کارگردان مستند «باغ های زیرزمینی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه این روزها کمیت برای برخی مدیران بسیار مهم شده و فکر می کنند که تولید انبوه آثار مستند نشانه رشد و ارتقای این گونه سینمایی است در حالی که تولید انبوه به هیچ عنوان نشانه رشد سینمای مستند نیست و ما باید به کیفیت آثار تولید شده بیندیشیم.

وی با بیان اینکه مدیران اگر مدعی شکوفایی سینمای مستند هستند یک فیلم راجع به زندگی سخت مستندسازان بسازند اظهار داشت: این روزها مستندسازان واقعی، باتجربه و پیشکسوت کشور خانه نشین شده و زندگی بسیار سختی را پشت سر می گذارند و متأسفانه هیچ کس هم به فریاد آن ها نمی رسد و تمامی این ها به دلیل مشکلات متعدد مدیریتی است که در کشور ما وجود دارد در غیر این صورت ما نباید شاهد چنین وضعیتی در زندگی هنرمندان باشیم.

این مستندساز در ادامه گفت: مدیران سینمای کشور بارها ابراز خوشحالی کرده اند که سالانه بیش از ۱۰۰۰ فیلم مستند در سینمای ایران تولید می شود در صورتی که بیش از ۹۰ درصد این گونه آثار را اصلاً نمی توان فیلم نامید چرا که از کمترین کیفیتی برخوردار نیستند و تنها برای پر و پیمان شدن جشنواره های ریز و درشت کارآیی دارند. د ر چند سال اخیر، ما فیلم مستند خوبی را شاهد نبوده ایم و به نظر من این آثاری که از شبکه های تلویزیونی می بینیم اصلاً فیلم مستند نیستند چرا که  فیلمسازان  یک سری تصاویر را با بودجه پنج یا ده میلیون  تومانی به هم می چسبانند و بعد اسمش را فیلم مستند می گذارند!

کارگردان مستند «بی شناسنامه ها» تصریح کرد: آنچه امروز گریبان سینمای مستند را گرفته تولید انبوه آثار ارزان، بی محتوا و بی کیفیت است که یکی از دلایل اصلی و عمده تولید این گونه آثار نازل وجود جشنواره های متعدد سینمایی در کشور است که رسماً هیچ گونه کارآیی و عایدی مثبتی برای سینمای ما در پی ندارند و معلوم نیست به چه دلیلی مدیران بودجه های هنگفتی را صرف برگزاری این جشنواره ها می کنند؛ سینمای مستند در کشور ما تنها یک جشنواره مهم و قدیمی و حائز اهمیت دارد که جشنواره «سینما حقیقت» است و مابقی جشنواره ها باید تعطیل شوند تا دیگر شاهد تولید فیلم های بی ارزش برای حضور در این جشنواره ها نباشیم.

ورهرام در همین رابطه افزود: جشنواره های سینمایی در کشور ما به صورت هیأتی و بی نتیجه برگزار می شوند؛ جشنواره ای که هیأت داوران آن جرأت صدور یک بیانیه برای قرائت در مراسم اختتامیه را نداشته باشند رسماً تعطیل است و مشخص است که تنها برای تبلیغ سازمان و دستگاه برگزار کننده این جشنواره برپا شده و قصد برگزار کنندگان آن رشد و ارتقای سینمای مستند در کشور نیست!

وی تأکید کرد: ما برای رشد و ارتقای سینمای مستند به بودجه و نظارت بر بودجه نیاز جدی داریم و از سوی دیگر نیازمند مدیرانی هستیم که دغدغه سینمای مستند را داشته باشند و نباید شاهد حضور مدیرانی باشیم که به دلیل کارمند بودن شان در برخی مراکز و نهادها مدتی پست مدیریت بر سینمای مستند را می گیرند و تنها به فکر پر کردن بیلان های کاری خود هستند؛ مدیران سینمای مستند باید همواره از میان افرادی انتخاب شوند که سابقه مستندسازی را داشته و از دغدغه ها و احوالات این گونه سینمایی در کشور به خوبی آگاه باشند و تنها هدف شان رشد و اعتلای این گونه مهم سینمایی باشد.

ورهرام در بخش دیگری از این گفتگو خاطرنشان کرد: در حال حاضر شبکه تلویزیونی مستند، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و شهرداری ۳ نهادی هستند که به عنوان سفارش دهندگان اصلی این گونه سینمایی شناخته می شوند که متأسفانه در اغلب موارد تنها از دایره محدودی افراد خاص که جزو نزدیکان شان محسوب می شوند برای تولید مستندهای سفارشی خود استفاده می کنند و همین امر یکی از دلایل خانه نشینی و بیکاری مستندسازان برجسته می شود.

کارگردان مستند «قتل شتر» در خاتمه این گفتگو متذکر شد: بودجه سینمای مستند هم بسیار اندک است و به هیچ عنوان در شأن و منزلت و لیاقت این گونه سینمایی نیست و به همین دلیل زمانی که مدیران مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی می خواهند این بودجه را در بین مستندسازان برای تولید فیلم ها تقسیم کنند دچار مشکل می شوند و شایسته است که مدیران سازمان سینمایی بودجه این بخش را افزایش دهند.