«مهرداد محرابی» که امسال با کارگردانی انیمیشن سینمایی «افسانه سپهر» در «چهل و سومین دوره جشنواره فیلم فجر» حضور داشت؛ در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با اشاره به ظرفیت سینمای کودک و انیمیشن کشور برای رفع بخشی از نیازهای فرهنگی این گروه سنی، بیان داشت: باید بپذیریم که کمتر کشوری در دنیا می‌تواند تمام محصولات کودک و نوجوان را در سطح استاندارد جهانی تولید کند. نمونه‌های موفقی مثل آثار دیزنی و پیکسار، فراتر از یک کشور، برای کل دنیا تولید و پخش می‌شوند.

وی افزود: اگر از این برندهای پیشرو عبور کنیم، واقعیت این است که تعداد تولیدات ما در این حوزه نسبت به بسیاری از کشورها کمتر است. البته نمی‌توان گفت همه کشورها در این زمینه موفق‌اند، اما اگر خودمان را با کشورهای پیشرفته مقایسه کنیم، باید بپذیریم که ما هنوز در این صنعت نوپا هستیم.

او در ادامه تاکید نمود: پرفروش‌ترین انیمیشن ایرانی، در بهترین حالت، دهمین فیلم پربیننده سینمای کشور بوده، در حالی که انیمیشن‌های مطرح جهانی در صدر جدول فروش قرار دارند. این نشان می‌دهد که هنوز فاصله زیادی از نظر میزان تولید و جذب مخاطب داریم.

«مهرداد محرابی» با بیان این مطلب که طبیعتاً این چرخه به مرور زمان شکل می‌گیرد؛ تصریح نمود: یعنی هرچقدر مخاطب بیشتری جذب شود، سرمایه‌گذاری بیشتری هم صورت می‌گیرد و بالعکس. در حال حاضر، انیمیشن ایران برای رسیدن به سطحی که بتواند نیاز داخلی را کاملاً تأمین کند، نیاز به زمان، برنامه‌ریزی و افزایش کیفیت دارد.

کارکردان انیمیشن شمشیر و اندوه همچنین به چالش های ساخت انیمیشن با مخاطب نوجوان پرداخت و در این خصوص تاکید کرد: تولید محصولی که هم برای کودکان و نوجوانان مناسب باشد و هم جذابیت کافی داشته باشد، چالشی مهم است. صنعت انیمیشن در جهان به‌گونه‌ای پیش رفته که حتی بزرگسالان هم از آن لذت می‌برند، اما در ایران، این توازن کمتر رعایت شده و اغلب آثار، تنها یکی از این سه گروه (کودک، نوجوان یا بزرگسال) را هدف قرار می‌دهند.

وی تصریح کرد: انیمیشن‌هایی که پیش‌تر برای نوجوان و بزرگسال تولید شده بودند، مثل شمشیر و اندوه، اساساً برای کودکان ساخته نشده بودند، اما محتوایی داشتند که می‌توانست برای نوجوانان مناسب باشد. حالا مسئله اینجاست که این فاصله بین محتوای کودک و نوجوان چطور از بین برود؟

این فعال صنعت-هنر-رسانه پویانمایی، ضعف در فیلمنامه را مانع اصلی برای رفع این چالش عنوان کرد و در این خصوص اظهار داشت: به نظر من، راه‌حل اصلی در فیلمنامه است. محتوای بصری تولید شده برای کودکان معمولاً سبک خاص خود را دارد، اما نوجوانان دیدگاه جدی‌تری دارند و به داستان‌های پیچیده‌تر، شخصیت‌پردازی قوی‌تر و المان‌های روایی جذاب‌تر نیاز دارند. اگر در فیلمنامه از عناصری استفاده شود که نوجوان بتواند با آن‌ها همزادپنداری کند، می‌توان این شکاف را پر کرد.

وی افزود: یکی از راه‌های مؤثر، استفاده از داستان‌های عمیق و درگیرکننده است که هم کودک و هم نوجوان را جذب کند. یک انیمیشن استاندارد باید بتواند نه فقط کودکان، بلکه نوجوانان و حتی بزرگسالان را هم با خود همراه کند.

«مهرداد محرابی» در پایان این گفت و گو با بیان این مطلب که در سینمای جهان، انیمیشن‌ها معمولاً دو گروه بزرگسال را درگیر می‌کنند و در این میان یک دسته که واقعاً به این صنعت علاقه دارند و یک دسته که به‌عنوان همراه کودکان به سینما می‌روند، خاطرنشان ساخت: در ایران، بیشتر انیمیشن‌ها صرفاً برای کودکان ساخته می‌شوند و برای جذب مخاطب، یا از شوخی‌های سطحی استفاده می‌کنند یا با موزیکال کردن فیلم سعی دارند آن را جذاب‌تر کنند. اما مشکل اصلی این است که محتوای تولیدشده ما هنوز به سطح جهانی نرسیده و نمی‌توان گفت که در همین وضعیت، می‌تواند تمام نیازهای مخاطب نوجوان را پوشش دهد.