به گزارش سینماپرس، علیرضا افخمی در گفت‌وگو با ایرنا درباره وضعیت فیلمنامه‌نویسی فعلی کشور اظهار داشت: فیلمنامه‌نویسی در سینما و تلویزیون اوضاع خوبی ندارد و این شرایط تبدیل به پاشنه آشیل هنر کشور شده است، فکر می‌کنم عمده علت این وضعیت، فقدان اتکا به ادبیات داستانی و فقر ادبیات داستانی ایران است.

نویسنده مجموعه اغما (۱۳۸۶) به کارگردانی سیروس مقدم با بیان اینکه در همه دنیا، فیلم‌نامه‌ها با اتکا به رمان‌ها نوشته می‌شود و اقتباس از آنها یک امر عادی و رایج است، گفت: اما در ایران متاسفانه این امر مغفول مانده است، ما به دلیل فقر ادبیات داستانی اتکای خود به کتاب‌ها و رمان‌ها را از دست داده‌ایم.

وی افزود: از جهت دیگر فیلمنامه‌نویس‌های ما هم دیگر چندان اهل مطالعه نیستند و کتاب نمی‌خوانند تا اگر اثر قابل اتکایی هم در ابیات داستانی ما باشد از آن یک فیلمنامه خوب در بیاورند، بنابراین اگر بخواهیم همه مشکل بحران فیلمنامه و فیلمنامه‌نویس بر یک موضوع متمرکز کنیم، می‌توانیم بگوییم متداول نبودن مطالعه نزد فیلمنامه‌نویس‌ها بنیادی‌ترین آنهاست.

فیلم‌نامه‌نویس‌ها دستمزد مناسبی ندارند

افخمی در پاسخ به اینکه آیا بهتر شدن وضع دستمزد فیلمنامه‌نویس‌ها ممکن است این شرایط را بهتر کند، گفت: یکی از دلایلی که فیلمنامه‌نویس‌ها مجبور هستند به سرعت کار کنند و حتی گاهی امضای خود را پای کارهای ضعیف بزنند همین است که دستمزد مناسبی ندارند. به همین منوال کیفیت کارها هم پایین می‌آید. شکل‌گیری یک کار خوب و درست بیش از اینکه به بازیگر و ستاره متکی باشد به سایر عوامل مثل تدوین‌گر، ‌فیلمبردار، صدابردار و سایرین متکی است که اگر نقش و ارزش آنها به اندازه یک ستاره نباشد کمتر از آن هم نیست. اما با این حال دستمزد آنها با ستاره فیلم قابل قیاس نیست.

نویسنده مجموعه‌ تلویزیونی روز حسرت (۱۳۸۷) به کارگردانی سیروس مقدم با بیان اینکه در خارج از کشور هم این مشکل رایج است، گفت: این در حالی است که فیلمنامه‌نویس‌ها پایه‌ترین عامل یک اثر نمایشی هستند و باید حداقل ۱۰ درصد از بودجه تولید خرج تحقیقات، نوشتن و بازنویسی اثر شود تا یک کار قابل قبول از آب دربیاید. اما به نظر من همچنان بعید است که چنین اتفاقی بیافتد.

افخمی همچنین شکل‌گیری رویدادهای استارتاپی برای معرفی استعدادهای جوان فیلمنامه‌نویسی را در مسیر جذب و کشف استعدادها موثر دانست و خاطرنشان کرد: همین که بستری فراهم می‌شود تا فیلمنامه‌نویسان جوان در کنار تجربه و خودنمایی، کاری ارائه دهند، اتفاق خوبی است اما اینکه چقدر این روال بتواند به ساخت یک فیلمنامه نویس خوب منجر شود، مهم است.