منوچهر اکبرلو، منتقد سینما در گفت وگو با خبرنگار سینماپرس در مورد ارزیابی خود از سی و دومین جشنواره فیلم فجر، اظهار داشت: جشنواره فیلم فجر ساختاری دارد که از پیش تعیین شده است و با تغییر مدیریت یا دبیرها امکان تغییر آن وجود ندارد، بنابراین شتابزدگی در رساندن فیلم ها، جابجایی برنامه ها، شلوغی و ایجاد بی نظمی ها همواره وجود خواهد داشت همچنین حظور تعداد بسیار زیاد تولیدات سبب این شلوغی، کاهش کیفیت و استاندارد جشنواره می شود.
عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در ادامه در مورد ارزیابی خود از آثار شرکت کننده در فجر سی و دوم، اظهار داشت: از آنجایی که حجم عمده تولیدات جدید سینما در جشنواره یکجا عرضه می شود، می توان چشم انداز کلی از اکران سال آینده داشت گر چه بسیاری کارگردانان ابراز می کنند که به دلیل شتابزدگی آنچه در جشنواره می بینیم، نسخه نهایی فیلم نیست و بسیاری تغییرات خواهند داشت.
اکبرلو در ادامه تصریح کرد: در مجموع می توان فیلم های موجود در فجر سی و دوم را به سه دسته تقسیم کرد. دسته اول فیلم هایی که اکران موفقی دارند که متاسفانه به نظر می رسد تعداد آن ها محدود است، دسته دوم فیلم های پرهزینه با اصلاح غلط فاخرهستند که تجربه نشان داده هیچ گاه بخش قابل توجه از هزینه خود را در فروش باز نمی گردانند، دسته سوم فیلم هایی که با شرایط کنونی سینمای ما هیچ سینما داری تمایلی به اکران آن ندارند یا نهایتاً اکرانی محدود خواهند داشت یا مستقیماً در تیراژ پایین راهی شبکه نمایش خانگی می شوند و دسته آخر فیلم هایی که با فروش پایین اکران می شوند اما به دلیل کم هزینه بودن خرج خود را تامین خواهند کرد.
این منتقد و روزنامه نگار در ادامه در مورد ارزیابی خود از داوری ها جشنواره سی و دوم نیز، اظهار داشت: همیشه داوری ها سلیقه گروه داوری است و البته از آنجایی که خودم تجربه داوری داشته ام، می دانم که در جشنواره های دولتی داوران بسیار تحت تاثیر جو حاکم قرار می گیرند در نتیجه بدون تماشای فیلم ها نیز می شد تصور کرد که دو فیلم سینمایی «چ» ساخته ابراهیم حاتمی کیا و «رستاخیز» ساخته احمد رضا درویش بیشترین جوایز را از آن خود کنند حتی اگر مدیریت سینما تغییر نمی کرد به نظر من این دو فیلم باز هم اکثر جایزها را می گرفتند ، بنابراین جشنواره به این شکل کار خود را می کند و راه خود را می رود و ابراز نظر منتقدان، مردم یا کارشناسان هیچ تاثیری در انتخاب ها ندارد.
وی در پایان این گفت وگو، خاطرنشان کرد: همچنین ترکیب هیئت داوران چه فیلمساز باشند یا مدیر تاثیر چندانی در کلیت داوری ها نخواهد داشت. در نهایت چاره ایی جز این نیست که نظر داوران را بپذیریم و البته داوری نهایی با اکران فیلم و حضور مردم شکل خواهد گرفت چرا که حتی انتخاب های مردمی در جشنواره به معنای واقعی مردمی نیست چون تماشاگران جشنواره در نهایت فیلم بین های حرفه ای هستند و مخاطب عام سلیقه و نظری دیگری دارد و داوری در جشنواره دولتی همواره حرف و حدیث ها و مصلحت های خود را خواهد داشت. مشابه آنچه امسال در مورد فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» ساخته رضا درمیشیان رخ داد در همه دوره ها به شکل های مختلف وجود داشته است تا تغییر ساختار جشنواره روال به همین صورت خواهد بود.
ارسال نظر