون من در کارنامه کاری ام آثار تاریخی زیادی چه در سینما و چه سریال داشتم و اشراف کاملی روی مردمان آن زمان دارم توانستم به بهترین نحو ممکن از پس کار برآیم و نظر مثبت کارگردان را جلب کنم.

این چهره پرداز تأکید کرد: این فیلم بازیگر زیادی داشت و قصه اش بسیار جالب بود؛ ما در این اثر در عین حال که مبارزه را می دیدیم محور عشق هم داشتیم. فیلمنامه فراز و فرودهای زیادی داشت و برای همین طراحی چهره پردازی اش کاری دشوار بود.

وی در پاسخ به این پرسش که با توجه به اینکه شما در کار قبلی آقای جعفری جوزانی «ایران برگر» در مقام چهره پرداز حضور داشتید و سیمرغ بلورین جشنواره را از آن خود کردید فکر می کنید در این کار هم می توانید به سیمرغ بلورین دست پیدا کنید یا خیر یادآور شد: من در «ایران برگر» یک روستا را به صورت کامل تیپ اقوام لر کردم. حتی هنرورهایی که در آن ده بودند را نیز گریم کردم؛ من همیشه در همه کارهایم حتی به هنرورها هم توجه می کنم و فقط تمرکزم را روی طراحی گریم بازیگران اصلی نمی گذارم چرا که معتقدم مخاطب همه را در یک قاب می بیند و همه آن هایی که در قاب دیده می شوند باید بتوانند نظر مخاطب را جلب کنند.

نویدی تأکید کرد: من در «بهشت تبهکاران» سعی کردم تیپ سازی را برای همه کاراکترها داشته باشم و روی تک تک شخصیت های فیلمنامه کار کنم. در اینجا از یکایک دستیارانم که در این فیلم مرا همراهی کردند و صحنه های هیجان انگیز و دلخراش کار را به خوبی رقم زدند قدردانی می کنم و امیدوارم داوران محترم نظر خوبی روی گریم این اثر داشته باشد.

طراح چهره پردازی فیلم های سینمایی «مهمان مامان» و «صد سال به این سال ها» در خاتمه این گفتگو در خصوص وضعیت این روزهای گریم در سینمای ایران گفت: وضعیت گریم در سینمای کشورمان به شدت افول کرده! شاید دلیل این اتفاق آن باشد که طی ۵-۶ سال اخیر بیشتر آقایان تازه کار به عنوان طراح کارها فعالیت می کنند و این در حالی است که طراحان خانم مشخصاً درک بهتری از گریم و به ویژه حالات روحی و روانی دارند و می‌توانند کار بهتری را رقم بزنند. این روزها بیشتر گریم در سینمای کشورمان بدل به آرایش شده و اصلاً به شخصیت و فضای فیلمنامه و... چندان توجهی صورت نمی گیرد.