در طی چند مطلب گذشته؛ پس از طرح آنچه درباره نفوذ نمی دانیم و همچنین پس از مرور مختصر جوانب و ابعاد مختلف نفود؛ از تهاجم در ظواهر فرهنگ همانند تئاتر، سینما و فعالیت رسانه ای تا رسوخ در اندیشه و باورهای جامعه؛ به بررسی موضوع تماس فرهنگی یا الغای فرهنگ بومی در پروژه نفوذ پرداختیم و سپس سعی شد تا طی مطلبی با عنوان سبک زندگی آریامهری؛ تخطئه و استخفاف دین و ملت؛ گذری محدود به تاریخ نماییم تا امر شفاف گردد و پس از آن بحث به بررسی ابعاد نفوذ فرهنگی در جمهوری اسلامی به ویژه عرصه سینما به حوزه مالی و نفوذ اقتصادی کشیده شد و بالاخص طی مطالبی که با عنوان ماجراهای غول سازندگی؛ رجعت با فرمان مانور تجمل و کارکرد اقتصاد در عرصه نفوذ؛ ماجرای مدیران سفیه و مدبّرِان لرزان ارایه گردید و در ادامه به طرح موضوع چگونه نفوذ اقتصادی در حوزه فرهنگ یک جامعه موضوعیت پیدا می کند پرداخته و موجب شد تا پس از آن در مطلبی با عنوان تبدیل نفوذ رسمی به نفوذ سفارتی به این پرسش پاسخ دهیم که چگونه موضوعات مالی و اقتصادی در سابقه ی فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور، اسباب نفوذ رسمی و غیر رسمی را مهیا ساخته است و اکنون در ادامه به موضوع هنر سفارتی و نقش شفاف و قابل پیگیری سفارتخانه های غربی در نفوذ غیر رسمی بر بدنه ی فرهنگی کشور و تغییر سبک زندگی اسلامی-ایرانی جامعه اشاره می نماییم.

بر این اساس، سفارتخانه های اروپایی در ایران اسلامی، همان گونه که انواع کلاس های آموزشی را از زمان حاکمیت طاغوت پهلوی اول و دوم ایجاد کرده و استعدادهای نوجوانان و جوانان خصوصاً طبقه متوسط به بالای جامعه را جذب نمودند؛ پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز بالاخص از میانه دهه هفتاد به بعد، ارتباط گیری این سفارتخانه ها با هنرمندان جوان، به ویژه در حوزه سینما و تئاتر به صورت منسجم پیگیری شد. همچنین محصولات هنری و سینمایی مشترکی با سرمایه‌گذاری و حمایت های همه جانبه مادی و معنوی سفارتخانه های خارجی در ایران شکل گرفت و به مخاطب مسلمان ایرانی عرضه گردید.

البته در این میان برخی از سفارتخانه های کشورهای اروپایی نقش ویژه ای در ایجاد پدیده هنر سفارتی و گسترش آن داشته و دارند؛ این سفارتخانه ها برای جذب هنرمندان جامعه هدف، از روش ها و ترفندهای متنوعی استفاده می کنند؛ ترفندها و شیوه های مختلفی از قبیل برگزاری کلاس های آموزشی و دعوت از هنرمندان و نخبگان فرهنگی برای تدریس، حمایت از هنرمندان مستعد به ویژه جوانان برای برگزاری نمایشگاه  و گالری، برگزاری تورهای هنری به ویژه با مقصد کشورهای خارجی، تسهیل در ارتباط میان هنرمندان داخلی و خارجی، کمک به تولید آثار هنری، کمک به دریافت روادید و تابعیت دوم توسط هنرمندان، کمک به حضور هنرمندان در جشنواره های خارجی، رصد شرایط فرهنگی کشور و بعضا معرفی افراد و گروه های جذب شده به سرویس های اطلاعاتی بیگانه، شرکت در جشنواره های خارجی و سایر مجموعه های مؤثر در نفوذ فرهنگی و ... که سرآغاز و تداوم جملگی آنها برگزاری مهمانی ها و جلسات هنری با هنرمندان حوزه های مختلف و ترغیب هنرمندان شرکت کننده به قبح شکنی (تشویق به برداشتن حجاب، ارتباط با نامحرم، سرو مشروب و...) است.

