بازیگر فیلم های سینمایی «کفش های میرزانوروز» و «خواب های دنباله دار» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: این روزها فشار اقتصادی باعث شده تا مردم اگر فرصتی برای دنبال کردن کالاهای فرهنگی و هنری پیدا می کنند به سراغ آثار هجو و طنز بروند؛ الآن در سینما فقط این گونه نیست و ما حتی در حوزه تئاتر هم شاهد این هستیم که تئاترهای آزاد بیش از تئاترهای حرفه ای فروش می کنند.

وی ادامه داد: دلیل این اتفاق آن است که مردم دنبال تفریحات کوتاه و مختصر هستند و اگر کالای فرهنگی را دنبال می کنند این هدف را ندارند که معلومات شان افزایش پیدا کند. همین مسأله باعث شده تا اغلب هنرمندان هم ناخودآگاه به سمت تولید آثار کمدی بروند؛ خود من به عنوان یک بازیگر وقتی پیشنهاد بازی به جز در آثار کمدی را ندارم باید چه کنم؟ وقتی پیشنهادی به جز این نیست مجبور می شوم که تن به حضور در هر کاری بدهم.

این سینماگر پیشکسوت با تأکید بر اینکه بدیهی است این اتفاق بسیار تلخ و بد است اظهار داشت: استمرار این اتفاق باعث می شود سینما از فرهنگ و هویت ملی فاصله جدی بگیرد. بنده معتقدم این وظیفه خود دولت است که تولید آثار سینمایی برای مفاخر و مشاهیر ملی را در دستور کار قرار دهد اما افسوس که آن ها به جای این اتفاق برای تولید برخی آثار سنگ اندازی هم می کنند؛ مانند آنکه سال های درازی است که قرار است فیلم «کوروش کبیر» به کارگردانی استاد جعفری جوزانی ساخته شود اما هرگز شرایطی برای ایشان فراهم نشد که این فیلم مهم و ارزشمند را جلوی دوربین ببرند.

رمضانی فر خاطرنشان کرد: متأسفانه بخشی از فیلم هایی که امروزه به اسم آثار طنز و کمدی تولید می شوند به شدت بدآموزی دارند. این وظیفه متولیان و ناظران حاضر در وزارت ارشاد است که سخت گیری جدی روی تولید و عرضه این آثار داشته باشند. آن ها متأسفانه یک جاهایی و یا برای یک سری افرادی سخت گیری ها را شل می کنند و همین باعث شده تا همه چیز بلاتکلیف بماند.

بازیگر فیلم های سینمایی «بلوف» و «مستأجر» تصریح کرد: گاهی بنده با خودم فکر می کنم که شاید سیاست گذاران فرهنگی اصلاً خودشان دلشان می خواهد که وضعیت فرهنگ و هنر و سینما این چنین باشد که همه چیز را به حال خود رها کرده اند.

وی در خاتمه این گفتگو با بیان اینکه جای تعجب است که دیگر کمتر شاهد تولید فیلم هایی مانند «گاو» در سینما هستیم که نظر مثبت حضرت امام (ره) را نیز به همراه داشت یادآور شد: من واقعاً نمی دانم چرا دیگر کمتر شاهد تولید فیلم های سالم و انسانی و اجتماعی و ارزشمند در سینما هستیم؟ چرا دیگر به مقوله آموزش در سینما توجه نمی شود؟ چرا متولیان فرهنگی سوبسیدی را در نظر نمی گیرند تا مردم از این قبیل فیلم ها هم استفاده کنند؟ قطعاً اینطور سردستی گرفتن هنرهفتم برای آینده فرهنگی کشور ضرر جدی خواهد داشت.