کارگردان فیلم های سینمایی «رویای نیمه شب تابستان» و «سفر به خیر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: من با آتیلا پسیانی از دوران کودکی اش آشنا شدم. هنگامی که من به تئاتر وارد شدم و با گروه ئئاتر مردم همکاری ام را شروع کردم بانو جمیله شیخی مادر زنده یاد آتیلا پسیانی بازیگر برجسته این گروه بود و من افتخار داشتم نخستین قدم هایی را که در تئاتر برداشتم در زیر سایه این بانوی بزرگ و سایر بزرگان عرصه بازیگری مانند زنده یاد عزت الله انتظامی و علی نصیریان باشد.

وی یادآور شد: در آن روزگار وقتی ما مشغول تمرین های مان بودیم آتیلا که نوجوان شیطانی بود همواره در پشت صحنه حضور داشت؛ او همیشه دفتر مشقش همراهش بود و حتی درس هایش را آنجا می خواند. من خوب به خاطر دارم که از همان روزگار همه بچه ها آتیلا را که بسیار شیرین و دوست داشتنی بود دوست داشتند. این اتفاقی که بنده آن را روایت می کنم مربوط به سال ۱۳۴۶ می شود.

مودبیان در همین راستا ادامه داد: آتیلا در سال ۱۳۴۷ در نمایش «حکومت زمان خان» به کارگردانی آقای رکن الدین خسروی بازی کرد و پس از آن نیز به صورت جدی بازیگری را که در آن استعداد بسیاری داشت ادامه داد.

این سینماگر سپس با بیان اینکه من سال ۱۳۵۲ ایران را ترک کردم و سال ۱۳۶۰ به ایران بازگشتم متذکر شد: زمانی که من به ایران بازگشتم آتیلا برای خود حرف جدی در هنر بازیگری داشت و در کارهای بسیار حرفه ای ظاهر شده بود. او که در خانواده ای فرهنگی متولد شده بود کارهای ارزنده ای از خود به جا گذاشته بود و همین باعث شد وقتی من در سال ۱۳۶۲ سریال «محله برو بیا» را خواستم کار کنم از او دعوت کنم تا در کنار دیگر دوستان عزیزمان این مجموعه دلپسند و شیرین را بسازیم.

وی افزود: پس از آن نیز من «محله بهداشت» را با آتیلا کار کردم و چندین کار حاشیه ای دیگر نیز با هم داشتیم. اتفاقاً چند وقت قبل من بخش هایی از مجموعه «مرد رقصان» را می دیدم که در آن بازی کرده بودم و آتیلا نیز در آن شرکت داشت.

مودبیان سپس آتیلا پسیانی را هنرمندی نوجو، نوآور و خلاق معرفی کرد و در این خصوص خاطرنشان کرد: او همیشه دنبال طرحی نو و آماده به خدمت بود. آتیلا استعدادی بود که خوشبختانه شکوفا شد و به هدر نرفت.

نویسنده فیلمنامه های سینمایی «پول خارجی» و «بوی پیراهن یوسف» تصریح کرد: او در سینما هم در کارهای بسیار خوبی بازی کرد و از همان اوایل دوران بازیگری اش در سینما به شدت درخشید. مثلاً فیلم «طلسم» به کارگردانی آقای داریوش فرهنگ جزو کارهای ابتدایی آتیلا در سینما بود و او در کنار بزرگانی مانند زنده یاد جمشید مشایخی و سوسن تسلیمی در آن اثر درخشید. او در کار سینما چنان متبحر بود که عموماً در گروه کارگردانی نیز جای می گرفت و در بسیاری از پروژه ها از او به عنوان بازیگردان و انتخاب بازیگر نیز بهره می گرفتند. او حتی در کار طراحی صحنه هم فعال بود و در این زمینه نیز نوآوری داشت.

وی تأکید کرد: به هر رو من خوشحالم که تا پایان حیات آتیلا ارتباط خوبم را با او حفظ کرده بودم و مرتب با هم دیدارهایی داشتیم. حتی در زمان بیماری اش من به دیدنش رفتم و وقتی خبر درگذشتش را شنیدم برایم به شدت دردانگیز بود.

مودبیان در خاتمه این گفتگو گفت: امیدوارم خداوند آتیلای عزیزمان را قرین رحمت خویش قرار دهد. فقدان او این روزها در سینما، تلویزیون و تئاتر کشور به شدت محسوس است و قطعاً نمونه ای مانند آتیلا را دیگر نخواهیم دید او انسان نمونه ای بود که به اطرافیانش، کارش و هنرش عشق می ورزید و تا ابد در قلب همه ما زنده است.