«محمد کمالی پور» تهیه کننده سینماپرس در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با اشاره به چالش مافیای پخش و اکران تصریح نمود: این وضعیت، متأسفانه چند سالی‌ست که وجود دارد. فیلم‌هایی مثل هفت بهار نارنج و آثار مشابه، در گیشه دیده نمی‌شوند یا اصلاً پشتِ درهای اکران باقی می‌مانند. چاره‌ای هم ندارند، چون هرچه از زمان بگذرد، فیلم کهنه می‌شود. برخی از آن‌ها در نهایت سر از هنر و تجربه درمی‌آورند.

وی افزود: از طرف دیگر، سینمادار هم تا حدی حق دارد؛ با توجه به شرایط اقتصادی، گرانی، هزینه‌های جاری مثل آب، برق، گاز، و پرداخت حقوق کارکنانش، ترجیح می‌دهد فیلمی را اکران کند که فروش داشته باشد و بتواند هزینه‌ها را پوشش دهد.

تهیه کننده فیلم های «هفت بهار نارنج» و «خاتی» همچنین در خصوص راهکار خروج از این وضعیت بیان کرد: من معتقدم فیلم‌هایی از این جنس باید مانند گذشته، به‌سبک هنر و تجربه مورد حمایت قرار بگیرند، نه مدل کنونی‌اش، بلکه شکل پیشین که مؤثرتر بود. دولت باید ورود کند و بخشی از سانس‌های مناسب را به این آثار اختصاص دهد.

وی ادامه داد: ببینید، الان برای فیلم‌هایی مثل ما سانس‌هایی می‌گذارند که اغلب ساعت ۱۱ صبح، ۲ بعدازظهر، ۴ یا نهایتاً ۶ عصر است. اگر خیلی لطف کنند، یک سانس ۸ شب آن هم در مدت محدود در یکی از سالن‌ها قرار می‌دهند.

وی متذکر شد: واقعاً حمایت دولتی در این زمینه ضروری‌ست. دولت باید کمک کند، حتی اگر شده بخشی از هزینه‌های سالن‌ها را خودش تقبل کند تا این فیلم‌ها امکان دیده شدن پیدا کنند.

کمالی پور اظهار داشت: در جشنواره‌ی قبلی فیلمی داشتم به‌نام خاتی؛ اثری اجتماعی که در شرایط بسیار سخت در دل زاگرس ساخته شد. من خودم، در نقاط مختلف تهران فیلم را دیدم و با مردم هم‌صحبت شدم. یک نفر را ندیدم که ناراضی از سالن بیرون بیاید، و این برای من بسیار ارزشمند بود. یعنی این آثار، مخاطب خود را دارند، اما به شرطی که در سانسی مناسب نمایش داده شوند.

وی تاکید کرد: این طبیعی است که وقتی سانس مناسبی در اختیار نباشد، تماشاگر سراغ فیلم‌های کمدی می‌رود.

تهیه کننده فیلم سینمایی «کوکتل مولوتف» با بیان این مطلب که مشکلی که وجود دارد، این است که ما دچار یک ورشکستگی تفکری شده‌ایم؛ اظهار داشت: باید به این واقعیت اذعان کنیم که ما خودمان مسیر را به سمت چنین فیلم‌هایی برده‌ایم. در حالی که می‌توانیم در سبد تولیدات‌مان از انواع ژانرها استفاده کنیم. ما می‌توانیم فیلم کمدی داشته باشیم، اجتماعی بسازیم، یا آثار هنری تولید کنیم.

وی متذکر شد: من شخصاً مخالف ساخت فیلم‌هایی هستم که حتی چهار نفر تماشاگر هم حاضر نباشند به دیدنش بروند. همیشه به فیلم‌سازان می‌گویم: عزیزان! فیلمی بسازید که یک خانواده‌ی چهار نفره بتواند آن را با خیال راحت تماشا کند. حالا می‌خواهد کمدی باشد، اجتماعی، هنری یا هر ژانر دیگری. اما باید در قالب «کانون خانواده» بگنجد. وقتی فیلمی در قالب خانواده باشد، مخاطب خودش جذب می‌شود. این دیگر ربطی به هیچ چیز دیگری ندارد.

کمالی پور تصریح کرد: من معتقدم در دوره‌های گذشته، ما دیدیم که فیلم‌هایی به نمایش درآمدند که برایشان صف می‌کشیدند. در جشنواره‌ی فجر، مردم شبانه‌روز در صف می‌ایستادند تا فیلم‌هایی از آقای کیمیایی، آقای مهرجویی، آقای بیضایی یا دیگر بزرگان را ببینند. حتی کارگردانان نسل نگاه نو، مثل آقای صدرعاملی و دیگر دوستان آن دوره، که البته اکنون کمتر فعالیت دارند، آثاری ارائه دادند که همچنان در ذهن مخاطب باقی مانده‌اند.

«محمد کمالی پور» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: نگاه من این است که دولت حتماً باید در این زمینه توجه نشان دهد و در سیاست‌های فرهنگی‌اش سالن‌داران را موظف کند که بخشی از سانس‌های خود را به این نوع فیلم‌ها اختصاص دهند.