براساس این گزارش رافعی در گفت و گو با سینماپرس با اشاره به استاندارد بودن تولیدات نمایش خانگی عنوان کرد:«اگر از زوایه دید مخاطب به فیلم های شبکه نمایش خانگی نگاه کنیم در می یابیم که فیلم هایی مطلوب نظر بینندگان نمایش خانگی است که تله فیلم تلویزیونی نباشد چرا که اگر بیننده احساس کند فیلمی که برای دیدن آن پول پرداخت کرده مانند همان تله فیلم‌هایی است که از تلویزیون پخش و مناسبات و ملاحظات پخش تلویزیونی را در نظر گرفته است راغب به خریدن آن نیست، در صورتی که شبکه نمایش خانگی به عنوان یک رسانه در چرخه اقتصادی سینمای ایران موثر است و می تواند با تولید فیلم های استاندارد کمکی به اقتصاد سینمای ایران باشد.»
وی ادامه داد: «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید بر روی این آثار نظارت ویژه ای داشته باشد اما از آن جایی که تولیدات نمایش خانگی تنها از حداقل های یک اثر ایده آل بهره برده اند اینگونه برداشت می شود که ارشاد بر روی این آثار نظارتی که باید و شاید را نداشته است.»
رافعی با اشاره به این مطلب که تولیدات شبکه نمایش خانگی نیز مانند سینما و تلویزیون باید قواعد و شئونات نظام جمهوری اسلامی را رعایت کنند عنوان کرد: «درست است که تولیدات نمایش خانگی براساس قواعد حاکم بر نظام است اما باید این موضوع را هم در نظر گرفت که دست کارگردان به لحاظ داستان، فضا، آزادی انتخاب در موضوع و حجاب و پوشش بازیگران در این رسانه بازتر است.»
وی در همین زمینه اضافه کرد که با این شرایط بیننده دوست دارد که چیزی آزادتر ار تله فیلم های تلویزیونی در شبکه نمایش خانگی ببیند و اگر فیلم های این رسانه هم با سانسورهای تلویزیونی همراه باشد تماشاگر راغب به خریداری آن نیست.
این کارگردان بیان کرد: «اگر اینگونه به محصولات نمایش خانگی بنگریم متوجه می شویم که بسیار کمند آثاری که تنها برای نمایش خانگی تولید شده باشند یا فیلم های سینمای هستند و یا فیلم های ویدئویی که می گویند اول در نمایش خانگی و سپس از تلویزیون پخش شود. فیلمی که دو منظوره و تکلیف آن مشخص نباشد سخت تر به فروش می رسد پس باید تکلیف در این زمینه مشخص شود و آثار ویدئویی با در نظر گرفتن ساختار و قواعد رسانه خود تولید و عرضه شود.»
کارگردان فیلم سینمایی «فصل فراموشی فریبا» یادآور شد: «نباید فکر کنیم فیلمی که کم هزینه است حتما باید وارد نمایش خانگی شود. نباید ساده نگری کرد و گفت حال که نمایش خانگی است فیلم های کم هزینه بسازیم تا سود کنیم زیرا به طور مثال هزینه تولید یک فیلم نمایش خانگی تا ۱۸۰ میلیون است اما در تیراژ ۶۰۰ هزارتایی نزدیک به یک میلیارد تومان فروش می کند و این یعنی سود که متاسفانه سخیف شمردن تماشاگر نیز محسوب می شود.»
ارسال نظر