دوشنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۵ - ۱۵:۰۸

سینما حقیقت/ نگاهی به مستند «برد - برد» با موضوع مذاکرات هسته ای؛

چطور مرکز گسترش سینمای مستند برای تبلیغ دولت روستاییان را مسخره می کند؟/ مستندی سفارشی که از بد شانسی فیلمساز تاریخ مصرف اش به سر آمده است

مستند «برد برد»

سینماپرس: فیلم با لحنی طنز که بر آمده از سادگی اهالی روستاست در تلاش است تا مخاطب را با خود همراه می کند. این لحن طنز میان بر روی مرز تمسخر و شوخی نسبت به اهالی روستا لغزش های فراوانی به سمت تمسخر دارد. به نظر می رسد فیلمساز عمد داشته تا رفتار هایی را از اهالی آن دیار به مخاطب نشان بدهد که موقعیت های خنده داری را برای فیلمش ایجاد کند.

مذاکرات هسته ای و ماجرا های پس از سوژه خوبی برای مستند سازهای خوش ایده به حساب می آید کسانی که از دل آن بتوانند چالش های جذابی که حساسیت های عمومی هم دارد را به تصویر بکشند مطمئناً سازنده آثار مخاطب داری خواهند بود. اما همین سوژه مهم را هم می توان برای زدن حرف های سطحی و حتی تمسخر جمعی از هم وطنانت استفاده کنی کاری که سازنده مستند «برد - برد» به خوبی از عهده آن برآمده است.  

محسن خان جهانی که برای مستند «آزاد راه» حمایت هایی از جانب وزارت راه نصیبش شده بود اصلی ترین تحرک دولت تدبیر و امید را سوژه مستند خود قرار داده و تأثیر این اتفاق سیاسی را در یکی از روستا های استان زنجان نشان داده است. 
 فیلم با لحنی طنز که بر آمده از سادگی اهالی روستاست در تلاش است تا مخاطب را با خود همراه می کند. این لحن طنز میان بر روی مرز تمسخر و شوخی نسبت به اهالی روستا لغزش های فراوانی به سمت تمسخر دارد. به نظر می رسد فیلمساز عمد داشته تا رفتار هایی را از اهالی آن دیار به مخاطب نشان بدهد که موقعیت های خنده داری را برای فیلمش ایجاد کند. 
این گونه در فیلمی که مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی هزینه تولید آن را داده است پایه کمدی و طنز بر تمسخر مردم استوار می شود و ما روستایی ها را به چشم افرادی ساده اندیش و عقب مانده می بینیم و این ها در میزانسن هایی خنده آور اتفاق می افتند. به نحوی که دریافت پیامک تبریک عید از جانب رئیس جمهور و عدم رسیدن آن به تعدادی از اهالی روستا تبدیل به مسئله اصلی آن ها می شود و در صدد نوشتن نامه به رئیس جمهور برای بیان این مسئله می شوند. 
این مستند سفارشی که در سراسر آن وجه تبلیغاتی اش نسبت به دولت یازدهم به وضوح به چشم می آید تلاش می کند تا با تطبیع ماجرای مذاکرات هسته ای بر اختلافات اهالی دو روستا نسخه مذاکره و صلح را که به تعبیر خودش نسخه ای برد – برد است بپیچد. به نحوی که ما مدام از زبان اهالی روستا جملاتی را در ستایش صلح و توافق می شنویم. 
اساس فیلم بر مغالطه استوار است. مشکل کمبود آب دو روستا مسئله ای است که اعضای شورای این روستا ها باید بر روی آن مذاکره کنند. مذاکراتی که متأثر از فضای مذاکرات ایران و 5+1 است و طرفین در صدد هستند تا با تقسیم آب به صلح برسند. 
در مستند القا می شود که خیر و صلاح مردم در رسیدن به توافق برد – برد است و غیر از این هرچه باشد موجب نزاع و درگیری خواهد بود. نسخه ای که از بد شانسی فیلم ساز این روزها مهر ابطال بر روی آن خرده است و شاید این روش در خصوص مشکلات دو روستا که اهالی آن هم وطن هستند ممکن باشد اما در مورد نزاع عمیق و پیچیده ایران و آمریکا نتیجه همان می شود که اکنون شده است. یک قدم عقب نشینی ایران باعث شده تا آمریکا ده قدم به پیش آید.
اگر چه به نظر می رسد این مستند از اهمیت ویژه ای برای وزارت امور خارجه برخوردار بوده که حسن قشقاوی معاون وزیر امور خارجه برای اکران آن به محل برگزاری جشنواره سینما حقیقت می آید. اما از آن جایی که در این مستند ذهنیت مردم یعنی گشایش ویژه در زندگیشان در خصوص توافق هسته ای با آنچه که امروز اتفاق افتاده است فاصله زیادی دارد بهتر است که خیلی علاقه به اکران عمومی آن نشان ندهد و از حمایت ویژه از این کار بیش از آن چه تا کنون بوده است صرف نظر کند.
* رجانیوز

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.