کارگردان مجموعه «دیدار در آشیانه» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: جای خالی قهرمان در سینمای ایران مدت ها است که محسوس است؛ این مقوله به شدت باعث ناراحتی خود بنده به عنوان یک فیلمساز شده و فکر می کنم اصلی ترین موضوعی که این قضیه را در برمی گیرد فضایی است که در جامعه ما حاکم شده است.

وی ادامه داد: من سراغ خیلی از مسئولان برای کارهایی که می خواستم در حوزه سینمای دفاع مقدس تولید کنم رفتم؛ آن ها در وهله اول از بنده استقبال می کردند و می گفتند خوب است که می خواهید این قهرمانان را نشان دهید اما بعداً هیچ اقدامی در راستای تولید آن کار انجام نمی دادند و پروژه را به حال خود رها می کردند.

بابایی سپس با تأکید بر اینکه ما در الگوسازی برای نسل نوجوان و جوان به شدت لنگ می زنیم متذکر شد: نکته ای که بنده همواره در جلسات مختلف با مسئولان مطرح کرده ام این است که نوجوانان و جوانان دهه ۸۰ و ۹۰ و حتی دهه ۷۰ زمان جنگ نبودند و ندیدند چه کسانی برای این کشور ایستادند و از زندگی و جان شان گذشتند، از خانواده و زن و بچه های شان گذشتند و برای دفاع از ناموس و وطن شان جلوی دشمن ایستادند. بدیهی است که نسل جوان باید با این دلاوران و قهرمانان ملی آشنا شود و آن ها را بشناسد و راه شان را ادامه دهد.

این سینماگر تأکید کرد: همه این رزمندگان، شهدا، جانبازان و... خاطراتی دارند که می تواند دستمایه تولید ده ها فیلم و سریال قرار بگیرد. شما وقتی پای صحبت خانواده های این عزیزان بنشینید حرف های جالبی را می شنوید که از همین حرف ها سوژه های جذابی استخراج می شود.

کارگردان فیلم سینمایی «وکیل مدافع» خاطرنشان کرد: متأسفانه کسانی که در حوزه فرهنگ سازی دست دارند نتوانستند این فرهنگ سازی را به وجود آورند و نسل جوان کشور را با قهرمانان واقعی خود آشنا سازند. پرسش اینجا است که ما الآن چه الگوهایی را برای جوانان مان باید قرار دهیم؟ آیا باید جوان مان را به حال خود رها کنیم تا برود از نمونه های خارجی الگو بگیرد؟

وی یادآور شد: سال ها قبل زمانی که سریال «شوق پرواز» پخش می شد بازتاب بسیار خوبی در نسل جوان، نوجوان و حتی کودکان داشت. این سریال به شدت برای آن ها اثرگذار بود و راه و مسیر زندگی آن ها را عوض کرد. پرسش اینجا است که چرا مسئولان این اتفاق را ندیدند و این راه را ادامه ندادند؟ من بارها رفتم سراغ مسئولان که در این حیطه کار کنیم و پروژه ها تا جایی جلو می رفت و بعد کسی توجهی نمی کرد و متوقف می شد.

فرزند شهید بابایی تصریح کرد: من برای جامعه هنری کشور متأسفم که دل به این قضیه نمی دهند؛ البته مدیران هم در این راستا به شدت مقصر هستند. گویا همه این ها دست در دست هم داده اند تا قهرمانان ملی را نادیده بگیرند.

بابایی در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به سیل عظیم و انبوه کمدی های مبتذل که طی سال های اخیر به شدت تولید و اکران شده اند گفت: به خاطر مشکلات اقتصادی که در کشور ما حاکم بوده و هست یک سری از فیلمسازان و اسپانسرها و حتی بنیاد سینمایی فارابی و وزارت ارشاد و ارگان های خصوصی سراغ کارهای طنز رفته اند. با توجه به احترامی که بنده به سینمای کمدی دارم می خواهم بگویم کار در این وادی بد نیست اما نباید از ژانرهای دیگر در سینما غافل شد. نباید همه تمرکز ما روی سینمای کمدی باشد. ما باید به وجوه دیگری در سینمای کشورمان بپردازیم.

وی با بیان اینکه جهت دهی سینما امروزه به سمت فیلم های کمدی رفته و مدیران تنها به فکر میزان فروش و بیلان کاری شان هستند ابراز داشت: الآن تولید آثار سینمای دفاع مقدس در کشورمان کاهشی شده؛ مسئولان تنها وقتی نزدیک به هفته دفاع مقدس می شویم یادشان می آید حرفی در این باره بزنند و یا کاری انجام دهند. سوأل بنده اینجا است که چرا ما دنبال مناسبت هستیم که آثار این چنینی را تولید کنیم؟ ما چرا نباید به این سمت برویم که مرتباً بخشی از تولیدات سینمایی مان در راستای دفاع مقدس و مقاومت باشد؟ چرا باید بر اساس مناسبت های تقویمی در حوزه فرهنگ جلو برویم؟

این کارگردان سینما افزود: ما به عنوان اهالی فرهنگ و هنر ملزم هستیم که به رشد جامعه کمک کنیم و یکی از راه های رشد و اعتلای جامعه توجه به شهدا و نقش آنان در تاریخ این مرز و بوم است اما متأسفانه حتی یاد این شهدا و قهرمانان دیگر خیلی کمرنگ شده؛ شاید اگر اسم شان بیاید مردم واقعاً به آن ها ارادت داشته باشند و از هر اثری در خصوص آن ها استقبال کنند اما ما هستیم که این بسترسازی را نکردیم.

