بازیگر فیلم سینمایی «اختاپوس (آهوی پیشونی سفید)» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سینمای ایران این روزها از ضعف های آشکار و نهان زیادی رنج می برد و سینمای کودک و نوجوان نیز به عنوان یکی از زیرمجموعه های سینمای ایران عاری از این مشکلات نیست.

وی با تأکید بر اینکه کاهش تولیدات، فیلمنامه های نازل و سطح پایین، عدم حمایت سینماداران و دفاتر پخش، عدم رعایت قانون کپی رایت، فقر امکانات فنی و تکنیکی و... باعث شده تا سینمای کودک روز به روز کوچکتر و آسیب پذیرتر شود، اظهار داشت: مدیران سینمای کشور می بایست با راه حل های کارشناسی شده سینمای کودک و نوجوان را از اضمحلالی که آن را همواره تهدید می کند نجات دهند؛ ما در دو و سه دهه قبل آثار بسیار شاخصی را در سینمای کودک و نوجوان کشورمان داشته ایم که می توانیم با بازبینی شرایط تولید آن دوران مجدداً روند برنامه ریزی ها را به سمتی ببریم تا این گونه آثار تولید شوند.

زندگانی ضمن ابراز تأسف از اینکه مدیران و سیاست گذاران سینمای کشور هیچ شناختی از سینمای کودک و نوجوان ندارند و از این رو به جای پرداختن به اصل قضیه، سینمای کودک و نوجوان را دچار حواشی می کنند، گفت: مدیران سینمای کشور به جای اینکه کارهای حاشیه ای و زائد مانند تفکیک جشنواره فیلم کودک و نوجوان را انجام دهند بهتر است به مبحث تولید فیلم در این زمینه توجه داشته باشند. ما زمانی می توانیم این تفکیک را انجام دهیم که حداقل سالیانه ۴۰ فیلم سینمایی کودک و نوجوان در کشور تولید کنیم اما زمانی که تولیدات سینمای کودک و نوجوان بسیار محدود شده و حتی گاهاً به صفر رسیده است چرا باید سینمای کودک را دچار چنین حاشیه هایی کنیم؟

این بازیگر سینما خاطرنشان کرد: سینمای کودک در حال حاضر بیش از هرچیز دیگر نیاز به تولید دارد؛ مدیران سینمایی باید از تولید در سینمای کودک و نوجوان حمایت کنند تا این گونه سینمایی بتواند به جایگاه واقعی خود دست پیدا کند؛ مدیران فرهنگی و سینمایی کشور باید آگاه باشند که سرمایه گذاری در سینمای کودک و نوجوان به نوعی سرمایه گذاری برای آینده کشور است. چرا که فیلم های کودک و نوجوان به مثابه یک خوراک فرهنگی هستند که ذهن کودکان و نوجوانان را رشد می بخشند و می توانند تا سال ها روی آن ها تأثیرات مثبت بگذارند.

وی ادامه داد: سینمای کودک و نوجوان واقعاً بایستی برای این قشر باشد؛ ساختن فیلم هایی درباره کودکان و نوجوانان که اغلب به قصد دیده شدن در جشنواره های جهانی ساخته می شوند نمی تواند برای این قشر کمترین جذابیتی داشته باشد و همین باعث می شود که مخاطب کودک و نوجوان از تماشای فیلم های ایرانی زده شده و به سمت و سوی تولیدات غربی گرایش پیدا کند.

بازیگر فیلم سینمایی«ملک سلیمان» تأکید کرد: سینمای کودک و نوجوان در تمامی کشورهای صاحب سینما تعریف مشخص و علمی دارد؛ این در حالی است که حتی تعریف سن کودک و نوجوان در کشور ما بسیار غیرکارشناسی و غیر علمی است؛ در حال حاضر اغلب فیلم هایی که به نام کودک و نوجوان در کشور ما ساخته می شوند مخاطبان بالای ۳۰ سال دارند، این در حالی است که در تمامی کشورهای پیشرفته دنیا تعاریف درستی برای درج رنج سنی مخاطبان صورت می گیرد که بسیار علمی است.

زندگانی سپس با اشاره به اینکه فیلم کوک و نوجوان صرفاً می بایست برای مخاطبانی در این رده سنی ساخته شود، اظهار داشت: سوژه فیلم های سینمایی کودک و نوجوان می بایست تنها برای آن ها باشد. بیان حرف های اجتماعی، خانوادگی، سیاسی و... در برخی فیلم هایی که به نام کودک و نوجوان ساخته می شوند تنها می تواند باعث گرایش آن ها به سمت و سوی کامپیوتر و تماشای فیلم ها و کارتون های خارجی باشد، این در حالی است که ادبیات و فرهنگ کشور ما آنقدر غنی است که می تواند سرمنشاء تولید آثار بسیاری در سینمای کودک و نوجوان شود.

وی اضافه کرد: اشتباه مدیران سینمایی ما از جایی ناشی می شود که مثلاً تفاوت فیلم «خانه دوست کجاست؟» ساخته عباس کیارستمی که سراسر سرشار از مفاهیم عمیق انسانی است را با آثاری مانند «گلنار» ساخته کامبوزیا پرتوی نمی دانند و همه این آثار را در جرگه سینمای کودک و نوجوان ارزیابی می کنند.

وی یادآور شد: ما همواره باید این سوأل را از خود بپرسیم که آیا فیلم ها و یا سریال هایی مانند «عمو سیبیلو»، «قصه های مجید»، «گلنار» و امثالهم چه چیزی عجیبی داشتند که توانستند در اذهان مخاطبان شان ماندگار شوند؟ تمامی این فیلم ها و سریال های ماندگار از ساختاری به شدت ساده بهره مند بودند که داستان یک خطی شان را به بهترین شکل ممکن برای مخاطبان روایت می کردند و در کنار این ها سنت های زیبای کشورمان را به کودکان و نوجوانان نشان می دادند.

بازیگر فیلم سینمایی «ملک سلیمان» در خاتمه این گفتگو افزود: فیلم ها و سریال های ماندگار کودک و نوجوان در کنار خط روایی شیوای شان آموزه های خوبی را به خورد کودکان و نوجوانان می دادند، آموزه هایی مانند، احترام به معلم، مهر و دوستی، صداقت و... که متأسفانه امروز حتی یکی از آن ها را در فیلم های کودکان و نوجوانان نمی بینیم. مدیران سینمایی کشور بایستی بر اساس نیازهای روز جامعه و نیاز مخاطبان کودک و نوجوان به دور از هرگونه شعارزدگی و نگاه های ایدئولوژیک دستور تولید فیلم هایی ساده و سر راست همراه با فانتزی و تخیل را صادر کرده و از تولید این گونه آثار حمایت ویژه کنند.