کارگردان فیلم های سینمایی «روز باران» و «گزارش مریم» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: از کوزه همان برون تراود که در اوست!؛ ما درستی این ضرب المثل را بارها آزمایش کردیم.

وی ادامه داد: از فیلمسازی که دیگر به جز آموزش اولیه اش فرصت آموزش نداشته چه توقعی می توتن داشت؟ فیلمساز با چه اندوخته ای قرار است گره ای از گره زندگی های ما باز کند؟ آیا ما اصولا سازمان متصدی و مسئول بازپروری فیلمسازان و هنرمندان جامعه را داریم؟ چنین اداره ای وجود دارد؟ چه کسی مسئول این ماجرا است؟ آیا به فکر خانه سینما رسیده و اصلا وقت سر خاراندن دارد که برای فکر رشد فکری و آموزشی و فنی اعضای خودش همت کند؟ آیا در مجموعه عریض و طویل وزارت ارشاد کسی دغدغه دارد که جامعه سینمایی رشد کند؟ متأسفانه هیچ جایی متصدی نیست و این اتفاق به شدت تلخ است!

براری در همین خصوص متذکر شد: مشکل ما فقط در سینما نیست؛ در تلویزیون و سایر رسانه ها نیز همین وضعیت حاکم است؛ تلویزیون بیشتر دنبال اخبار سیاسی است و به ارتقا و رشد اهمیت نمی دهند. دانشگاه ها هم حتی اینطور نیستند. دانشجویان در دانشگاه ها یک سری واحدهای موظفی را پاس می کنند و بس! اصولا ما نهادی برای رشد و ارتقای کیفی فیلمساز نداریم پس چرا انتظار داریم فیلمساز همپای مسائل جامعه رشد کند؟

این سینماگر سپس با بیان اینکه کل سینمای ایران در چنگال لمپنیزم گرفتار شده تصریح کرد: به جز چند فیلمساز معدود کاربلد چه کسی در سینما باقی مانده؟ همین اسامی فیلم ها نشان می دهد که درونمایه شان چیست! ما امروز در سینما با آثار سخیف و شبه سکسی و... روبرو هستیم. معلوم است که مردم به تماشای چنین فیلم هایی نمی روند.

وی یادآور شد: در گذشته معروف بود که می گفتند پوستر یک فیلم نباید از خود فیلم بهتر باشد چرا که تماشاگر می آید و فیلم را می بیند و بعد از آن می فهمد که فریب خورده و همین با می شود تا موج جدیدی از مخاطب به تماشای فیلم نرود. ما امروز نیز حس فریب خوردگی را در مخاطبات فیلم ها به کرات می بینیم؛ این کسانی که به سینما می روند و فیلم های سطحی می بینند همه بعدا از سینما رفتن نادم می شوند.

این کارگردان در پاسخ به این پرسش که به عقیده شما چرا برخی آثار سینمای کودک نیز به این معضل گرفتار شده اند؟ متذکر شد: وقتی فیلمسازان فهیم از دایره خارج شدند چه توقعی می توان برای بهبود شرایط سینما داشت؟

براری خاطرنشان کرد: ما امروز در سینما نیازمند نهاد کنترل کننده هستیم؛ در هالیوود حتی برای دیالوگ های انیمیشن های شان هم دستورالعمل دارند اما ما چنین نظارتی نداریم. آموزش و پرورش که ادعای نظارت بر روی تربیت کودک را می کند چندی قبل سینما فلسطین را بدل به مرکزی برای نمایش فیلم های کودک کرد اما متأسفانه این سالن نیز بعدها خودش درگیر لمپنیزم شد و همه نوع فیلمی در آن سینما به نمایش درآمد.

کارگردان فیلم های سینمایی «رقص شیطان» و «دوازده صندلی» تأکید کرد: ما سوار یک کشتی هستیم که سکان ندارد. هیچ کس سکان دار بهبود محتوایی سینما نیست و سال های سال است که شیر نفت سینما و سینمای کودک را حرکت می دهد. سینمای ما بدل به ویترینی شده است که مغازه ای پشتش نیست و این اتفاق بسیار تلخ است.