بابایی تأکید کرد: بدیهی است اگر مسئول بیاید و در این حوزه بسترسازی کند طبیعتاً مردم به این سمت و سو می آیند. ما باید برای مردم جهت دهی کنیم. الآن جهت دهی فقط به سینمای کمدی رفته؛ الآن شما در سینما فیلم هایی که روی پرده است را ببینید اکثریتش کمدی است. درست است که کمدی نیاز است اما نه این همه! باید همه چیز در حد و اندازه خودش باشد. الآن از قهرمان پروری در سینما غافل شدیم، حتی قهرمان پروری در موضوعات اجتماعی را هم نمی توانیم درست معرفی کنیم و این اتفاق اصلاً به نفع سینما نیست.

وی تصریح کرد: الآن یک سری افراد خاص در سینما کار می کنند و شرایط کار و تولید فیلم برای همه مهیا نیست. اینکه با نگاه مختلف کار کنید بسترش فراهم نیست و طبیعتاً باید برای رفع این معضل مهم فکری داشت و تدبیری اندیشه کرد. مسئولان وزارت ارشاد باید به میدان بیایند اما گویا هیچ یک از آن ها دغدغه ای برای رفع این معضل ندارند. این خیلی بد است که بنده نوعی اگر فیلمنامه کمدی به آن ها بدهم سریع کارم راه می افتد اما وقتی می خواهم کار دفاع مقدسی تولید کنم کسی از آن استقبال نمی کند.

بابایی افزود: من هم می دانم که همه دوست دارند بخندند. خندیدن خیلی خوب است، بنده نمی گویم خنده در سینما کنار برود اما باید حد تعادل در همه ژانرها باشد. در سینما باید توازن برقرار باشد نه اینکه ما فقط سراغ یک بخش برویم و بقیه بخش ها را کلاً فراموش کنیم.

این فیلمساز خاطرنشان کرد: باید فیلمی در سینمای کشور ساخته شود تا جوان بتواند مسیرش را پیدا کند. بنده اگر اثری مثل «شوق پرواز» بسازم می توانم نگاه جوانان را تغییر دهم. سالی که این سریال پخش شد من از کشورهای خارجی کامنت های زیادی داشتم؛ از آمریکا و کانادا و آلمان و... برای دایرکت می گذاشتند که با این سریال ارتباط گرفتیم؛ آن ها می گفتند ما با زندگی شهید بابایی توسط این سریال آشنا شدیم و پیش از این ایشان را نمی شناختیم و بعد از تماشای این سریال زندگی مان عوض شد.

وی افزود: هنوز در ایران مردم در خصوص این سریال با من در تماس هستند. همین چند وقت قبل خانمی تماس گرفت و گفت بچه من ۱۳ ساله است و از ۵ سالگی عاشق شهید بابایی بوده و دوست دارد خلبان شود. ما سالگرد پدر که به گلزار شهدا می رویم بچه های کوچک با لباس خلبانی می آیند و ادای احترام می کنند. من گاهی با خود فکر می کنم که پدرم چه کرد که یک بچه ۴-۵ ساله تمام دیوار اتاقش پر از عکس آن قهرمان است و به عنوان قهرمان از او یاد می کند؟ یک کودک چه تصوری از قهرمان دارد؟ آنچه مهم است اینکه کودک به دید خودش در وجود خودش این ها را می کارد.

بابایی در خاتمه این گفتگو افزود: خوشبختانه در رابطه با شهید بابایی حق مطلب ادا شده و حالا خوب است سراغ آدم هایی برویم که سوژه های جذابی دارند و ما باید از این سوژه های جذاب و واقعی در سینما استفاده کنیم. من می خواهم این نکته را بیان کنم که نه هنرمند و نه مدیر نباید به سینما صرفاً نگاه مادی و مالی داشته باشد. ما باید در سینمای کشورمان هدف تعیین کنیم و ببینیم اصلاً از این هنر-رسانه مهم چه می خواهیم و برای رسیدن به اهداف مان باید از طریق این رسانه چه نکاتی را بگوییم. اشتباه از خودمان است و خودمان باید این رویه را تغییر دهیم. باید قهرمانان دفاع مقدس و حتی قهرمانان عادی که زندگی عادی دارند و اسمی از آن ها نیست در پرده نقره ای سینما ترسیم شوند و مردم با آن ها آشنا شوند. ان شاالله که چنین شود.