محمود گبرلو منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: تغییرات هر ساله دبیر جشنواره بزرگترین معضل جشنواره فیلم فجر است. این تغییرات به طور کلی معضل بزرگی برای کشور ما در همه زمینه ها محسوب می شود. در هیچ جای دنیا با تغییر مدیران دولتی این همه تغییر در مدیریت ها رخ نمی دهد. در بحث فرهنگی مدیران باید مدتی طولانی در سمتشان فعالیت کنند تا سینما بتواند از ایده های آن مدیر بهره مند شود و یکی از دلایلی که ما در حوزه فرهنگ به نتایج مطلوبی نمی رسیم همین مسأله است.

گبرلو در ادامه خاطرنشان کرد: با تغییرات جریان های سیاسی مدیران فرهنگی نباید به این سرعت تغییر کنند. وقتی دبیر جشنواره فیلم فجر با ایده و فکری نو فعالیت خود را آغاز می کند حتماً به چند سال فعالیت نیاز دارد تا ایده او عملی شود. من با تغییر کاخ جشنواره از برج میلاد به مکانی دیگر موافقم چرا که برج میلاد شرایط مناسب و با کیفیت اکران فیلم ها را ندارد و پردیس های مدرن می توانند جایگزین خوبی برای برج میلاد باشند اما با این نگرش که قصد دارد اصحاب رسانه و اهالی سینما را در ایام برگزاری جشنواره از هم جدا کند به شدت مخالف هستم.

وی افزود: اهالی هنر و اصحاب رسانه هر سال حداقل ده روز در کنار هم قرار می گرفتند و ارتباط خوبی بین این دو صورت می گرفت. اهالی هنر و اصحاب رسانه برای فعالیت و حیات به یکدیگر احتیاج دارند و باید جشنواره شرایطی را فراهم کند که سینماگران و اصحاب رسانه در کنار هم در جشنواره فیلم فجر حضور داشته باشند.

این منتقد با اشاره به محدودیت های صورت گرفته در انتخاب فیلم هایی که به جشنواره فیلم فجر راه پیدا خواهند کرد اظهار داشت: فیلمسازهای ما هر چقدر در کارشان قدرتمند باشند این تصور که می شود آن ها را در یک سطح مورد بررسی قرار دارد بسیار غلط و اشتباه است. هیچگاه در سینمای ایران یک داور نمی تواند در حدی تسلط داشته باشد که تواند درباره آثار مستند، حرفه ای و فیلم اولی قضاوت کند. یک فیلم اولی با مشکلات فراوان و با صبر و حوصله توانسته یک اثر را خلق کند و باید با در نظر گرفتن این مسائل به اثر او نگاه کرد و درباره فیلم های حرفه ای تر باید قضاوت سختگیرانه تری وجود داشته باشد.

گبرلو در ادامه این بحث تصریح کرد: مطمئناً اشخاصی که اولین کارگردانی خود را تجربه کرده اند با اشخاصی که فیلم های بسیاری ساخته اند در یک رده نیستند که بخواهند با یک نگاه داوری شوند. از طرفی معیارهای سینمای مستند با داستانی بسیار متفاوت است و قرار گرفتن آن در بین فیلم های داستانی به هیچ وجه منطقی به نظر نمی رسد و به طور کلی از نظر من در جشنواره فیلم فجر نیازی به حضور فیلم های مستند نیست چرا که فیلم های مستند در جشنواره ای با عنوان سینما حقیقت می توانند حضور داشته باشند و در آنجا مورد داوری قرار می گیرند.

وی اظهار داشت: از نظر من بخش فیلم های اول نیز باید از فیلم های حرفه ای جدا شوند و به همان شکل که اشاره کردم مورد بررسی و داوری قرار بگیرند. سینمای هنر و تجربه نیز در جایگاهی نیست که در بخشی از جشنواره فیلم فجر مورد داوری قرار بگیرد. من مخالف حضور فیلم های هنر و تجربه در بخش رقابتی جشنواره هستم و از نظر من این فیلم ها می توانند در بخشی جنبی و غیر رقابتی در جشنواره حضور داشته باشند. همانطور که از نام این فیلم های مشخص است این آثار بر اساس نگرش و تجربه صاحبان خود ساخته شده اند و ممکن است با فیلم های دیگر تفاوت بسیاری داشته باشند، به همین دلیل آثار هنر و تجربه مخاطبان خاص خود را دارند. من به طور کلی مخالف هنر و تجربه نیستم چرا که سینما نیازمند ورود ایده ها و فکرهای جدید است اما قرار گرفتن این فیلم ها در کنار دیگر فیلم ها به خودی خود غیر قابل قبول و اشتباه است.

این منتقد در پایان خاطرنشان کرد: منظور من کنار گذاشتن سینمای هنر و تجربه نیست، به اینگونه فیلم ها باید اجازه دیده شدن داده شود و باید این آثار مورد توجه قرار بگیرد چرا که آثار هنر و تجربه فضایی جدید را در سینما به وجود می آورند که می تواند برای اهالی سینما و صاحب نظران جذاب باشد.