قبل و پس از فتنه ۱۳۸۸ سفارتخانه های اروپایی اقدام به برگزاری مهمانی های مختلط، مراسم های مختلف فرهنگی و هنری و... با هدف شبکه سازی معارضان داخلی به ویژه از میان خواص فرهنگی و هنری کردند. یکی از کارمندان ایرانی سفارت انگلیس در ایران پس از دستگیری در فتنه ۸۸ اعتراف کرده بود در سفارت مامور ایجاد شبکه ای از نخبگان ایرانی شده، نزدیک به ۱۶۰ نفر از نخبگان را به سفارت متصل و در جریان فتنه از این شبکه استفاده کرده است. همچنین درخصوص هنر سفارتی می توان به اخباری فراوانی از حضور هنرمندان حوزه های مختلف موسیقی، تئاتر، سینما، تجسمی و... در مهمانی ها و مراسم های برگزار شده در سفارتخانه ها اشاره کرد؛ اخباری که تنها گوشه ای از ابعاد سرمایه گذاری سفارتخانه ها در عرصه فرهنگ و هنر کشور را برملا می کند.

قدرت شبکه نفوذ سفارتخانه ها در میان هنرمندان ایرانی در دهه های گذشته و ارتباط گیری با ایشان تا حدی بود که خانه سینما به عنوان نماد صنفی سینماگران، در فتنه ۸۸ به جولانگاه هنرمندان حامی فتنه تبدیل و به تعبیری خانه فتنه شد. به گفته امیرحسین جوانشیر، مسئول ستاد تبلیغاتی شمال تهران حسن روحانی و منتقد سینما: «مافیای سینمای ایران در مرکزی به نام خانه سینما فعالیت می کند و کسانی هستند که با ارزش‌ها فاصله دارند و این افراد اجازه سازماندهی سینما را تا امروز در شرایط مختلف نداده اند... د. در فتنه ۸۸ شاهد بودیم از بنیاد سینمای فارابی مینی‌بوس و اتوبوس می‌گذاشتند تا برخی هنرمندان در اغتشاشات شرکت کنند... د. خانه سینما سدی برای درست شدن فرهنگ ایران است، ... هدایت جشنواره ها و گردهمایی های هنری توسط این گروه هدایت می‌شود که عملکرد آن ها مشخص است... ت. [...] در بنیاد سینمای فارابی توسط رییس دولت اصلاحات به سینمای ایران تحمیل شده و امروز یکی از لیدرهای مافیای سینمای ایران است. سیاه نمایی از عمده مسائلی است که توسط مافیای سینمای ایران در تولید آثار دیده شده و نمونه های آن را در جشنواره های متفاوت شاهد هستیم. ». خانه سینما و هنرمندانی که طی سال‌ها به سفارتخانه ها وابستگی های مختلفی از جمله وابستگی مالی پیدا کرده بودند، در سال منتهی به فتنه ۸۸ و پس از آن، هر خدمتی توانستند به حامیان غربگرای خویش نمودند؛ از تلاش برای تحریم جشنواره فیلم فجر، نامه‌نگاری با هنرمندان خارجی برای تحریم جشنواره فیلم فجر، حمایت از افراد معلوم الحالی چون جعفر پناهی، ساخت فیلم در خارج از کشور، عدم همکاری با وزارت ارشاد دولت دهم و ...

البته باید توجه داشت در این میان ساخت فیلم سینمایی یک خانواده محترم به کارگردانی مسعود بخشی و تهیه‌کنندگی محمد آفریده در سال ۲۰۱۲ میلادی و با حمایت سفارت فرانسه، حلقه مفقوده ای بود که پاسخ بسیاری از سوالات بی جواب در زمینه تامین مالی فیلم های سینمایی و سایر آثار و رویدادهای هنری را مشخص می کرد. پیش از این، توجیه ادامه فعالیت فیلمسازانی با فیلم هایی ضعیف، بی مخاطب و کم بازده دشوار بود؛ معلوم نبود چرا یکسال عشق مثلثی و خیانت و سال دیگر قصاص، محور فیلم های جشنواره فجر قرار می گیرد، چطور فیلم های ضعیف هنرمندانی تازه کار در چندین جشنواره جایزه می گیرد و ... به عبارت دیگر فیلم یک خانواده محترم و اکران گسترده آن در پاریس نشان داد برخی هنرمندان که ارتزاقشان وابسته به تامین مالی سفارتخانه های اروپایی است می‌تواند به سهولت اقدام به ساخت منویات و فرمایشات حامیان مالی شان کند.

ادامه دارد...