حسن انصاریان درباره وضعیت فیلمنامه نویسی در سینمای ایران به سینماپرس گفت: با نگاهی به تیتراژها متوجه این موضوع می شویم که اکثرا کارگردان ها، فیلمنامه را نوشته اند و بیشتر فیلم ها هم در بخش خصوصی ساخته نمی شود، کارگردان ها به دلیل کمبود کار در سینما به فیلمنامه نویسی روی آورده اند و با این کار در این حوزه هم برای خودشان دستمزد در نظر می گیرند.

وی با بیان اینکه تعداد محدودی از فیلم ها توانایی جذب مخاطب را دارند، افزود: فیلمنامه نویس های حرفه‌ای را از سینما حذف کردند که این موضوع در سینمای جهان هم کمتر اتفاق می افتد و صرفا به دلیل فیلمنامه های ضعیف مخاطب سینما هر ساله رو به کاهش است چرا که موضوع اکثر فیلمنامه ها نسبت به اجتماع بی ربطند.

نویسنده «سلام بر عشق» خاطرنشان کرد: یکی از عوامل عدم کار کردن فیلمنامه نویس، نداشتن تضمین برای ساخت آن است. فارغ از بحث هایی که مطرح می شود موضوع به این شکل نیست که ما فیلمنامه نویس خوب نداریم بلکه میدانی برای کار کردن فیلمنامه نویس‌های حرفه ای وجود ندارد.

انصاریان ادامه داد: من آینده بدی را برای سینمای ایران پیش بینی می کنم چون همان بلایی که بر سر فیلمنامه نویس آمد یعنی به تصور اینکه هرکارگردانی فیلمنامه خودش را بنویسد به مولف تبدیل می شود. این اندیشه غلطی است که در بین فیلمسازان رواج پیدا کرد، در نظر داشته باشید که هیچکاک فیلمنامه نویس نبود اما فیلمساز مولف محسوب می شود، چون نگاه سینمایی‌اش با اجتماع همسو بود.

نویسنده «مهمان» درباره شیوه پایان بندی فیلم ها گفت: به دلیل اینکه فیلمنامه به شدت ضعیف است و نتوانستند فیلمنامه را جمع کنند، پایان فیلم رها شده است و این به معنای این نیست که نویسنده آنقدر بینش داشته است که انتها را به این شکل کار می‌کند، در حالی که قرار نیست تماشاگر بعد از دیدن فیلم به واکاوی اثر بپردازد که به نتیجه ای برای پایان بندی آن برسد به نظر این یک شوخی است چرا که نتوانستند فیلمنامه را جمع کنند.

انصاریان در پایان یادآور شد: کانون فیلمنامه نویسان تلاش می کند که در این زمینه ورود پیدا کند و با جمعی از فیلمنامه نویسان جلساتی را برگزار می کنیم که راههایی را برای مذاکره با بخش خصوصی فراهم کنیم و به دنبال این هستیم که حداقل فیلم هایی که در بخش خصوصی سال ۹۳ تولید می شود نقش فیلمنامه نویس حرفه‌ای در آن پر رنگ باشد.