به گزارش خبرنگار سینماپرس، این منتقد سینما افزود: «خاکستر و برف» حدیث غبارروبی از روی داشته ها و ارزش هایی است که هزاران شهید و جانباز و آزاده برای تجلی آن جان فشانی کرده اند.

وی یادآور شد: «خاکستر و برف» فیلمی خوب، اخلاق مدار و ارزشی در عرصه سینمای دفاع مقدس و سینمای اجتماعی ایران است. روح الله سهرابی این فیلم را در سال ۹۱ با تکیه بر عشق و ایمان و دانش سینمایی ساخت اما فیلم او در سال ۹۴ به اکران عمومی در سینماها درآمده است؛ آن هم در گروه نابسامان و آشفته هنر و تجربه! یعنی ۳ سال آن را از پرده سینما و مردم را از تماشای آن محروم کردند. این محرومیت حاصل نگاه سیاست زده روابط سوداگرانه و ترس و نگرانی کسانی بود که می ترسیدند آینه «خاکستر و برف» آن ها را به خودشان نشان دهد.

وی با تاکید بر اینکه ساخته متعهدانه سهرابی داستانی ملموس و سرراست و تاثیرگذار و ساختاری منسجم و روایتی جذاب دارد اظهار داشت: کارگردان این اثر توانسته با پردازش نسبتا مناسب قصه و شخصیت ها، کارگردانی هوشمندانه و هدایت درست بازیگرانش به ویژه کامبیز دیرباز و میترا حجار اثری موفق در کارنامه سینمایی خود و سینمای دفاع مقدس به ثبت رساند.

آذین ادامه داد: گرچه معتقدم این فیلم از منظر دراماتیک و تصویرسازی و پرداخت شخصیت های محوری جای کار بیشتری داشته است اما خوشحالم که پرچم سینمای دفاع مقدس این روزها به همت فیلمسازانی چون روح الله سهرابی، نرگس آبیار و ابراهیم حاتمی کیا برافراشته مانده است که جای قدردانی دارد.

این روزنامه نگار باسابقه خاطرنشان کرد: درام انتقادی اجتماعی و دفاع مقدسی سهرابی، با نگاهی متعادل و سازنده، تبعات و عوارض دفاع مقدس را به دور از تلخ نمایی در جامعه امروز به نمایش گذاشته و بسیار عاطفی و اخلاقی مخاطب را متوجه دیروز و امروز خود می کند و به یاد تماشاگر می آورد که ارزش های انقلاب و دفاع مقدس و آرمان های اجتماعی و اعتقادی تعطیل بردار نیستند و هیچ منصب طلبی نمی تواند مانع تکامل انسان ها شود.

وی با اشاره به اینکه فیلم «خاکستر و برف» دارای کاستی هایی نیز هست گفت: به رغم کاستی های مضمونی و ساختاری، این اثر راوی رنج ها و زخم ها و محبت ها و دوستی هایی است که در جنگل تمدن ماشینی و در جدال سنت و مدرنیته نادیده گرفته شده که باید غبار روبی شود.

وی افزود: این فیلم حکایت بازگشت به خویشتن را به مخاطب یادآور می شود. ساخته سهرابی اثری صمیمی و مردمی و صادق است چرا که در گزینش سوژه ای انسانی و روایت مناسب مردمی از آن در فضاهای رئال با استفاده از نمادهای گویای سینمایی به تصویر درآمده و کارگردان توانسته به درستی از ابزار سینما برای انتقال حرف های خود استفاده کند و گوشه ای از کتاب قطور ۸ سال دفاع مقدس را با تصویر تورق کند.

آذین در خاتمه افزود:‌ از امتیازهای این فیلم جدا از مضمون خوب و کارگردانی حساب شده باید از بازی های خوب نابازیگران و استفاده از لوکیشن های مناسب با حال و هوای قصه چون روستا و دریا و فیلمبرداری همسو با محتوای قصه یاد کرد که آن را تبدیل به اثری دیدنی کرده اند.