وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: «سیانور» یک فیلم سیاسی-اجتماعی است که گوشه ای از تاریخ معاصر کشور را به تصویر کشیده است؛ آنچه در این اثر سینمایی روایت شده بخشی از مبارزات گروه های مختلف به ویژه سازمان مجاهدین خلق (منافقین) در سال های پیش از انقلاب و رژیم منحوس پهلوی است. پردازش و درگیری های این گروهک تروریستی با نیروهای امنیتی رژیم ستم شاهی (ساواک) و عوامل آن با آنکه بستر اصلی رخدادهای قصه چندپاره «سیانور» است ولی موضوع اصلی فیلم نیست.

آذین ادامه داد: توجه و بررسی نسبی مسائل و اختلافات داخلی منافقین و انعشاب آن در سال ۱۳۵۰ که منجر به پذیرش تفکر مارکسیستی از سوی آن ها و درگیری مخالفان این ایدئولوژی با رهبران منافقین شد مسأله اصلی «سیانور» است. از همین زاویه بهروز شعیبی به روایت مشکلات و مخالفت بازماندگان سازمان مذکور بر سر تفکر اسلامی با عوامل مارکسیست شده منافقین است. شهادت مجید شریف واقفی مسلمان مبارز و پایدار این سازمان به دست سرکرده مارکسیست های این گروهک موضوع بحث انگیز سال های دور و نزدیک جامعه مبارزاتی کشور بوده که برای نخستین بار در «سیانور» بازگو و سینمایی شده است.

این منتقد سینما تأکید کرد: شعیبی در دومین ساخته سینمایی خود در عرصه کارگردانی تجربه تازه ای را آزموده و در مجموع در گویش رویداد شهادت شریف واقفی به توفیق نسبی رسیده است ولی علیرغم کوشش های این سینماگر و عوامل «سیانور» این فیلم کاستی هایی دارد که اصلاح آن ها در زمان تولید آن مسیر بود؛ تجربه اندک سینمایی کارگردان در ساخت یک اثر سیاسی-اجتماعی مهمترین اشکال این فیلم است.

آذین خاطرنشان کرد: ساختن فیلم سیاسی-اجتماعی جدا از تخصص و تبحر سینمایی به دانش و تحقیق و پژوهش کامل اجتماعی و سیاسی نیاز دارد. اینکه شهید واقفی به دلیل ایستادگی بر روی باورهایش به دست مارکسیست ها کشته شد حرف تازه ای نیست بلکه چگونگی به تصویر کشیدن آن در سینما مهم است که متأسفانه شعیبی در این زمینه چندان توانا نبوده است. ساختن یک فیلم تاریخی، اجتماعی و سیاسی به اطلاعات کامل و کافی نیاز دارد و همچنین تولید اثری درباره یکی از جریان های سیاسی مبارز با رژیم ستم شاهی به شناخت درست تفکر و عملکرد آن محتاج است.

وی با بیان اینکه «سیانور» در این بخش چیزی به تماشاگر نمی دهد تا تا او را به محق دانستن شهید واقفی واقف و با وی همراه کند اظهار داشت: نگاه سطحی و گذرا به واقعه مهم و دراماتیکی چون مجاهدات و شهادت شهید واقفی، پرداخت شخصیت ها مشکل بعدی این فیلم است که کلیت «سیانور» را در بر گرفته است. «سیانور» بسیار ساده به روایت رخدادها می پردازد و از بررسی ابعاد فکری، حادثه ای و تأثیرات آن ها غافل بوده است. انتخاب نامناسب بازیگران اصلی از جمله مهدی هاشمی و حامد کمیلی و بازی های ضعیف آن ها علیرغم توانایی خوب آن دو در بازیگری لطمه دیگر «سیانور» است.

آذین در خاتمه این گفتگو افزود: با این همه گرچه فیلم بامحتوای سیاسی و تاریخی و تحلیلی «سیانور» مخاطب را کاملاً ارضا نمی کند ولی این فیلم به دلیل بازگویی و افشای گوشه ای از جنایت های منافقین غلط های آن را آشکار می کند. مشکل دیگر فیلم هایی مانند «سیانور» این است که اغلب سازندگان آن ها گمان کرده اند چون صرف بازسازی ماجرای اصلی ممکن است بیننده را جذب نکند برای جذاب کردن فیلم یک داستان عاشقانه هم به آن وصل کرده اند چیزی که لزوم آن احساس نمی شود و نه تنها کمکی به بهبود کیفی فیلم نمی کند که باعث انحراف نگاه و توجه مخاطب از موضوع محوری اثر می شود به علاوه افراط در پرداخت جنایات منافقین تروریست در «سیانور» باعث شده تا خیانت ها و جنایات ساواک در آن کمرنگ دیده شود. این فیلم به رغم کاستی های موضوعی و ساختاری از نظر مضمون و محتوا یک اثر سیاسی-اجتماعی افشاگرانه درباره منافقین و مارکسیست های انشعابی آن است.

گفتنی است؛ قصه «سیانور» در دهه ۵۰ می گذرد و محور اصلی آن زندگی عاشقانه یک زوج است که در آن دوره زمانی به تصویر کشیده می شود.

عوامل اصلی این فیلم عبارتند از: کارگردان: بهروز شعیبی، تهیه کننده: سیدمحمود رضوی، نویسنده: مسعود احمدیان تهیه کننده: سید محمود رضوی مدیر فیلمبرداری: علی برازنده صدابردار: کامران کیان ارثی طراحان گریم: زهرا و فاطمه کمالی طراح صحنه و لباس: آیدین ظریف مدیر تولید: شهاب علی بخشی دستیار اول کارگردان: صالح غربی جوان برنامه ریز: علی صابری منشی صحنه: مرجان تاجیک بازیگردان: علی صلاحی عکاس: مهدی دلخواسته، مدیر تدارکات: حمید زرقومی  بازیگران: مهدی هاشمی، بابک حمیدیان، هانیه توسلی، بهنوش طباطبایی، حامد کمیلی، پدرام شریفی، فرزین صابونی، با حضور آتیلا پسیانی و بهروز شعیبی