«پدر آن دیگری» فیلمی است که با اقتباس از رمانی با همین عنوان به قلم فرشته صنیعی تبدیل به فیلمنامه شده و با دستمایه قرار دادن مشکلات اجتماعی تصویری از خانواده های ایرانی در دهه ۶۰ را نشان می دهد. خط اصلی داستان این فیلم درباره پسرکی به نام شهاب است که در آستانه هفت سالگی قادر به تکلم نیست و از این رو همه اقوام و دوستان وی بر این تصورند که او عقب افتاده است و به همین دلیل شهاب را مورد اذیت و آزار خود قرار داده و تمامی مشکلات و عیوب خود را به گردن وی می اندازند. در این میان تنها مادر شهاب است که همواره از او در مقابل هجمه های اقوام دفاع می کند. تا اینکه مدت ها بعد مادربزرگ شهاب با مهربانی های زیادی که در حق او انجام می دهد پی به راز شهاب که رفتار بد خانواده اش با او بوده برده و وی را وادار به سخن گفتن می کند.

هرچند که این اثر سینمایی با توجه به درونمایه خود و پرداخت بسیار خوبی که فیلمساز روی جزء به جزء فیلمنامه اش داشته می تواند مخاطبانی از سنین بسیار کم تا کهنسالان را از خود راضی نگه دارد اما اگر «پدر آن دیگری» را فیلمی متعلق به ژانر کودک بدانیم حضور برخی از خرده پیرنگ ها که تاحدود نسبتاْ زیادی در فیلم زاید و اضافه به نظر می رسند نمی تواند برای کودکان و نوجوانان مناسب باشد.

«پدر آن دیگری» در کنار روایت داستانی جذاب و تاثیر گذار خود همواره دست به تعریف خرده پیرنگ های بی شماری می زند که حذف آن ها از فیلم نه تنها هیچ لطمه ای به محتوای فیلم نمی زند بلکه باعث ایجاد یک ریتم تندتر برای داستان فیلم و جذب مخاطبان خواهد شد. وجود داستانک هایی مانند اینکه دختر عموی شهاب از خانه فرار کرده و یک شب به خانه نمی آید و یا اینکه پسر عموی شهاب در سنین نوجوانی اقدام به کشیدن سیگار کرده و آن را راهی برای بزرگ شدن و مرد شدن می داند، هرچند که در جهت نفی چنین قضایایی است اما نکاتی است که باعث می شود این فیلم برای مخاطبان کودک تبدیل به اثری شود که احتمال بدآموزی برای آن ها خواهد داشت.

این در حالی است که «پدر آن دیگری» در خط اصلی روایی خود همواره در صدد آن است تا یک فیلم اخلاق مدار و آموزنده به حساب آید و معلوم نیست چرا فیلمساز با تقلید نعل به نعل از رمان فرشته صنیعی دست به طرح مسایلی زده است که اصلاْ برای مخاطب کودک و نوجوان مناسب نیست! فیلم برای بهتر شدن و تاثیرگذاری نیاز به تجدید نظر در تدوین فیلم و حذف برخی از خرده داستانک های اضافی دارد که اگر فیلمساز مبادرت به انجام چنین کاری کند این فیلم می تواند شروع یک جریان تازه برای تولید فیلم های کودک تاثیرگذاری در سینما شود که سالیان درازی است که به فراموشی سپرده شده اند.

با همه این ها «پدر آن دیگری» در میان سیلابی از فیلم های شبه روشنفکرانه که گاه با گرایشات عقیدتی و سیاسی خاص در سینمای ایران تولید شده و به جای در نظر گرفتن رویکردهای مثبت در صدد ضربه زدن به جامعه و خانواده های ایرانی هستند، فیلمی شریف محسوب می شود. فیلمی که می توان از آن به عنوان نقطه عطفی برای آشتی دادن خانواده های ایرانی با سینما نام برد. فیلمی که خانواده های ایرانی بدون دغدغه در مورد طرح برخی از مسایل می توانند به راحتی به تماشای آن نشسته و نکات جامعه شناختی و روانشناختی زیادی را از آن بیاموزند. این مساله بسیار مهمی است که متاسفانه سینمای ایران به واسطه تقلید اکثریت فیلمسازان از سینمای غربی از یاد برده شده است و یدالله صمدی با ساخت این فیلم دوباره آن را به سینمای ایران یادآوری کرد.

شاید «پدر آن دیگری» یکی از معدود ساخته های سینمای ایران باشد که بدون هیچگونه ادعا و اداهای عجیب در راستای اهداف سینمای استراتژیک ایران گام برداشته است. فیلمی که به نوعی می توان آن را در راستای ترویج سبک زندگی ایرانی-اسلامی دانست. فیلمی که در آن مهر و محبت میان اعضای خانواده به صورت عینی و لطیفی به نمایش گذاشته می شود و در روزگاری که بسیاری از فیلم های سینمای غرب و سریال های ماهواره ای در صدد هستند نقش مادر در خانواده ها را کمرنگ جلوه داده و جوانان را از حضور در خانه و خانواده نا امید کنند، می کوشد اثری باشد که در راستای بهبود زندگی خانواده های ایرانی نقش به سزایی را بازی کند! فیلمی که تصویری حقیقی از نقش مادران و مادربزرگ های مهربان ایرانی نشان می دهد و در صدد آن است تا کودکان را بیش از گذشته به خانواده هایشان نزدیک سازد.

«پدر آن دیگری» تلاش می کند نقش پدر و مادر را به طور همزمان در پاسخ به نیاز های عاطفی فرزندان شان مهم نشان دهد. موضوعی که این روزها بیشتر کمبود آن به چشم می خورد. مادری که به خاطر فرزندانش خانه داری را انتخاب میکند ولی با همه تلاش ها و محبت ها به علت نبود محبت پدر نمی تواند پاسخگوی همه نیاز های عاطفی فرزندش باشد. این فیلم مخاطبانش را با خود به چلنجی جدی و اساسی دعوت می کند. چلنجی درباره چگونگی نحوه زندگی و رفتار تمامی افراد خانواده با یکدیگر...

فضاسازی، نوع دکوپاژ و قاب بندی، میزانسن های هوشمندانه فیلم و خلاصه تمامی آنچه که فیلمساز در اختیار داشته همه در صدد آن هستند تا در راستای اهداف اصلی فیلمنامه به کار گرفته شوند و یدالله صمدی با هوشمندی خود از تمامی ابزارهای موجود به خوبی بهره برداری کرده و کار خود را به درستی به سرانجام می رساند.

بازیگران فیلم سینمایی «پدر آن دیگری» بازی های بسیار خوب و قابل قبولی را از خود به نمایش گذاشته اند. در این میان دو تن از بازیگران نقش مکمل فیلم یعنی مریم سعادت و فریده سپاه منصور که به ترتیب نقش های زن عمو و مادربزرگ شهاب را بازی کرده اند بسیار خوش درخشیده اند و با نقش های متفاوت خود مخاطبان را در سالن سینما وادار به قهقه زدن های فراوان می کنند.

«پدر آن دیگری» از آن دست فیلم هایی است که در گیشه با موفقیت چشمگیری مواجه خواهد شد و در صورت پخش آن از تلویزیون نیز مسلماْ تا سال ها مخاطبان خاص خود را خواهد داشت. فیلمی که برای خانواده ها تکراری نخواهد شد و تا چند نسل بعد نیز می توان از آن به عنوان اثری درخشان در سینمای کودک بهره برد.