ای کاش فیلم­نامه‌های ما فقط کپی برداری از فیلم­های خارجی می کردند و خلاقیت از خودشان دَر نمی کردند. حداقلش این بود که انبوهی از فیلم­های غیر استاندارد و نَفروش را در جشنواره امسال به تماشا نمی نشستیم. بنده منکر آزاداندیشی در فیلم­نامه نویسی نیستم. طرفدار سینمای غرب هم نیستم. اما فکر می کنم همه ما این را قبول داشته باشیم که آنها هرچه بسازند، اصول و قواعد هنر- صنعت سینما را در نظر می گیرند. به عبارت دیگر آنها در ساخت فیلم، صد در صد، جذب مخاطب، روایت جذاب داستان، شخصیت پردازی مناسب، پرداخت درست جزئیات فیلم، اصل همذات پنداری و پایان بندیِ (تا حد امکان) غیر قابل پیش بینی و... را در نظر می گیرند.

بسیاری از فیلم­های جشنواره امسال به حال و هوای شخص کارگردان می پردازند و اصلاً مخاطب برایشان مهم نیست. انگار نه انگار که باید مخاطب، انگیزه ای داشته باشد تا وقت بگذارد، به سینما برود، پول بدهد و بلیت بخرد. وقتی که مخاطب پس از دیدن فیلم با حس و حال بدی از سالن خارج می شود یعنی آن فیلم شکست خورده است. حالا هر چقدر هم که مولفه های فنی فیلم درست باشد.

برای مثال فیلم­نامه استرداد لااقل به این مسایل توجه داشته و مخاطب را با خود همراه می کند، حس حدس زنی و پیش گویی او را تحریک می کند، تعلیق دارد، شخصیت­ها چند وجهی از کار درآمده و تک بعدی نیستند. پایان بندیهای متعددی برای مخاطب قابل تصور است. از نقاط قوت دیگر فیلم، می توان به نورپردازیهای در خدمت داستان، قاب بندیهای استاندارد، بازیهای کنترل شده، تدوین خوش ریتم، طراحی صحنه و گریم های درست اشاره کرد. می توان گفت به جز چند نکته­ی کوچک، فیلم از استانداردهای لازم برخوردار است.

یکی از این نکات کوچک نوع روابط زن مترجم و میزان آگاهی او از ماجراهاست. به گونه ای که او هم از طرف اشرف پهلوی نمایندگی دارد، هم با افسر روس سَر و سِر دارد و هم مترجم سرهنگ است، اما سرهنگ، بیشتر از او در جریان ماجرا است.

نکته بعدی راجع به هزینه های فیلم است. شنیده ها حاکی از آن است که این اثر 30 روز فیلمبرداری در روسیه داشته است. این غیر منطقی به نظر می رسد و هزینه های قابل توجهی خواهد داشت. طبق اظهارات دست اندرکاران فیلم، هزینه تولید حدود پنج میلیارد تومان بوده است و آمارهای غیررسمی از هزینه نه میلیاردی خبر می دهد.

در هر دو صورت رقم بالایی است و واقعاً بجز یک یا دو سکانس، مابقی فیلم، امکان فیلمبرداری در ایران را داشته است.

در مجموع می توان گفت، فیلم استرداد موفق از آب درآمده است، بنابراین در گیشه نسبتاً موفق خواهد بود. واژه نسبتاً را از آن جهت بکار بردم که معمولاً مخاطبین سینما نشان داده اند چندان علاقه ای به فیلم­های تاریخی ندارند.