بازیگر فیلم های سینمایی «هبوط» و «خروج» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: حضرت امام (ره) فردی بسیار باهوش، اندیمشند و خردمند بودند و می دانستند پدیده سینما را نمی شود تهدید کرد و با آن به صورت کلی مخالفت کرد و به همین علت هم بود که در بدو ورودشان به خاک میهن تأکید فرمودند که ما با سینما مخالف نیستیم و با فحشا مخالفیم.

وی ادامه داد: همین کلام حضرت امام (ره) خود به خود چراغ راه آینده سینمای کشور پس از انقلاب اسلامی شد. بدیهی است که همه فیلم ها می بایست بر اساس منویات و دغدغه های ایشان و همینطور آرمان های انقلاب اسلامی تولید شود اما این روزها باید با ذره بین در جستجوی فرهنگ و هویت ملی و دینی در تولیدات فرهنگی باشیم!

الماسی در همین راستا خاطرنشان کرد: علت اینکه بنده واژه ملیت را می آورم برای این است که به دلیل منافع اقتصادی بیش از اینکه فکر می کردیم به تقسیم بندی های جغرافیایی بها داده می شود. برای پاسخ به بخش اصلی فرمایش شما باید این را بگویم که شما فکر می کنید چقدر ما در حوزه اقتصاد و سیاست و فرهنگ و بینش اجتماعی و معماری شهری و روستایی و تقسیمات منافع ملی و... منطبق با رویاها و آرمان های دانشجویی و دگراندیشان و نواندیشان پیش از انقلاب و متفکرین انقلابی پیش رفته ایم؟ هرچقدر در آن ها پیش رفته باشیم همانقدر سینما هم وفادار است!

این سینماگر برجسته با بیان اینکه اصل وفاداری به دیدگاه حضرت امام (ره) را در هیچ حوزه ای نمی بینم تصریح کرد: امروزه وفاداری معنا ندارد و همه چیز در منافع تعریف شده! وفاداری صفتی است که گروهی با هم یک شکل نسبت به آرمان مشترک شان وفادار می مانند و کسانی که جدا می شوند خائن هستند. نکته مهم این است که ما اصلاً تعریفی از وفاداری هم نداریم.

بازیگر فیلم های سینمایی «افسانه آه» و «تفنگ های سحرگاه» یادآور شد: در آلمان قرن بیستم اتفاقی می افتد، در اتحاد شوری قرن بیستم اتفاقی می افتد، در اروپای امروزی اتفاقی می افتد و همه این ها برای ثبت آن اتفاق و برای حراست از آن اتفاق در حوزه سینما اولین کاری می کنند این است که مکتب سینمای منعطف به تفکر بایسته فرهنگی و بینش سیاسی و اجتماعی که از آن بیرون آمده و هویت ملی که بنیان گذاشته شده را به نسبت روابط اجتماعی متناسب با مکتب فکری در قالب سینما و تئاتر و... پیاده سازی می کنند.

الماسی متذکر شد: رئالیسم و سوسیالیسم یا حتی سینمای نئورئالیسم ایتالیا از همین جا شکل می گیرد. این زبان و اندیشه تازه ای است که در اروپا شکل می گیرد. سینما ابزار و وسیله ای است که با آن مفادی تبیین می شود که در مقاله ها می آید اما توده مردم باید از طریق سینما با آن ارتباط برقرار کنند.

وی تأکید کرد: اما متأسفانه در کشور ما چنین نیست. بعد از این همه سال که از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی می گذرد تازه سینماگران ما می گویند سینمای پیش از انقلاب بد هم نبود! داستان داشت و در پی آن هستند یک نوع از سینما داستان گویی را درست از روی فیلم های همان دوران تولید کنند.

الماسی در پایان این گفتگو تصریح کرد: هنوز معلوم نیست مفهوم فیلم و سینما در کشور ما چیست. سینما مختصات عمومی دارد. اجازه ندادیم حوزه هنر سینما فیلمسازی متفکر بار بیاید تا از طریق نقد او و پلی که ایجاد می کند بین اندیشه و مخاطب را جا بیندازیم. بنده معتقدم با آمدن نیروهای جدید ان شاالله مکتب درستی در سینمای کشور ایجاد می شود. سینما در کشور ما نیازمند بسترسازی است و ما اگر می خواهیم در این سینما منویات حضرت امام (ره) و یا آرمان های انقلاب اسلامی پیاده سازی شود در ابتدا بایستی این بستر را فراهم آوریم.