وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس یادآور شد: اگر جشنواره های جهانی طی تمامی این سال ها به فیلم های ضد نظام بها نداده و آثار سیاه تولید شده در سینمای کشور ما را حمایت نکرده بودند و از سوی دیگر مدیران سینمایی هم مانع از تولید این گونه فیلم ها شده بودند ما امروزه شاهد این نبودیم که به جای حضور فیلمسازان صالح و سالم برخی افراد با عناد نسبت به نظام مبادرت به ساخت فیلم کنند.

وی خاطر نشان ساخت: جشنواره فیلم فجر پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به لحاظ تغییرات زیادی که در فرهنگ کشور شکل گرفته بود آغاز به کار کرد و هدف اصلی اش این بود که دستاوردهای نظام و انقلاب اسلامی را در هنر-صنعت سینما به تصویر کشیده و آن را به جهانیان عرضه کند اما متاسفانه پس از سال ها رویه آن به شدت با تغییر مواجه شد و همین امر علت اصلی تولید فیلم هایی شد که رسما هیچ توجهی به اصل اساسی نظام و انقلاب ندارند.

آذین ادامه داد: بی توجهی مدیران سینمای کشور و دوری آن ها از ارزش ها و آرمان های انقلابی باعث شده تا سینمای ما به بیراهه برود؛ ما در جشنواره سی و چهارم شاهد فیلم هایی بودیم که با نگاه ناپخته و بعضا غرض ورزانه فیلمسازان به اسم فیلم اجتماعی تولید شده بودند و تصویری مخدوش از کشور را نشان می دادند.

این منتقد سینمای کشور سپس با بیان اینکه تولید فیلم های اجتماعی نیاز به دیدگاه کارشناسی دارد اظهار داشت: من معتقدم که فیلم های تلخ و سیاه تولید شده در سینمای کشور بدون هیچ گونه کارشناسی و دیدگاه های آسیب شناسانه تولید شده اند و اغلب فیلمسازان جوانی که مبادرت به ساخت این گونه آثار کرده بودند می خواستند با خلق فرم های عجیب و غریب محتوای آثار خود را موجه نشان داده و خود را فیلمسازی دغدغه مند معرفی کنند اما به دلیل اندیشه کم و دیدگاه غلط به توفیق نرسیدند.

وی خاطرنشان کرد: ما در جشنواره سی و چهارم فجر از سویی با فیلم هایی مواجه بودیم که به شدت خنثی و بی رنگ و رو بودند و یا از سوی دیگر شاهد فیلم هایی بودیم که ارزش های اصیل انقلابی ما را به سخره گرفته بودند. البته در این میان آثاری مانند «جشن تولد»، «ایستاده در غبار»، «بادیگارد» و ... هم وجود داشتند که متاسفانه چندان به آن ها بهایی داده نشد.

آذین تصریح کرد: من متاسفم از اینکه باید بعد از گذشت ۳۷ سال از انقلاب اسلامی و ۳۴ دوره از برگزاری این مهمترین رویداد سینمایی کشور که عنوان ارزشمند «فجر انقلاب» را با خود به یدک می کشد تنها شاهد حضور ۳ فیلم باشیم که می توانند آبروی جشنواره محسوب شوند.

وی ادامه داد: من معتقدم دلیل اصلی این امر آن است که نگاه های سیاسی به سینمای ایران تسلط پیدا کرده و برخی دست های پیدا و پنهان نمی خواهند سینمای ایران محلی برای عرضه آثار مبتنی با ارزش ها و آرمان های انقلابی باشد.

این کارشناس فرهنگی در ادامه این گفتگو تصریح کرد: تخصص و تعهد در تولید آثار سینمای کشور هیچ جایگاهی ندارد و تنها سیاست زدگی است که منجر به خلق فیلم هایی می شود که در بهترین حالت ممکن می تواند آب به آسیاب دشمنان بریزد.

وی گفت: البته در دوره ای که سازمان سینمایی کشور تحت اداره کسانی است که کمتر دانش سینمایی دارند و افراد زیر دست شان به واسطه رفاقت بازی و سیاست کاری انتخاب می شوند نمی توان هیچ امیدی داشت که فیلم های ارزشمند تولید شوند.

آذین تاکید کرد: سینمای ایران امروزه بیش از هرچیز نیاز به حضور افرادی دارد که ضمن داشتن تخصص و سواد کافی در حوزه سینما دغدغه و عشق و اعتقاد به نظام و انقلاب داشته باشند تا ما بتوانیم از این رهگذر شاهد تولید فیلم هایی باشیم که کشور ما را در سطح بین الملل کشوری قدرتمند و قوی و با اراده نشان دهد نه کشوری ضعیف که در آن همه یا معتاد هستند یا قصد خیانت به یکدیگر را دارند!

وی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: من معتقدم تنها راه نجات، رشد و تعالی سینمای کشور این است که پدرخوانده های سینما که هنر هفتم ما را این گونه به سمت سیاهی و تباهی  کشانده اند ساقط شوند و با جایگزین شدن نیروهای ارزشی و انقلابی به جای آن ها بتوانیم سینمای مان را مجددا بر اساس ارزش ها و اهداف و آرمان های انقلابی بنا کنیم.