«محمد جعفر فرد حسینی» سرمایه گذار سینما در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس ضمن انتقاد از کم کاری نهادهای فرهنگی در زمینه سینمای کودک و نوجوان اظهار داشت: در این وانفسا و تقابل بین بدی و خوبی که وجود دارد، متأسفانه بعضی وقت‌ها به جای اینکه فرهنگ ناب ما مطرح شود، نوعی فرهنگ دچار قلع‌وغش و مشکلات خودش را به عنوان یک هنجار رایج جا می‌زند.

وی افزود: ما به دنبال این بودیم که با نشان دادن بدی‌ها و اینکه تداوم و ساده‌سازی و جاری‌سازی آن‌ها چقدر می‌تواند خطرناک باشد، این فیلم را به هر حال به نمایش بیاوریم.

سرمایه گذار فیلم سینمایی «آدم نمی شوند» با اشاره به نقش سرمایه گذاران و مافیای اکران در مهجور نمودن سینمای کودک تصریح نمود: هم بحث ژانر کودک مطرح است و هم مسائل فرهنگی. در این ژانرها نه فروش پُرگیشه‌ای داریم و نه حمایت‌هایی درخور. مراجع و نهادهایی که باید پشتیبانی کنند، بیشتر با نگاه اقتصادی به موضوع می‌پردازند.

او ادامه داد: دوستان می‌گویند به ما بگو این فیلم چه چیزی دارد؛ مثلاً این دو چهره را دارد، پس این‌قدر فروش می‌رود. این دو آهنگ را دارد، این‌قدر فروش می‌رود. اگر احیاناً دو رقص هم در فیلم باشد، خب تمام است! حتی اگر چند مطلب خلاف عرف هم در آن باشد، شاید کمک کند به فروش بیشتر.

وی متذکر شد: اما دغدغه‌ی ما چیز دیگری است. ما می‌خواهیم جوانان بدانند در بحث‌های فرهنگی چه مشکلات و چه موضوعاتی وجود دارد و چگونه می‌توان بهترین نوع گفتمان را در این زمینه داشت.

فرد حسینی با بیان این مطلب که نهادهای فرهنگی هم به دلیل کمبود بودجه، عملاً به این مقوله نمی‌پردازند و این نگرانی جدی است؛ اظهار داشت: کمبود بودجه وجود دارد و مانع توجه به این حوزه می‌شود. در صورتی که اگر نگاه درست وجود داشته باشد، این یک سرمایه‌گذاری بسیار ارزشمند است. این‌طور نیست که بگوییم یک فیلم کودک بسازیم و بپرسیم آخرش چقدر برای من و تو می‌ماند. نه، شاید نفروشد.

وی تاکید کرد: شما باید این هزینه را به‌عنوان سرمایه‌گذاری فرهنگی پرداخت کنید، حتی اگر لازم باشد بخشی از بلیت‌فروشی را سوبسید بدهید تا اقشار بیشتری بتوانند بیایند و تماشا کنند. چرا که امروز فیلم‌هایی وجود دارند که از نظر بصری جذابیت بیشتری دارند؛ ساز و آواز، رقص و چهره‌های مشهور جاذبه ایجاد می‌کنند. اما در فیلم‌هایی که می‌خواهند مسائل فرهنگی و اجتماعی را بازگو کنند، ممکن است اقبال عمومی کمتر باشد. همین موضوع ایجاب می‌کند که این دغدغه، دغدغه‌ی اصلی مدیران فرهنگی باشد، نه اینکه به حاشیه رانده شود.

سرمایه گذار فیلم سینمایی «تدفین» همچنین در پاسخ به انتقادهایی که نسبت به رقص و آواز در ژانر کودک می شود بیان کرد: من می‌گویم ما باید با سلیقه‌ی مردم جلو برویم، اما در حد عرف جامعه؛ ساختارشکنی نکنیم که فقط برای جلب نگاه‌ها باشد. باید عرف جامعه و چارچوب‌ها را بپذیریم، اما در همین حد بتوانیم زبان گویایی داشته باشیم. هنر هم بهترین ابزار برای بیان این مسائل و جاری کردن آن‌هاست.

وی افزود: ولی ما در حوزه‌ی مسائل فرهنگی و جاهایی که چنین دغدغه‌هایی داریم، احساس می‌کنیم نه همراه داریم و نه حمایت. از طرفی، چون ممکن است فروش و بازدهی مالی چنین کارهایی کم باشد، اسپانسر نمی‌آید. ساختارهای دولتی هم که وظیفه‌ی حمایت از این مقوله را دارند، به خاطر محدودیت‌های بودجه‌ای کمک چندانی نمی‌کنند.

فرد حسینی در مورد انحصار در اکران تصریح نمود: فرض کنید در همین بحث پخش فیلم: یک فیلم وجود دارد با همان معیارهایی که اشاره کردم، پس طبیعی است می‌گویند این بهتر می‌فروشد. نتیجه چه می‌شود؟ فیلم ما عقب می‌افتد، مدام عقب‌تر و عقب‌تر. ما این را تجربه کردیم. یک دوره کرونا بود، سینماها بسته بودند. بعد از آن، فیلم‌ها با تراکم مواجه شدند. حالا هم که اولویت‌بندی مشخصی وجود ندارد. کسی نمی‌گوید دغدغه‌ی امروز ما مسائل فرهنگی است؛ می‌گویند دغدغه‌ی امروز من جیب من است. اگر هم فرصتی پیدا کنند، شاید بگویند فلان فیلم فرهنگی هم پخش شود.

«محمد جعفر فرد حسینی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: باید ساختاری وجود داشته باشد که اگر در کنار یک فیلم مهیج و پرزرق‌وبرق، فیلمی ساخته می‌شود که هم جذابیت دارد و هم دغدغه‌ی فرهنگی، هر دو کنار هم دیده شوند، نه اینکه فیلم فرهنگی در اولویت آخر قرار بگیرد.