کارگردان نمایش های «عشق در پیری» و «نقص» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: «بچه» نوشته و کارگردانی و طراحی خودم است و به مسأله وجود بچه در زندگی انسان ها می پردازد؛ داستان این نمایش در خصوص یک خانواده ای است که سال‌ ها در آرزوی داشتن فرزند هستند، آن ها مدام از خدا و کائنات درخواست می‌کنند تا آرزوی شان برآورده شود. روزها و شب‌ها می‌گذرد تا اینکه روزی درِ خانه به صدا درمی‌آید. پشت آن در، بچه ای ایستاده که زندگی این خانواده را برای همیشه تغییر می‌دهد و شکل دیگری به جریان زندگی آن ها می بخشد.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا این اثر در خصوص سیاست و شعار «فرزندآوری» است یا خیر متذکر شد: طبیعتاً این نمایش به مسأله فرزندآوری توجه ویژه ای دارد؛ هر خانواده ای دوست دارد بچه ای داشته باشد و آرزوهایی در این خصوص دارد. نمایش ما هم بی ربط به شعار و سیاست فرزندآوری نیست اما مسأله اصلی فراتر از قصه و داستان و شعار است. شما در این نمایش یک چیز دیدنی می بینید که شاید به صورت نوشتار برایتان جذاب نباشد. زمانی که شما به عنوان تماشاگر به صحنه نظاره می کنید اتفاق دیگری برایتان می افتد.

فرهادنیا سپس در پاسخ به این پرسش که مخاطب هدف نمایش شما چه قشر و گروهی هستند تأکید کرد: «بچه» برای دوستداران ابزورد پوچ گرایی اتفاق جالبی است؛ من مطمئنم کسانی که به کارهای پوچ گرایی علاقمند هستند از تماشای این اثر لذت می برند. این نمایش کاری است که با زمان غیر خطی تنظیم شده و بر پایه قصه و روایت نیست و کاملاً تکنیکال و تئاتریکال است و از این وجه بیننده تئاتر آن را دنبال می کند.

وی افزود: شما در این نمایش با یک متن ابزورد و بازی های اکسپرسیونیستی و امپرسیونیستی روبرو هستید و شاید نکته قابل تأمل دیگر در خصوص این اثر نمایشی آن باشد که شما با بازیگرانی مبتدی روبرو هستید که همه دانش آموخته یک آموزشگاه آزاد هستند و اینک پروژه پایان ترم شان بدل به نمایشی شده که با تئاترهای حرفه ای در حال رقابت است.