سینماپرس- تهران 1500 تازه ترین فیلم بهرام عظیمی است که شهرتش را مدیون کاراکترهایی چون سیاساکتی در برنامه های آموزشی تلویزیون است. عظیمی خلاقیت زیادی در طراحی شخصیتهای ملموس و دوست داشتنی دارد و متاسفانه به همان اندازه از داستان لازم برای یک فیلم بلند غافل است. این است که تهران 1500 فیلمی با شخصیت های جذاب اما داستانی تکراری و خطی است و با این حال مخاطبان از دیدن آن لذت می برند چرا که توجه به جزدیات لازم برای جذب مخاطب را داراست.

عظیمی توجه ویژه ای به جزئیات دارد و این موضوع وی را از دیگر انیمیشن سازان ایران منفک می کند. توجه به ظاهر کاراکترها با جزدیات کاملی مثل لباس ها و رنگ و نقش آنها و حتی نوع جیب یا دکمه های آن جزئی لاینفک از کاراکترسازی ویژه این کارگردان است. به این صورت که وی با ارائه تصاویری از یک شخصیت بخشی از ماهیت شخصیتی وی را بدون استفاده از موقعیت درام یا استفاده از دیالوگ برای بیننده برملا می کند. پوشش یک کاراکتر می تواند گویای موارد زیادی از شخصیت یا موقعیت اجتماعی وی باشد و گیش از هز اتفاقی در قصه بیننده قضاوتی از پیش اعلام شده درباره وی داشته باشد.

با وجود آن که عظیمی در این فیلم تکه پاره هایی نمایشی را با شخصیتهای آشنای قصه به هم پیوند می دهد و از این راه سعی دارد تا قصه ای واحد و مناسب یک فیلم بلند به وجود بیاورد این اتفاق نمی افتد و در کنار مواردی که ذکر آن رفت خلاقیت های گاه گاه وی در ارئه موقعیت کمیک یا اتفاقات غیر منتظره که البته به مدد انیمیشن بودن فیلم انجام می شود و در یک فیلم جدی رئال هرگز نمی توان به آنها دست یافت مخاطب را از فیلم راضی نگه می دارد.

یکی دیگر از هوشمندی های عظیمی توجه به همه رده های سنی برای مخاطب پذیری بالاتر فیلم است که به مدد موارد نوستالژیکی چون پیکان جوانان یا رقص بابا کرم که با ذکاوت تمام و به دلایل ممیزی انجام آن توسط ربات حاضر در فیلم انجام می شود، این مسئله را نیز حل می کند.

فیلم از ساختار معقول و مناسبی در قیاس سینمای انیمیشن ایران برخوردار است و عکس عمده فیلم ای انیمیشن ایرانی کارگردان به پس زمینها توجه زیادی کرده و آنها را با دقت آفریده است. منتها این فیلم نیز از همان مشکلی رنج می برد که فیلم کلاه قرمزی مبتلا به آن بود و همان ضعف زیاد قصه است هر چند در کلاه قرمزی ساختار نیز در گایین ترین حد خود قراتر داشت.

تهران 1500 می تواند شروعی بر ساخت فیلم های جذاب انیمیشن ایرانی برای جذب مخاطب باشد و از طریق آنها می توان به بازارهای جهانی راه پیدا کرد و به رقابت با آثار روز جهان پرداخت البته به شرط آنکه داستان فقط خاص مخاطب ایرانی نباشد و توجه ویژه ای به انتخاب آن شود. باید توجه داشت که کمپانی های بزرگ انیمیشن جهان برای جهانی بودن یک اثر سرمایه گزاری زیادی می کنند و برای مثال در فیلم علاالدین برای آنکه بدانند علاالدین چه چهره و فیزیکی داشته باشد تا تمام بچه های دنیا با وی همذات پنداری کنند بیش از 120 جلسه را فقط به این مورد اختصاص داده بودند!

تهران 1500 آغاز انیمیشن ساختارمند ایران است و امید آن که توجه به متن و سایر موارد داستانی بتواند نام جمهوری اسلامی ایران را در این نوع سینما نیز جهانی کند.