امیر صدری منتقد سینما در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری سینمایی ایران در ارتباط با سطح کیفی آثار تولید شده در شبکه نمایش خانگی گفت: آثاری که از طریق شبکه نمایش خانگی به نمایش گذاشته می شوند دو دسته اثر هستند. بعضی آثار سینمایی است که به دلیل محیا نبودن شرایط اکران و یا سطح کیفی پایین در شبکه نمایش خانگی عرضه می شوند که این آثار خود بر اساس ضروریات و استدلال هایی به شبکه نمایش خانگی می آیند و در این میان آثار دیگری وجود دارد که تنها برای نمایش در شبکه خانگی تولید می شوند.

وی ادامه داد: زمانی که تولیدات شبکه نمایش خانگی را با شرایط تولید در کشورهای پیشرفته مقایسه می کنیم تنها با دو راهکار اصلی روبرو هستیم؛ در کشورهای پیشرفته فیلم های سینمایی خاص برای پخش در شبکه نمایش خانگی تولید می شود و آثار سینمایی دیگر حق پخش و عرضه در شبکه نمایش خانگی را دارا نیستند.

این منتقد در ادامه تاکید کرد: در کشورهای پیشرفته به دلیل وجود قوانین سنگین و دقیق کپی رایت و مجازات افراد متخلف که به شکل غیر قانونی از یک اثر بهره برداری می کنند تولید آثار در شبکه نمایش خانگی برای سرمایه گزاری سود آور است اما این در حالی است که در ایران ما فاقد هرگونه قوانین جدی و مدونی در خصوص کپی رایت آثار هستیم به همین دلیل سرمایه گزاران خصوصی ما در تولید آثار متضرر می شوند.

وی ادامه داد: شبکه نمایش خانگی به دلیل قابل سرقت بودن از جانب افراد متخلف تلویزیون، هتل ها، و حتی شرکت های اتوبوسرانی و ... در تولیدات خود ضرر می کنند مگر در موارد استثناء همانند سریال "قلب یخی " که با سرمایه گزاری کلان اسپانسرهای خصوصی تولیدات در سطح کیفی مناسبی تولید می شود. وگرنه در دیگر موارد سرمایه گزاری برای کارهای عبث صورت نمی گیرد.

صدری در ادامه نحوه تولید اثر برای عرضه در شبکه نمایش خانگی در کشورهای دیگر را کاملا متفاوت از ایران دانست و افزود: در کشورهای دیگر پس از ساخت یک فیلم سینمایی در صورت مورد توجه بودن برای مخاطب سریالی بر اساس آن فیلم در چندین قسمت تولید می شود این در حالی است که در بعضی از آثار سینمایی ایران تعداد مخاطبان یک اثر پایین تر از یک میلیون نفر هستند و تعداد معدودی از مخاطبان اقدام به تهیه فایل های تصویری آثار از طریق شبکه نمایش خانگی انجام می دهند. که این عوامل خود ناشی از عدم وجود قوانین مناسب در حوزه سینما است که موجب شده سینمای ایران با فراز و نشیب های فراوانی طی این سال ها روبرو باشد.

وی در ادامه سلیقه عام در جذب سرمایه را امری مهم ارزیابی کرد و افزود: در سینما آثاری که با سرمایه گزاری بخش خصوصی تولید می شوند بالاجبار باید به سمت کمدی سخیف روی آورند آن هم برای جذب مخاطب که موجب بازگشت سرمایه برای سرمایه گزار شود، ارگان های دولتی با حمایت از بعضی از آثار ارزشی موجب تولید آثار فرهنگی می شوند اما در بخش خصوصی برای جذب سرمایه سازندگان ناچارند به آثار طنز آن هم سخیف روی آورند. که این موضوع سبب شده از میان حدود صد اثر تولیدی در طول سال تنها کمتر از ده اثر در زمره آثار ارزشی قرار گیرند.

این منتقد در ادامه راهکار پیشنهادی برای تغییر شرایط و سطح کیفی آثار تولیدی در شبکه نمایش خانگی را وجود اسپانسر برای تولید اثر با تدوین قوانین حمایتی حقوقی مناسب در زمینه کپی رایت دانست و گفت: با رعایت حق تالیف در آثار اعتماد سرمایه گزاران جذب می شود و با اندیشمندی می توان همانند دیگر کشور های پیشرفته جهان آثار سینمایی پر مخاطب را مجددا به شکل سریال های تلوزیونی برای پخش در شبکه نمایش خانگی تولید کنیم و پس از آن به تولید موزیک فیلم و باز یهای رایانه ای آن اثر برای مخاطبان در قالب های گوناگون بپردازیم.

صدری در ادامه عدم حضور بخش خصوصی در زمینه تولید آثار در حال حاضر در شبکه نمایش خانگی را فرمول ثابت شده متضرر شدن بخش خصوصی در سرمایه گزاری های کوتاه مدت دانست و افزود: با بهبود فضا و قوانین و سرمایه گزاری های بلند مدت به مرور اعتماد و توجه سرمایه گزاران برای سرمایه گزاری جذب می شود اما در حال حاضر که آثار سینمایی و به اصطلاح حرفه ای ما در طول 15 روز ضبط می شوند آن هم به دلیل پایین آوردن هزینه های تولید دیگر چه انتظاری برای بالا بودن سطح کیفی اثر وجود دارد؟

این منتقد سینما در ادامه بهبود سطح کیفی آثار در حوزه سینما و شبکه نمایش خانگی را ملزم به بدست آوردن بازار جهانی برای عرضه محصولات تولیدی دانست و گفت: اگر مسولان و متولیان امر در کشورهای اطراف ایران چون دوبی و یا در محله هایی که ساکنین آن ایرانی هستند در کشورهای دیگر اقدام به ایجاد فضای مناسبی برای اکران و به نمایش گذاشتن آثار تولید شده در ایران برای ایرانیان می کردند مسلما درآمد زایی مناسب و سازمان یافته ای صورت می گرفت ؛که مسلما حتی برابر با درآمد اکران در چند استان ایران بود .

وی در ادامه سینما را نیازمند برنامه ریزی و سرمایه گزاری کلان دانست و بیان کرد: دولت به جای حمایت جهت ساخت بعضی از آثار ارزشی باید اقدام به بسترسازی مناسبی برای جذب سرمایه گزاری های مداوم و همیشگی انجام می داد و به قل معروف به جای ماهی ؛ماهیگیری یاد هنرمندان می داد.

انتهای پیام/س م/ش/ج