دیشب در تهران رویدادی مهم در عرصه سینمایی کشور و شاید هم در منطقه و جهان اسلام فعالیت خود را آغاز کرد؛ سیزدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت.

دیشب در تالار وحدت جای سوزن انداختن نبود!..همه بودند؛ همه کسانی که به نحوی دل در گرو نظام و انقلاب و ولایت فقیه و جریان مقاومت دارند...و چقدر زیبا بود لبخندها و آغوشهای صمیمانه و گرم میان دوستداران ایران اسلامی که به کرات در قاب دوربین عکاسان نقش می بست.

دیشب هنرمندان حال و هوای دیگری داشتند؛ انگار همه اختلاف سلیقه ها برای لحظاتی به نقاط اشتراک تبدیل شده بود و عین سالهای دفاع مقدس، کسی برایش حزب و جناح و دسته و منافع زمینی ملاک نبود؛ همه با شور و نشاط همان سالها می گفتند و می خندیدند و سخن می گفتند...بماند که کسانی هم بودند که فقط آمدند تا بگویند آمدیم و پس از لحظاتی به سرعت باد از مراسم افتتاحیه به هر دلیل غیبشان زد!

مسئولان زیادی هم آمده بودند، از رئیس مجلس همیشه آرام و رئیس بسیج همیشه خروشان و انقلابی؛ از رضاداد و ایوبی تا جعفری جلوه و مسعودشاهی، از جباری روایت فتح تا مدیران انجمن سینمایی دفاع مقدس و در رآس همه مدعوین خانواده های معزز شهدا که حضور مادران و پدران سالخورده ایثارگران و سلحشوران ۸ سال جنگ تحمیلی در میان آنها خودنمایی می کرد.

دیشب خبری ازاتفاقات همیشگی جشنواره های مرسوم سینمایی نبود، آن یکی دو نفری هم که به روال اینگونه جشنواره ها پوشش نامناسبی داشتند و فکر میکردند فضای مقاومت محیطی است که می شود در بی مبالاتی محض سیگاری دود کنند و  با انواع رنگ و لعاب‌ها و  فیگورها عکس یادگاری بگیرند با برخی و در فیس بوکشان بگذارند، به محض ورود متوجه برداشت اشنباه خود شدند و...

دیشب لاریجانی از انتظارات خود از جامعه هنری گفت و با سخنان طولانی نقش آمریکا را در بحران آفرینی های منطقه یادآور شد اما فراموش کرد که برای دلخوشی دست اندرکاران جشنواره مقاومت هم که شده از ضرورت ردیف بودجه مستقل برای این جشنواره و تخصیص بودجه ای مشخص برای این رویداد معتبر سینمایی سخن بگوید؛ این دیگر رسمی شده است میان مدیران که یک طرفه حرف می زنند و انگار نه انگار بی مایه فطیر است!

دیشب بشار اسد رئیس جمهور مقاوم و مردمی سوریه هم به جشنواره فیلم مقاومت پیام داد، اتفاقی که در طول این سی و پنج سال در سینما و جشنواره های سینمای ایران از سوی بالاترین مقام سیاسی یک کشور پر اهمیت، بی سابقه بود، او پیام داد که به همه بگوید پرداختن به موضوعات و حوادث منطقه توهم توطئه نیست و رزمندگان و شیعیان مظلوم از هر نقطه از جهان با آثار استراتژیک سینمایی شارژ می شوند برای استقامت بیشتر.

دیشب از طالبی و شعبانی و فیهم و سلطانی تقدیر شد...کسانی که غیر از ادامه مدیریت گذشته سینما، هیچگاه به تجلیل از آنها در جشنواره های سینمایی امیدی نبود!؟ کسانی که عمری  در سینمای انقلاب کار کردند و نوشتند و در برابر انواع نگاه های سرد و بی تفاوت و چه بسا خصمانه کم نیاوردند و استوار باقی ماندند.

آقای خزاعی! دست مریزاد...جشنواره فیلم مقاومت چه خوب شروع شد و چه حس و حال خوبی به سینمای این روزهای کشور تزریق کرد...ایکاش این جشنواره در زمانی محدود محصور نبود و همیشه هوای غبارآلود سینما را تازه می کرد...