وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جدیدترین فرافکنی خود نسبت به اقدامات غیر قابل توجیه دولت اعتدال در حوزه فرهنگی با ارئه گزارشی از فعالیت این وزارتخانه در حوزه فیلم و سینما در حضور آیت الله جوادی آملی با انتقاد از برخی مجوزهای صادر شده فیلم‌ها گفته است: در حوزه فیلم‌های سینمایی گرفتار فیلم‌هایی هستیم که در دولت قبل مجوز ساخت گرفتند و مشکلاتی را ایجاد کردند و برای پخش نیازمند اصلاحاتی هستند!

این برای نخستین بار نیست که بالاترین مقام دولتی در حوزه فرهنگ و هنر بدون توجه به تلاشهای صورت گرفته در دولت قبل، برخی بی تدبیری ها و سوء مدیریت های یکسال گذشته را ناشی از تصمیمات مدیران سینمایی گذشته می داند و متأسفانه در رفتاری دور از شأن مقام عالی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تحریف واقعیت سعی در تطهیر عملکرد خود دارد.

آقای وزیر به خوبی می داندفیلم «قصه ها» ی رخشان بنی اعتماد و «عصبانی نیستم» رضا در میشیان که هر دو به دفاع از فتنه گران انتخابات ۸۸ اشاره دارند از همان ابتدا در فرایندی کاملأ غیرقانونی تولید شده اند و یکی با حمایت صریح دولت یازدهم مجوز سینمایی و اکران عمومی دریافت کرد و دیگری هم در میان هیاهوی جابجایی مدیران کابینه تدبیر و امید در حوزه سینما فرصت را مغتنم شمرد و بر خلاف فیلمنامه مصوب ساخته شد و به تأیید متولیان شورای نمایش این دولت قرار گرفت.

پس اینکه وزیر محترم در حضور یک عالم ربانی که همواره هنرمندان متعهد کشور از نظرات و دیدگاههای ارزشمند ایشان بهره مند می شوند با سخنانی غیرواقع و تخریب جریان ارزشی حاکم بر سینمای دولت نهم و دهم چهره ای موجه از خود ارائه دهد، تنها در چارچوب سیاستهای کلی دولت حسن روحانی قابل ارزیابی است که در بسیاری از مواقع بی توجه به تأکیدات مقام معظم رهبری اصول اخلاقی را زیر پا گذاشته و با تطبیق بظاهر منطقی بسیاری از عملکردها، تلاشهای شبانه روزی دولت قبل را در همه زمینه ها نادیده می گیرد و خواسته یا ناخواسته حس تنفر را نسبت به خدمتگزاران واقعی و دلسوز کشور در میان افکار عمومی فراهم می سازد.

«قصه ها» فیلمی زیر زمینی و بدون مجوز بود که با توجه به التهابات و حساسیت های دوران انتخابات ۸۸ در صورت عدم کنترل از سوی مدیران وقت به الگویی برای برخی فیلمسازان فرصت طلبی تبدیل می گردید تا هر گونه برداشت ناصحیح و بی بصیرتی خود را نسبت به آشوبهای آن زمان در قاب تصویر ارائه دهند و خوراک مناسبی برای رسانه هاو محافل معاند داخل و خارج کشور مهیا نمایند، آیا اقناع فیلمساز به دریافت مجوز رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران و نمایش بسیار محدود و با نظارت در برخی مجامع کوچک در دولت دهم بهتر بود یا اعطای مجوز سینمایی و نمایش عمومی این فیلم در جشنواره فیلم فجر دولت یازدهم که بعدها به همین دلیل امکان حضور و دریافت جوایز سیاسی جشنواره های خارجی را پیدا کرد؟!

«عصبانی نیستم»  بنا به گفته مدیران دوره گذشته در رسانه های گروهی هیچگاه با این داستان موفق به دریافت مجوز ساخت از شورای مربوطه در دولت دهم نگردید و آنچه که موجب اعتراض جریان ارزشی نظام است اجازه اکران عمومی وزارت ارشاد دولت اعتدال به فیلمی است که بر خلاف فیلمنامه اولیه و در چارچوبی کاملأ سیاسی و نه اجتماعی تولید گردیده است؛ آیا آقای وزیر فراموش کرده اند که این فیلم بر اساس درخواست اولیه هیچ ارتباطی به جریان فتنه نداشت و تنها در میان ذوق زدگی و غفلت برخی آقایان در دریافت احکام ایشان در سال گذشته،  طبق منویات درونی و تعلقات فکری فیلمسازی جوان ساخته شد نه آنچه که مدنظر شورای پروانه ساخت سازمان سینمایی دولت قبل بود؟

آیا علی جنتی می تواند با این فضاسازی های نه چندان اخلاقی از خود سلب مسئولیت نماید؟ اگر چنین باشد پس وجود شورای قانونی صدور پروانه نمایش در وزارتخانه متبوعه ایشان چه نقشی دارد؟ اگر متولیان امروز سینما در نمایش یا عدم نمایش یک فیلم بی تأثیرند پس خیلی دور از ذهن نیست که فیلمسازی با مجوز ساخت و در هنگام تولید با روشهای گوناگون و به اقتضای روزگار قهرمان فیلمش را از امام حسین(ع) به شمر ملعون تغییر دهد و بر روی پرده های سینما به نمایش در آورد!؟

شایسته است وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بجای هراس از برخی نظارت های قانونی، در آداب گزارش دهی خود به بزرگان دینی و سیاسی کشور که بی شک دفاتر آنان از ابزار متعددی برای اطلاع یابی از وضعیت فرهنگی و هنری کشور برخوردارند تجدید نظر نماید تا مبادا در صحت فرمایشات ایشان تردیدی بوجود آید؛ اشتیاق دولت تدبیر و امید بر نمایش دو فیلم حامی فتنه با همه گونه اصلاحات در سینماهای کشور بر کسی پوشیده نیست، جناب جنتی!