بنابراین گزارش، این کارگردان سینما و تلویزیون در مورد سینمای دینی و مشکلات فیلمسازی در این زمینه اظهار داشت: تلویزیون در کنار هزاران ساعت برنامه های معمولی که ساخته می شود، قادر است تنها یک یا دو برنامه، مثل سریال «مختارنامه»  را با تحمل مصائب بسیار بسازد و تازه پس از آنکه آن کار به نمایش درآمد برای چند سال به تعبیری استراحت مالی می کند، چرا که تلویزیون به سهولت قادر به تأمین این گونه سرمایه گذاری ها نیست چه برسد به سینما.

کارگردان «باد و شقایق» یادآور شد:  در شرایطی که بودجه کل سینمای ایران در سال از بودجه یک فیلم درجه سه آمریکایی کمتر است، بنابراین هر گونه توقع برای تولید چنین فیلم هایی واقعا بیجاست.

وی ادامه داد:  تا زمانی که راه حلی برای تأمین هزینه های تولید در خصوص اینگونه آثار پیدا نشود همه اظهار نظرها و دیدگاههای امثالی چون من، در حد حرف و یک آرزوی محال باقی می ماند. البته در شرایطی که در حال حاضر دولت ناگزیر است برای تهیه نان مردم گندم وارد کند و یا بسیاری از طرح هایی زیر بنایی کشور از قبیل راه آهن، خطوط هوایی، فرودگاه ها و صدها چیز دیگر دچار نارسایی هستند، طبیعی است که نمی توان توقع داشت دولت برای سینما بودجه زیادی در نظر بگیرد.

دری خاطر نشان ساخت: در عین حال همه میدانیم که دولت دارای این قدرت هست که بتواند از منابع دیگری برای کمک به سینما جذب سرمایه و پول نماید. مثلاً دولت می تواند با قاطعیت از بانک های خصوصی که میلیاردها تومان خرج دکوراسیون و طراحی و تزئینات شعبات خود در سراسر کشور می کنند، بخواهد تا یک در صد از درآمدهای خودشان را به فعالیت های فرهنگی به خصوص سینما بپردازند.

کارگردان «کیف انگلیسی» یادآور شد: در شرایطی که مدام پرداخت 22 در صد سود به سپرده گذاران را تبلیغ می کنند که این رقم در مبادلات بانکی در جهان نیز بی سابقه است، چگونه نمی توانند یک درصد از درآمدهای خود را در راه فعالیتهای فرهنگی هزینه کنند هر چند که این اقدام، هزینه بیهوده ای هم نیست و در بدترین شرایط  اصل سرمایه خود را باز پس خواهند گرفت.

وی گفت: در این صورت میزان سرمایه ایی که وارد چرخه تولید فیلم می شود نه تنها در پیشرفت و تعالی سینمای پاک ایران موثر خواهد بود بلکه چند برابر نیروی کار زحمتکش در سینما را نیز افزایش می دهد، کافیست دولت برای یک دوره ده ساله این سیاست را اعمال کند  و من مطمئنم پس از ده سال وضعیت اقتصادی سینمای ایران به جایی خواهد رسید که خواهد توانست تا حدود قابل قبولی به تنهایی بطور موازی با هالیوود حرکت کند.