وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: «ماهی سیاه کوچولو» نمونه خوبی است از اینکه چه بسیار وقایع در تاریخ ما بوده است که می توان مضمون مورد علاقه خود را در دل این وقایع جستجو کرد؛ وقایعی که در اوایل انقلاب در شهرهای شمالی و توسط نیروهای چپ ایجاد شده بود در دل خود بسیاری از روایت های دراماتیک را دارا است و حتی به بهانه این روایت های می توان حرف های سیاسی و اجتماعی امروزین را هم زد.

اکبرلو ادامه داد: از آنجا معمولاً پرداختن به این گونه اتفاقات کمی با حساسیت روبرو است و فیلمنامه نویس آرامش کامل را برای پرداختن به واقعیت آنچه که رخ داده است ندارد؛ بنابراین به نظر می رسد باید در برخورد با روایت های این چنینی دنبال مطالبات دقیق تاریخی آن نباشیم. فیلم «ماهی سیاه کوچولو» بار دیگر آن جمله معروف سینمایی را شاهد مثال می آورد که «در دل یک داستان عاشقانه می توان هر مضمون سیاسی و اجتماعی را بیان کرد».

این منتقد سینما سپس با اشاره به بازی مریلا زارعی که این روزها ایفاگر نقش هایی خاص در سینمای کشور است اظهار داشت: گرچه در مورد انتخاب بازیگر اصلی یعنی مریلا زارعی می توان سلیقه های متفاوتی داشت اما در هر حال به دلیل رایج نبودن پرداختن به این سوژه ها می توان آن را قابل قبول دانست.

وی افزود: به نظر می رسد جدا شدن از فضای رایج و رفتن به سوی سوژه ها و فضاهای جدید، بخشی از نیاز سینمای ما را برطرف می کند هر چند که در این صورت نیازمند افزایش بخش تحقیق و پژوهش هستیم؛ چیزی که در مورد فیلم «ماهی سیاه کوچولو» اتفاق نیفتاده است و تهیه کننده خود در جایی کمبود وقت و شتاب در تولید را دلیل این امر اعلام کرده است!

اکبرلو در خاتمه این گفتگو با اشاره به بازی بازیگران این اثر سینمایی خاطرنشان کرد: به نظر من مصطفی زمانی و پس از آن همایون ارشادی نقاط شاخص بازی های این اثر سینمایی هستند؛ به ویژه همایون ارشادی به دلیل اینکه مشابه چین کاراکتری در سینمای ایران وجود نداشته است نقطه عطف خوبی در این فیلم محسوب می شود و می توان شخصیت ایفایی وی در این فیلم را مشابه با رهبر مبارزان در فیلم سینمای «چ» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا دانست که به عقیده من یک بعدی بودن آن شخصیت این بار در فضایی به شدت پخته تر و با پرداخت کامل تری با بازی درخشان ارشادی خلق شده و توسط وی بازی شده است.