کارگردان فیلم سینمایی «طاووس های بی پر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: مهمترین نکته ای که همه سینماگران باید نسبت به آن آگاه باشند این است که توقیف مختص سینمای ایران نیست و همواره در تمامی کشورهای دنیا وجود دارد و فقط شاید نوع آن با سینمای ایران کمی تفاوت داشته باشد؛ به عنوان مثال در هالیوود هرگز اجازه داده نمی شود تا فیلم هایی بر ضد منافع ملی و حکومتی شان تولید شود اما ما در سینمای ایران این اجازه را به فیلمسازان می دهیم که هر فیلمی مایل هستند بسازند و سپس آن را دچار سانسور و یا توقیف می کنیم.

وی ادامه داد: در تمامی کشورهای صاحب صنعت سینما نظارت جدی و ویژه ای در روند تولید آثار سینمایی وجود دارد اما متأسفانه مدیران سینمایی در کشور ما هیچ گاه نظارت درستی روی آثار سینمایی ندارند و شورای نظارت و ارزشیابی هم اقدام قابل تأمل و مثبتی در این رابطه انجام نداده است. به عنوان نمونه ما به فیلمنامه فیلمی مانند «۵۰ کیلو آلبالو» پروانه ساخت می دهیم و آن را اکران می کنیم و بعد تازه یادمان می افتد و متوجه می شویم که اصلاً چنین فیلمی هرگز نباید ساخته می شد و آن را با جار و جنجال زیاد از روی پرده سینماها پایین می کشیم که این اتفاق تصویر خوبی را در جامعه منعکس نمی کند.

مزدآبادی سپس با طرح این سوأل که من نمی دانم چرا در سینمای کشور ما هیچ گونه یکدستی و هماهنگی وجود ندارد اظهار داشت: متأسفم که هنوز بعد از سال ها مدیران سینمایی ما به این نتیجه نرسیده اند که نباید هزینه های گزافی برای تولید فیلم ها صورت بگیرد و سپس آن ها توقیف شوند و سرمایه گذاران و تهیه کنندگان شان ورشکست شوند.

این کارگردان سینما خاطرنشان کرد: البته متأسفانه گاهی اوقات هم برخی از فیلمسازان با شیطنت های متعدد وجود دارند که فیلمنامه های قابل قبولی را به سازمان سینمایی ارائه می کنند اما در نهایت چیز دیگری می سازند و به همین علت فیلم شان که پروانه ساخت هم دریافت کرده دچار توقیف می شود. قطعاً اگر میان شوراهای پروانه ساخت و نمایش هماهنگی باشد و یا این شوراها با یکدیگر ادغام شوند ما شاهد چنین اتفاقاتی در سینما نخواهیم بود.

کارگردان فیلم سینمایی «ورود زنده ها ممنوع» در پاسخ به این سوأل که آیا اما و اگرهای متعدد مدیران سینمایی در رابطه با رفع توقیف آثار سینمایی نشانی از بازی سیاسی با هدف درگیر کردن افکار عمومی و رسانه ها است یا واقعیت دارد گفت: من معتقدم تضاد آرا میان مدیران سینمایی، اعضای شوراهای پروانه ساخت و نمایش و... باعث به وجود آمدن چنین شائبه هایی شده است. به طور یقین مدیران هدفمند این کارها را انجام نمی دهند و قصد این چنینی ندارند اما امکان دارد عملکرد و انتخاب نهایی آن ها به این سمت و سو هدایت شود.

وی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: زمانی که گاهی اوقات دیده می شود که برخی از فیلمسازان و تهیه کنندگان به واسطه رابطه ها و مناسبات شان با مدیران سینمایی و اعضای شوراها تنها با یک طرح ۵ خطی از فیلمنامه شان پروانه ساخت دریافت می کنند و به راحتی فیلم می سازند باید منتظر این اتفاق باشیم که امکان دارد فیلم هایی بر ضد منافع و مصالح ملی، سیاسی و... بسازند که بعداً باید توقیف شود. امیدوارم که دیگر چنین مناسبات هایی از سینمای کشور ما برای همیشه از بین برود و ما بتوانیم شاهد ترویج عدالت و مساوات در سینمای کشورمان باشیم.