به گزارش سینماپرس به نقل از هالیوود ریپورتر، دیوید بوردل استاد برجسته دانشگاه ویسکانسین-مدیسون و خالق کتاب‌های درسی درباره سینما از جمله «هنر فیلم: مقدمه» و «تاریخ فیلم: یک مقدمه» از دنیا رفت.

این محقق، معلم، نویسنده و جست وجوگر برجسته سینما که برای دانش و اشتیاق خود درباره سینما نزد دوستداران سینما در همه جا شهرت داشت، ۷۶ سال داشت.

دانشگاه ویسکانسین مدیسون اعلام کرد بوردول روز پنجشنبه پس از یک بیماری طولانی درگذشت. وی از سال ۱۹۷۳ تا زمان بازنشستگی خود در سال ۲۰۰۴ در این مدرسه تدریس کرد و در زمان مرگش استاد بازنشسته مطالعات فیلم ژاک لدوکس بود.

این نظریه پرداز فیلم و تاریخ‌نگار آمریکایی در طول بیش از ۲ دهه، تفسیرها، مقاله‌ها و مصاحبه‌هایش را برای مجموعه کرایتریون ارایه می‌کرد و ۵۰ قسمت از نظرات وی درباره هنر فیلم در این کانال در دسترس بود.

کرایتریون در بیانیه خود از وی به عنوان یک دوست بزرگ، دیرینه و قهرمان خستگی‌ناپذیر سینما یاد کرد که زندگی خود را در طول دهه‌ها صرف انتقال خرد و اشتیاق خود به دوستداران فیلم در سراسر جهان کرد.

بوردول با همکاری همسرش کریستین تامسون که وی نیز از جمله نظریه‌پردازان آمریکایی است، به اتفاق کتاب‌های «هنر سینما» و «تاریخ سینما» را نوشته‌اند که کتاب‌های درسی ضروری برای ورود به عالم سینما محسوب می‌شوند.

این زوج همچنین یک وبلاگ معتبر سینمایی با عنوان davidbordwell.net را به راه انداختند.

بوردول حدود ۲۲ کتاب و تک‌نگاری و بیش از ۱۴۰ مقاله در مجله‌ها، فصل نامه‌ها و مقدمه‌هایی بر کتاب‌های دیگر نوشته است.

وی ۲۳ ژوئیه ۱۹۴۷ در نیویورک به دنیا آمد و به گفته خودش در سال ۲۰۰۶، در یک مزرعه بزرگ شد و بنابراین دسترسی آسانی به فیلم‌هایی که بچه‌ها در شهرها داشتند، نداشت.

این محقق سینما گفته بود: من فیلم‌های کلاسیک را که اواخر شب از تلویزیون پخش می‌شد تماشا می‌کردم و در عین حال کتاب‌هایی مانند «سرزنده‌ترین هنر» از آرتور نایت و «فیلم تا کنون» اثر پل روتا را مطالعه می‌کردم. بنابراین، به طرز عجیبی، آگاهی خود را نسبت به فیلم بیشتر از طریق خواندن به دست آوردم تا دیدن.

وی سال ۱۹۶۹ در رشته ادبیات انگلیسی از دانشگاه ایالتی نیویورک فارغ التحصیل شد و بلافاصله پس از اتمام دوره دکتری خود به دانشکده هنرهای ارتباطی دانشگاه آیووا پیوست.

«فیلم‌های کارل تئودور درایر» در دهه ۱۹۸۰، «سینمای کلاسیک هالیوود: سبک فیلم و نحوه تولید تا ۱۹۶۰» در سال ۱۹۸۵، «اوزو و شاعرانگی سینما» در سال ۱۹۸۸، «سیاره هنگ کنگ» در سال ۲۰۰۰، «ردپای چهره‌ها در نور» در سال ۲۰۰۵ و «راهی که هالیوود بیان می‌کند» در سال ۲۰۰۶ از کتاب‌هایی هستند که وی نوشته است.

برای فیلم‌های مورد علاقه بوردول می‌توان از فیلم صامت «هوس زودگذر» (۱۹۳۳)، «دره من چه سبز بود» (۱۹۴۱)، «سانشیرو سوگاتا» کوروساوا (۱۹۴۳)، «ترانه جنوب» هاروه فوستر (۱۹۴۶)، «نصیحت و رضایت» (۱۹۶۲)، فیلم تجربی «زورنس لما» ساخته هولیس فرمپتون (۱۹۷۰)، «من را انتخاب کن» آلن رودولف (۱۹۸۴)، «بازگشت به آینده» رابرت زمکیس (۱۹۸۵) و «شکار برای اکتبر سرخ» ساخته جان مک تیرنان (۱۹۹۰) یاد کرد.

جیمز شاموس فیلمنامه‌نویس، کارگردان و تهیه‌کننده، که سه بار نامزد اسکار شده، در یادداشتی برای ادای احترام به بوردول نوشت: به عنوان یک فیلمساز، می‌توانم دوستی دیوید را سخاوتمندانه توصیف کنم. هوش نقادانه حیرت‌انگیز او هرگز مانع شور و شوق او نشد، و شور و شوق او هرگز نگاه تحلیلی او را کاهش نداد. این بدان معناست که وقتی صحبت از کار خود شخص می‌شود، تأثیر آن چیزی شبیه به در آغوش گرفتن یک خرس دوست داشتنی از میکروسکوپ هسته‌ای است. هرگز فرد دیگری مانند دیوید وجود نخواهد داشت.