این منتقد برجسته سینمای کشور در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: علیرضا فرید مستندساز است و کارنامه خوبی از تولیدات مستند دارد او در تازه ترین ساخته سینمایی خود بخشی از دغدغه هایش که از نظر همسویی با جامعه دغدغه های اجتماعی به حساب می آیند را هسته مرکزی مضمون و محتوای فیلم و داستانک ها و مسافران «خنده های آتوسا» قرار داده است. دغدغه هایی که از نگاه فردی آغاز شده و تا اطراف زندگی مسافران قطار دامن گسترده ولی در همین حد باقی مانده است.

وی ادامه داد: با آنکه کاراکترهای این اثر سینمایی از لحاظ ظاهری و فیزیکی و ارتباط انسانی بالغ می نمایند اما موضوع های مرتبط با آن ها و از جمله مضامین فراگیر اجتماعی و اقتصادی نابالغ مانده و در «خنده های آتوسا» پرداخت نشده است. این فیلم می توانست خنده های غم انگیز قهقهه های مستانه، لبخند ژکوند وارد، ریشخند، زهرخند و یا حتی پوزخند آتوساها به خود، شرایط زندگی اجتماعی و عبور قطاری باشد که از گذرگاه زندگی آدمیان عبور می کند اما مسافران و قطار و مبدأ و مقصد کامل پرداخت نشده «خنده های آتوسا» را به تبدیل به هجو نامه ای کوتاه و ناقص، نارسا و خنثی و البته کپی کمرنگ از زندگی و آدم ها و مشکلات شخصی و اجتماعی آن ها کرده است.

آذین سپس با تأکید بر اینکه مضامین و تعدد آدم های این فیلم  ظرفیت پرداخت عمیق، سینمایی و اجتماعی را داشته و فیلمساز می توانست با ایجاد قطب ها و کشمکش ها و چالش های نمایشی میان مسافران و به ویژه آتوسا، استوارت، طاهری و دیگران یک درام اجتماعی قوی را شکل دهد خاطرنشان کرد: گویا فیلمساز به ظاهر مغلوب نگاه ها و حرف های کوچک و محدودیت های خودخواسته شده است و خلاقیت های تصویری و میزانسن های خوب و قاب بندی های دوربین او نتوانسته فیلمش را از تنگناهای فکری و موضوعی نجات دهد.

وی افزود: تکلیف فرید در فیلم قبلی خود «دو ساعت بعد مهرآباد» با مخاطب روشن نبود فیلم او نه یک اثر تجارتی و گیشه ای بود و نه یک فیلم روشنفکرانه و هنری از همین رو او بیش از هر چیز یک فیلم سلیقه ای سازنده اش محسوب شد اما وی در فیلم جدیدش کوشیده سهم ویژه ای برای مخاطب عام در نظر گیرد؛ از همین رو توجه به مسائل و مشکلات اجتماعی و اقتصادی و بررسی بخش هایی از زندگی مسافران قطار استانبول و مناسبات قراردادی یا غیر مرسوم آن ها زمینه را در قصه او ایجاد کرده تا آدم هایش طی مسیر مسافرت خود از طریق رخدادهای ریز و درشت و دیالوگ ها و روابط کوتاه و بلند با یکدیگر، خود، افکار و تمایلات شان را بروز دهند.

این منتقد تأکید کرد: در واقع در این میانه بحث ها و نظرها و نگاه ها و تبادلات کاراکترها است که تا حدی قصه را به پیش می راند و مسافران فیلم را به مخاطب نشان می دهد، جدا از برخی ویژگی های تیپیک اغلب کاراکترهای فلیم از پردازش درست در قالب شخصیت و شخصیت پردازی سینمایی تهی هستند آنچه باعث ایجاد نوعی ارتباط میان مخاطب و مسافران قطار می شود موضوع های گذرا و بدون تحلیل و شعاری اقتصادی و اجتماعی و به ویژه مسأله اختلاف های اقتصادی است که هیچکدام از این مسائل و نقش آن ها در عبور مسافران و زندگی آن ها جایگاه بایسته ای ندارد. به نظر می رسد مسائل اجتماعی صرفاً برای جلب نظر مخاطب در فیلم گنجانده شده است و به همین دلیل فیلم «خنده های آتوسا» یک اثر اجتماعی محسوب نمی شود از آنجا که قصه تک خطی آن آغاز و پایان یک مسافرت کلیشه ای و بدون افت و خیز است فاقد پردازش دراماتیک بوده، لذا درام هم نیست.

آذین در ادامه این نقد شفاهی خاطرنشان کرد: «خنده های آتوسا» نگاه گذرای علیرضا فرید به قطار در حال حرکت زندگی و آدمک هایی است که هر کدام از چیزی فاصله می گیرند تا به چیزهای دیگر که اغلب سطحی، بدون عمق و پشتوانه و معنای انسانی شایسته است برسند. از همین منظر مخاطب فیلم شاهد ورود و عبور قطاری بدون شناسنامه ملی و مسافرانی بدون بیوگرافی لازم حتی در حد جذب تماشاگر برای همگامی و همدلی با آن ها است.

وی در پایان اظهار داشت: «خنده های آتوسا» با آنکه چندمین اثر فرید با تجربه است اما همچنان مشکل قصه گویی، داستان پردازی نمایشی، درک و ارتباط با مخاطب را دارد. با این حال فیلم او از لحاظ ساختار سینمایی و همچنین زمان کوتاه ۵ روزه فیلمبرداری و بازیگیری از برخی بازیگران از جمله محمدرضا فروتن، پژمان بازغی، باران کوثری و امیر جدیدی و تدوین خوب امتیازهایی هم دارد. «خنده های آتوسا» بیشترین موانع توفیق اجتماعی خود در فیلمنامه، ضعف شخصیت پردازی و طرح شعاری حرف های فراوان اجتماعی اش نهفته دارد.

گفتنی است؛ باران کوثري، پژمان بازغي، امير جديدي، بهار نوحيان، حسام شجاعي، آزاده ميرزايي، فريبا آهنگ، اشکان مهري، و با هنرمندی محمدرضا فروتن همراه با استوارت دنيسون بازيگر و کارگردان انگليسي بازيگران اصلي اين فيلم هستند.

در خلاصه داستان اين فيلم آمده: مرجان، موسي، آتوسا، استوارت، شيلا، احسان، بهزاد، شيرين و دکتر طاهري همگي مسافران قطار تهران استانبول هستند...

ساير عوامل اين پروژه عبارتند از مدير فيلمبرداري: مرتضي غفوري، صدابردار: محمد شاهوردي، طراح گريم: الهام اطيابي، طراح صحنه و لباس: قاسم ترکاشوند، مجري طرح: هومن اطيابي، مدير توليد: فريبا سادات خليلي، دستيار اول کارگردان و برنامه ريز: مسعود حقي، مشاور رسانه ای: امین اعتمادی، عکاس: يوسف عبدالرضايي، منشي صحنه: مونا پيرايش، مدیر ارتباطات و بازرگانی: ایرج رحمانی، مسوول پشتیبانی: علیرضا آخوندان، جانشين توليد: حسين الماسي، تدارکات: عباس خديري، محصول موسسه خانه فيلم پروان.