در پی فرمایشات مقام معظم رهبری و نگرانی ایشان از وضعیت فرهنگی کشور، محمدحسین نیرومند کارشناس فرهنگی در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس، گفت: داستان واضح است و نیازی به این ندارد که ما بگوییم چه هست و چه نیست کوتاهی حوزه ها در همه بخش ها چه در ارشاد و چه در سازمان تبلیغات اسلامی دیده می شود تا جایی که حضرت آقا مدام تذکر می دهند و نهایتا آن جمله تاسف بار را اعلام می کنند و ما همچنان بیانیه صادر می کنیم و تیتر اول می زنیم، اما باز داستان به همان روال گذشته پیش می رود.

وی با بیان این که این نگرانی ها تنها مربوط به شش ماهه اخیر و فیلم های جشنواره نیست بلکه این موضوع ریشه دار است و سال ها است که رهبری درباره این موضوع صحبت می کنند، ادامه داد: نگرانی از جایی نشات می گیرد که مدیران فرهنگی وقتی در راس کار می گیرند عموما در حوزه کاری خود تسلط ندارند و یا اگر هم تسلط دارند به موضوعات استراتژیک و مهم فرهنگی توجه و عنایت نمی کنند من یک نمونه را برای مثال عرض می کنم؛ فرض کنید در حوزه فرهنگ بحث نیروی انسانی در اولویت اصلی قرار دارد اما من می خواهم بدانم نسبت به هزینه ای که می شود چند نفر اهل فرهنگ که توانمند هم هستند را در این سال ها پرورش داده اند؟ البته الان یک عده ای هستند که آقا هم به همین موجودین اشاره کرده اند اما واقعیت این است زمانیکه سینمای امسال را رصد می کنیم از 50 فیلمی که در بخش مسابقه جشنواره انتخاب شده اند شاید حدود 10 فیلم است که مبتنی بر اندیشه های انقلابی و دینی تولید شده و از این 10 فیلم شاید دو یا سه فیلم را می توان عنوان اثر هنری به آن اطلاق کرد مابقی آن ها موضوع خوبی دارند اما کیفیت مطلوب را به عنوان یک اثر هنری و سینمایی ندارند و علت هم این است که دست ما خالی است.

نیرومند افزود: حضرت آقا چند سال پیش به مظلومیت فرهنگ اشاره کردند. زمانی که در این حوزه مظلومیت فرهنگ را از این منظر نگاه می کنید می بینید که مدیریت در حوزه فرهنگی ضعیف است، بودجه لازم در این حوزه هزینه نمی شود، مسئولین کشور علی رغم اینکه بارها تاکید کرده اند فرهنگ یک بحث زیربنایی است و مثل هوا برای زیست ضرورت دارد اما وقتی پای عمل و کمک به این حوزه می رسد کمکی انجام نمی دهند، در مقابله با بحث غرب زدگی کاری انجام نمی دهند در صورتیکه حوزه غرب به شدت فعال است.

وی اضافه کرد: حضرت آقا از تهاجم فرهنگی نام می برند اما آقایان می گویند این حرفها توطئه است و کدام تهاجم؟! بعد ایشان به شبیخون های فرهنگی این ماجرا اشاره می کنند و ما در این سال ها از این ماجرا چشم می بندیم و خیال می کنیم که خبری نیست اما واقعیت امر این است که این اتفاق می افتد و اگر چشم هایمان را باز کنیم می بینیم که بحث تهاجم و شبیخون و همه و همه واقعیت دارد و مسئولین هستند که باید در مقابل این مسایل ایستادگی کنند اما متاسفانه از ظرفیت های بالای نظام برای مقابله با این جریان استفاده نمی کنند.

وی با اشاره به این که ما بیشتر در حوزه هنر که ذیل فرهنگ است کار می کنیم با بیان مثالی، عنوان کرد: در بیانیه وزیر ارشاد مطلبی آمده با عنوان جذب حداکثری البته محدوده جذب حداکثری را هم مشخص کرده است اما می خواهم بدانم که مصداق این جذب حداکثری بهمن فرمان آرا است؟! آیا مصداق جذب حداکثری این گونه از آدم ها هستند که ذره ای اعتقاد به نظام ندارند و موضع گیری های آن ها آشکارا است و قبل از انقلاب آشکارا نسبت به انقلاب روی خوش نداشتند؟! بعد حساب کنید مسئول مملکتی به پشت صحنه فیلم او می رود و حتی یک مسئول عالی رتبه کشور عراق را هم با خود می برد! نمی شود ما بیانیه بدهیم اما در عمل این گونه رفتار کنیم. این کارهایی که از مسئولین فرهنگی و هنری کشور سر می زند واقعا تعجب آور است. این چه تناقضی میان رفتار و صحبت و عمل است؟!

متاسفانه مسئولین حرف های مقام معظم رهبری را نشنیده می گیرند

نیرومند ادامه داد: می خواهم یک مقدار بدبینانه بگویم. این صحبت ها برای امروز نیست و سال ها است که مقام معظم رهبری درباره این مسایل هشدار داده است و این مسئولین متاسفانه در این سال ها گوش هایشان نمی شنود البته می شنوند اما به روی خودشان نمی آورند و عمل نمی کنند. یک عده از آن ها که بیانیه می دهند و همراهی می کند اما غالبا مسئله برای آن ها جدی نیست چون اگر جدی بود روزگار هنر و فرهنگ کشور خیلی بهتر از این ها بود.

وی ادامه داد: ما یک فیلمی را اخیرا در جشنواره فیلم فجر درباره مهاجران افغانستان دیدیم به نام «چند متر مکعب عشق»، وجه ابتدایی این است که کارگردان، ایران را به شدت بد نشان می دهد. زمانی که نیروی انتظامی به سمت افغانی ها می آید افغانی ها را مانند فلسطینی هایی که در نوار غزه از دست اسراییلی ها فرار می کنند نشان می دهد. مذهب را هم که در یکی از سکانس ها کاملا تخطئه می کند. در این فیلم صحبت از مرگ یک زن به میان می آید که در اثر راکت خوردن بر خانه اش می میرد اما کارگردان جرات ندارد که بگوید این راکت توسط امریکایی ها زده شده است باز می گوید طالبان این زن را کشته است. یعنی کارگردان ایرانی ملت خود را تحقیر می کند، این افغانی را تحقیر می کند اما به امریکا که می رسد جرات نمی کند حرفی بزند. وقتی ما هنرمندی داشته باشیم که جرات نداشته باشد در یک واژه یک کلمه ای به جای امریکا بگوید طالبان، وضعیت از این بهتر نمی شود. این نشان می دهد که ما چه ساخته ایم؟! کارگردانی ساخته ایم با استعداد که جرات ندارد یک کلمه در مورد امریکا صحبت کند.

نیرومند در پایان خاطرنشان کرد: چه کسی این هنرمندان را پرورش داده است؟ آیا غیر از مسئولین فرهنگی نظام این کار را انجام داده اند؟ از این جهت زمانی که نگاه می کنیم می بینیم که وضعیت خیلی عمیق تر از این حرفا است.