کارگردان فیلم سینمایی «گشت ارشاد» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: طی ۱۸ ماه گذشته آقای ایوبی خیلی روی مسئله آرامش در سینما مانور می دهند که انصافاً این آرامش با تضییع حق بسیاری از فیلمسازان در سینمای ما محقق شده است.

وی ادامه داد: اینکه مدیران سازمان سینمایی به سینماگران دستور می دهند که از ساخت فیلمنامه ات صرف نظرن کن، فیلمت را اکران نکن، فیلمت را از جشنواره بیرون بکش، و خلاصه هرآنچه را که ما گفتیم انجام بده و به هیچ عنوان هم به حرف ها و دستورات ما اعتراض نکن معنی آرامش در سینما نیست.

وی افزود: مدیران سازمان سینمایی دولت یازدهم رسماً با این شرایط فضای سینمای کشور را به آرامش رسانده اند و اگر قرار بود رئیس سازمان سینمایی دولت قبل نیز همه سینماگران را در منگنه گذاشته و آن ها را وادار به سکوت کند این آرامش در دولت دهم نیز می توانست وجود داشته باشد.

این کارگردان سینمای ایران با تأکید بر اینکه آرامش زمانی خوب است که همه سینماگران بتوانند کار خود را به درستی انجام دهند و حقوق قانونی شان تأمین شود اظهار داشت: بهتر است مدیران سازمان سینمایی این حقایق را لاپوشانی نکنند.

سهیلی در بخش دیگری از این گفتگو افزود: از سوی دیگر رئیس سازمان سینمایی تمامی دست اندرکاران و زحمتکشان سینمای ایران را نمی بیند. آقای ایوبی شناخت چندانی از اهالی سینمای ایران ندارد و فعالان سینمای ایران را به خوبی نمی شناسد و این گونه احساس می شود که اصلاً تمایلی به شناخت آن ها ندارد و نمی خواهد با آن ها وارد گفتگو و تعامل شود.

وی تصریح کرد: آقای ایوبی از سینمای ایران تنها فیلمسازانی مانند بهمن فرمان آرا و عباس کیارستمی را می شناسد که باید به او بگوییم آقای ریاست محترم سازمان سینمایی کشور،  سینما فقط بهمن فرمان آرا و عباس کیارستمی نیست!

کارگردان فیلم سینمایی «تارا و تب توت فرنگی» خاطرنشان کرد: رئیس سازمان سینمایی باید به این امر واقف باشد که سینما متعلق به مجموع فیلمسازان است. سینمای ایران برای همه اهالی سینما است و کسی که خود را متولی سینمای کشور می داند باید تمامی نیروهای فنی، تدارکات، مدیران تولید، بدلکاران و سایر اعضای صنوف زحمتکش سینما را که از نظر معیشتی در وضع بدی به سر می برند جزو سینماگران بداند و در جهت رفع مشکلات و دغدغه های آن ها کوشا باشد.

وی افزود: اما باز هم تأکید می کنم که آقای ایوبی سینما را فقط با امثال کیارستمی و فرمان آرا ترجمه و تفسیر می کنند و گاهی هم نیم نگاهی به افرادی همچون ابراهیم حاتمی کیا و این دسته از فیلمسازان دارند ولی از بدنه اصلی سینما به شدت غافل مانده اند و اصلاً دغدغه سینماگرانی را که در شب عید محتاج نان شب خود هستند و با مشکلات عمده ای از قبیل بیکاری، تأمین مسکن، بیمه و... مواجه هستند آشنایی ندارند.

سهیلی تأکید کرد: یک مدیر اصولاً می بایست همه را به صورت کاملاً یکسان ببیند و همه سینماگران باید مورد توجه او قرار بگیرند. اصول انسانی هم حکم می کند که اقشار ضعیف تر سینما بیشتر از افراد دیگر دیده شوند. اما گویی چنین مسائلی برای آقای ایوبی بی اهمیت است و ایشان دلخوش به برگزاری جلسات با یکی دو سینماگر که جزو حلقه نزدیکان شان محسوب می شوند و یا عکس گرفتن با یکی دو فیلمساز دیگر و یا دعوت از برخی فیلمسازان پیشکسوت به فیلمسازی و لبخند زدن و گشت و گذار کردن با آن ها هستند!

کارگردان فیلم سینمایی «شب برهنه» تصریح کرد: در دوران مدیریت آقای ایوبی تنها سینماگرانی دیده شدند که صدای خود را بالا بردند و آقای ایوبی هم از ترس شان فوراً به مشکلات آن ها رسیدگی کردند اما در این میان کسانی که ساکت بودند به طور کل فراموش شدند. من به صراحت این را عنوان می کنم که این رفتار در شأن یک مدیر نیست.

وی در خاتمه این گفتگو افزد: از سوی دیگر سینمای ایران در زمان مدیریت آقای ایوبی رسماً تبدیل به یک سینمای خنثی، عافیت طلب و بی بو و بی خاصیتی شده است و هیچ گونه تحرک، شادابی و پویایی در آن دیده نمی شود. این آرامش بی انرژی و بی حس و حال اصلاً برای سینمای ایران ستودنی و در شأن آن نیست. سینما زمانی معنی حقیقی خود را پیدا می کند که تمامی اهالی سینما زنده، پویا و شاداب باشند و بتوانند فیلم بسازند، حرف بزنند و حتی اعتراض کنند اما اینکه سینماگران مجبور به سکوت شوند و بعد با نگاهی عوام فریبانه این را عنوان کنیم که سینما دچار آرامش شده است کاری غلط و ناپسند است.