سینماپرس- حوض نقاشی فیلمی از مازیار میری است که در اکران نوروزی قرار دارد. این فیلم اثری متفاوت در آثار این کارگردان به شمار می رود و نوعی پختگی در آن دیده می شود که حاصل تجربه اندوزی در سالهای گذشته است.

حوض نقاشی نام خوبی دارد که با توجه به محتوای خود به حضور ذهن خواننده برای لحظه های آغازین فیلم کمک می کند. داستان درباره زوجی است که با وجود داشتن بیماری اوتیسم به خوبی در کنار یکدیگر زندگی می کنند و حتی دارای یک فرزند سالم می شوند اما زمانی که فرزندشان به کلاس چهارم دبستان می رود کمک به او توسط والدین دشوار می شود چرا که با توانایی ذهنی آنها مغایرت دارد. باز شدن پای مادر به مدرسه سبب ناراحتی پسر و بروز وقایع بعدی می شود که به مشکلات ناخواسته دیگری گره می خورد و شادی گذشته را از بین می برد. در ادامه این زوج سعی می کنند تا با تمام نیرو در برابر این مشکلات بایستند و به زندگی شاد گذشته باز گردند.

هر کس به داستان فیلم نیم نگاهی بیاندازد به این نتیجه می رسد که با یک فیلم ملودرام تکراری روبروست اما پس از دیدن آن نظرش را تغییر می دهد چرا که کارگردان با تکیه بر زبان تصویر فیلمی متفاوت و جذاب و در عین حال پیامدار ارائه کرده که بیننده را راضی از سالن سینما بیرون می برد.

حوض نقاشی تفاوت بارزی با فیلم های نظیر خود دارد. به این صورت که در اغلب فیلم های ایرانی شخصیت های دچار مشکل شده به وسیله دیگران نجات پیدا می کنند. به زبانی دیگر کاراکتر در بلا افتاده به خواست خدا و یا بر اثر دعا با آدم یا آدم هایی آشنا می شود که کلید مشکل در دست آنهاست و یک پایان خوش برای فیلم رقم می خورد.

در این فیلم اما کاراکترها با وجود حضور شخصیت های مشکل گشا نظیر ناظم مدرسه که پسرشان را حمایت می کند و نقش وی را فرشته صدرعرفایی بازی می کند به جنگ مشکل می روند تا ریشه آن را برکنند. برای مثال بالا رفتن زن از نردبان در حالی که از بلندی وحشت دارد یاعبور وی از خیابان با وجود نداشتن تمرکز لازم که به بیماری اش باز می گردد در حالی انجام می شود که سالها با آن زندگی کرده و آن را پذیرفته بود. همین اتفاق برای مرد قصه هم می افتد و موتورسواری را با وجود جبر بیماری و ناشتن تعادل لازم یاد می گیرد.

توکل به خدا و در عین حال تلاش دو المان اصلی پیام فیلم هستمد که هر دو بر خوداتکایی آدمها اصرار دارند تا با روی پا ایستادن دست نیلز به سوی هیچکس دراز نکنند و حاصل آن نگاه ملاطفت آمیز خداوند و رفع اندوه می شود که پلان پایانی فیلم به خوبی آن را نشان می دهد.

حوض نقاشی یک فیلم خوب برای همه رده های سنی است. یک ملودرام معنادار که البته نواقصی هم در فیلمنامه خود دارد و با این حال در حد استاندارد یک فیلم دیدنی قرار می گیرد.

رفتن مادر به مدرسه فرزند که سرآغاز مشکلات است در سال چهارم و با این همه تاخیر نکته ای است که به فیلمنامه ضربه زده است واز باورپذیری قصه می کاهد چرا که با یک داستان رئال روبرو هستیم و حوادث آن هم باید رئال باشند. همین طور مسئله تحریم اگرچه مشکل بیکاری پدران هر دو خانواده را توجیه می کند اما به صورت گل درشت و شعاری مطرح می شود که به خوبی در داستان جا نمی افتد.